Δεύτερη ζωή

Η διαχείριση των μπαταριών στο τέλος της ζωής τους είναι ένα από τα βασικά θέματα που απασχολούν τις αυτοκινητοβιομηχανίες και φυσικά αποτελεί παράγοντα κλειδί για το θετικό περιβαλλοντικό πρόσημο της ηλεκτροκίνησης. Μεγάλο μέρος των ερευνητικών προγραμμάτων που ασχολούνται με το συγκεκριμένο θέμα επικεντρώνεται στη χρήση των μπαταριών ως μονάδες αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας σε βιομηχανικές ή οικιακές εφαρμογές με αργούς κύκλους φόρτισης-αποφόρτισης. Ωστόσο η αρχή της κυκλικής οικονομίας, που έχει ως στόχο τη μείωση της ανάγκης για πρωτογενείς πρώτες ύλες, στρέφει την προσοχή και στην ανακύκλωση των μπαταριών για τη δημιουργία των κατάλληλων διαδικασιών επεξεργασίας που θα επιτρέπουν την εκ νέου χρήση άνω του 90% των συστατικών μιας μπαταρίας.


Η συγκεκριμένη διαδικασία θα αναπτυχθεί ως το τελικό στάδιο διαχείρισης των μπαταριών καθώς θα στοχεύει σε αυτές που δεν θα μπορούν πλέον να αξιοποιηθούν για άλλη χρήση. Πριν ξεκινήσει η διαδικασία ανακύκλωσης οι υποψήφιες μπαταρίες θα περνούν από ειδικό έλεγχο προκειμένου να εξακριβωθεί εάν είναι σε θέση να χρησιμοποιηθούν σε μονάδες αποθήκευσης ενέργειας. Σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι δεν έχουν πλέον λειτουργική δυνατότητα θα προχωρούν στη διαδικασία ανακύκλωσης. Μελέτες από ανεξάρτητους φορείς αλλά και μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο όγκος των μπαταριών που βρίσκονται στο τέλος του λειτουργικού τους κύκλου θα αρχίσει να αυξάνεται κοντά στα τέλη της δεκαετίας που διανύουμε. Κάποιες εταιρείες έχουν ξεκινήσει μάλιστα την πιλοτική λειτουργία ειδικών εργοστασίων ανακύκλωσης μπαταριών προκειμένου να αποκτηθεί η απαιτούμενη τεχνογνωσία και να υπάρχει ετοιμότητα επεξεργασίας όταν θα αυξηθεί η διαθεσιμότητα μπαταριών.


Στόχος είναι η ανάκτηση πολύτιμων υλικών όπως το λίθιο, το νικέλιο, το μαγγάνιο και το κοβάλτιο, σε συνδυασμό βέβαια με πιο κοινά αλλά εξίσου χρήσιμα υλικά, όπως το αλουμίνιο, ο χαλκός και το πλαστικό. Μια τέτοια κυκλική διαχείριση υλικών όχι μόνο θα μειώσει τις πρωτογενείς ανάγκες σε πρώτες ύλες αλλά θα συμβάλλει και στη σημαντική μείωση του αποτυπώματος CO2 των μπαταριών -και κατά προέκταση των ηλεκτρικών οχημάτων. Επιπλέον, το οικονομικό όφελος που θα προκύψει στην κατασκευή μπαταριών από τη χρήση των ανακυκλωμένων υλικών θα μετακυλήσει τελικά και στους καταναλωτές, καθιστώντας την ηλεκτροκίνηση και τη βιώσιμη κινητικότητα πιο προσιτή στο ευρύ κοινό.


ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΣΕ 6 ΒΗΜΑΤΑ

1. ΖΥΓΙΣΜΑ
Η μπαταρία ζυγίζεται ώστε να υπάρχει καταγραφή του βάρους του αρχικού προϊόντος και να είναι δυνατή η αντιπαραβολή με το βάρος των υλικών που θα ανακτηθούν. Μια μπαταρία 376 kg υπολογίζεται πως επιστρέφει κατά μέσο όρο 100 kg αλουμινίου, 100 kg υλικών ηλεκτροδίων, και 20 kg χαλκού.

2. ΑΠΟΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΗΣΗ
Το κύκλωμα της μπαταρίας αποφορτίζεται πλήρως για λόγους ασφαλείας και στη συνέχεια αφαιρούνται αρχικά τα δομικά στοιχεία, η καλωδίωση και όλα τα περιφερειακά ενώ στη συνέχεια απομακρύνονται από το πλαίσιο τα στοιχεία της μπαταρίας.

3. ΚΟΝΙΟΡΤΟΠΟΙΗΣΗ
Από εδώ και πέρα τον πρώτο λόγο παίρνουν οι μηχανές καθώς τα αποσυναρμολογημένα στοιχεία οδηγούνται σε περιστροφικούς καταστροφείς όπου και διαλύονται σε πολύ μικρά κομμάτια.

4. ΑΦΥΔΑΤΩΣΗ
Τα κονιορτοποιημένα κομμάτια οδηγούνται σε αφυγραντήρες για να στεγνώσουν εντελώς πριν προχωρήσουν στα επόμενα στάδια επεξεργασίας.

5. ΔΙΑΛΟΓΗ
Τα στεγνά, πλέον, μικροσκοπικά κομμάτια διαχωρίζονται με κοσκίνισμα και με τη βοήθεια μαγνητών οι οποίοι επιτρέπουν την εύκολη συλλογή του σιδήρου. Τα πιο σημαντικά υλικά, όπως το αλουμίνιο, ο χαλκός, το πλαστικό και η πολύτιμη μαύρη πούδρα – κοβάλτιο, λίθιο, νικέλιο και μαγγάνιο- συλλέγονται σε διαφορετικά μεγάλα δοχεία.

6. ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ
Η μαύρη πούδρα διοχετεύεται σε εξωτερικό συνεργάτη όπου γίνεται ο τελικός διαχωρισμός σε πρωτεύοντα υλικά με τη διαδικασία της υδρομεταλλουργίας, χρησιμοποιώντας νερό και κατάλληλα χημικά συστατικά. Τα υλικά που τελικά συλλέγονται έχουν ακριβώς τις ίδιες ιδιότητες με την πρωτογενή μορφή τους.