Peugeot-βόλτα στην γιορτινή Αθήνα

H μέρα ξεκίνησε νωρίς-νωρίς. Κυριακή, την ώρα που όλοι απολαμβάνουν το χουζούρι της πιο ήρεμης ημέρας της εβδομάδας, βρεθήκαμε να κάνουμε βόλτα πρωινή στην γιορτινή, Χριστουγεννιάτικη, ηλιόλουστη Αθήνα. Είχαμε δώσει ραντεβού την προηγούμενη, μέσω Facebook. Προσωπικά, το ραντεβού μου, ως οδηγός, το έδωσα μέσω του 108, αφού χρησιμοποίησα την τεχνολογία "Mirror Link" που πρακτικά μου δίνει το κινητό στην οθόνη του αυτοκινήτου με τα τραγούδια μου και τα social media.
 


Έτσι κάπως, την Κυριακή, οπλιστήκαμε με όρεξη και αποφασίσαμε να πάρουμε τους δρόμους, να κατέβουμε προς κέντρο το οποίο στολισμένο και Χριστουγεννιάτικο, ήσυχο σε σχέση με τις πολύβουες καθημερινές, ήταν χάρμα οφθαλμών και λοιπών αισθήσεων. Λίγα χιλιόμετρα παραπάνω έκανα πριν βρεθούμε, για να απολαύσω ως οδηγός την οδήγηση στο supermini, σπιρτόζο  "108".  

H ηλιοροφή του 108!

Μικρό, όμορφο αμάξι πόλης με ιδανική ηλιοροφή  (ιδανική επιλογή για την Ελλάδα αφού έξω είχε 17 βαθμούς, 7 Δεκεμβρίου) και φύγαμε. Το τιμόνι δεν το άφηνα από τα χέρια μου. Εγωιστικό, μεν, πραγματικό, δε, αφού δύσκολα κανείς παραδίδει κάτι που ερωτεύεται.





Περιμένοντας να ανάψει πράσινο: ευκαιρία για φωτό




Καταλήξαμε, περαστικοί, στο Κολωνάκι, το όμορφο Κολωνάκι του πρωινού Κυριακής, που δεν έχει βαβούρα και θυμίζει ολίγον τι μέρη ξένα, όμορφα, να παίρνουμε τον πρώτο καφέ. 

 
Σε ένα "διαφορετικό" και ήρεμο Κολωνάκι, Κυριακή πρωί


Στο κέντρο της Χριστουγεννιάτικης Αθήνας, Σύνταγμα μεριά είδαμε το Santa Run, το πρώτο φιλανθρωπικό αγώνα για ένα πολύ καλό σκοπό: Την αποκατάσταση των παιδικών χαρών της Αθήνας. Εκεί, τα παιδιά τους πήραν συνέντευξη, και μάθαμε περισσότερα για τη νέα, αυτή, φιλανθρωπική δράση, γεμίζοντας κι εμείς, μετά από μία κουραστική εβδομάδα τις γιορτινές μας μπαταρίες.








Χαλαρά, στους δρόμους που, πια, σφύζανε από ζωή όσο οι Αθηναίοι καταλάβαιναν πως αυτή η μέρα αξίζει να την ζήσεις έξω, και έβγαιναν από το σπίτι. Το Peugeot έκανε την γιορτινή Αθήνα παιχνιδάκι, είτε ήταν στα σοκάκια του Κολωνακίου για παρκάρισμα, είτε στις λεωφόρους που με ταχύτητα έτρωγε τα χιλιόμετρα. Και όταν ερχόταν η ώρα για τηλέφωνο; Εύκολα.






Χωρίς να χρειάζεται να παλεύω με hands free


Καμπάνα η σύνδεση, κι αφού ήταν τόσο εύκολη με την αναγνώριση του κινητού, (το όλο πράγμα μου πήρε κυριολεκτικά ένα λεπτό), έκανα και λίγο browse στην οθόνη αφής στο κέντρο του καντράν, «παίζοντας» με τις επιλογές και χρησιμοποιώντας το ως καλή δικαιολογία να χαζέψω παραπάνω. Δεν πειράζει. Ήταν όλοι μαγεμένοι από αυτή τη σπάνια ευκαιρία, μιας Κυριακής που θύμιζε παλιό ενσταντανέ με παρέα που βγαίνει τη βόλτα της.





Φτάσαμε σε άλλο καφέ σε γνωστή στοά του κέντρου των Αθηνών αφού είχαμε κάνει τη βόλτα μας στο 108. Σπάνια έχω παρκάρει τόσο εύκολα, αφού το "άτιμο" χωράει παντού, ενώ δεν χρειάστηκε καν να κοιτάξω τη βελόνα της βενζίνης αφού δεν "καίει" τίποτα, ενώ το αποκτάς εύκολα με μόνο 108 ευρώ το μήνα, άτοκα. Κάτσαμε, μιλήσαμε, απολαύσαμε την παρέα και τον κόσμο που πέρναγε κάτω από τα στολίδια και μετά από αρκετή ώρα, σιγά-σιγά γυρίσαμε προς τα πίσω.



 
Εκεί, στο γυρισμό, το κλασσικό γλυκόπικρο «αντίο» αφού αφήναμε τον ένα μετά τον άλλο στους προορισμούς τους, και –τέλος- το αντίο στο καινούριο μικρό Peugeot 108 το οποίο μας κράτησε παρέα και μας οδήγησε σε ξεχασμένες, απλές απολαύσεις που προσφέρει απλόχερα η πόλη.