Ανιχνεύοντας μετεωρίτες με τη NASA στην Ανταρκτική

Πώς προέκυψε το ταξίδι στην Ανταρκτική και η αποστολή εκεί; Ήταν θέμα συγκυριών, λογικής απόφασης ή εσωτερικής φωνής;

Αρχικά τέθηκε ο στόχος-όνειρο, που δεν ήταν άλλος από τη συμμετοχή στην Αποστολή αναζήτησης μετεωριτών στην Ανταρκτική. Δε θα το χαρακτήριζα ως εσωτερική φωνή, αλλά ως πρόκληση του να αναζητήσω μετεωρίτες στην πιο αφιλόξενη γωνιά του πλανήτη μας. Έχοντας δει πολλές ταινίες και ντοκιμαντέρ με θέμα την Ανταρκτική, πάντα «ταξίδευα» μαζί με τους πρωταγωνιστές. Ήθελα να βρεθώ εκεί στο πλαίσιο μίας τέτοιας διεθνούς αποστολής -και όχι ως τουρίστας- και να ανακαλύψω τα ίχνη του διαστήματος. Από εκεί και πέρα, με σκληρή δουλειά, υπομονή κι επιμονή, χωρίς να τα παρατήσω κατά τη διάρκεια αναμονής 5 ετών (τόσο διήρκησε η αναμονή από την αρχική αίτηση μέχρι τη τελική αποδοχή), η διαδικασία ήταν πέρα για πέρα λογική. Έπρεπε καθημερινά να βελτιώνω το βιογραφικό μου, να συμμετέχω σε Διεθνή συνέδρια πλανητικής επιστήμης, να γνωρίσω τους ανθρώπους, να έχω εξαιρετικές συσταστικές επιστολές, και φυσικά να έχω και τύχη. Χαρακτηριστικά λέω πως η υλοποίηση του Καλού Αγώνα συνοδεύεται από μία μικρή δόση τύχης.

Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε για να τα καταφέρετε;

Οι συνθήκες περιβάλλοντος που αντιμετωπίσαμε ήταν πραγματικά ακραίες. Είναι γνωστό άλλωστε ότι η Ανταρκτική αποτελεί την πιο «δύσκολη» περιοχή του πλανήτη. Η μέση θερμοκρασία που αντιμετωπίσαμε στο ύπαιθρο ήταν μείον 25 με μείον 30 βαθμοί Κελσίου. Με την παρουσία του καταβατικού ανέμου, έντασης 10-12 μποφόρ και ταχύτητας περίπου 95 χιλιομέτρων την ώρα, έδινε την αίσθηση του κρύου υπό θερμοκρασία μείον 45 βαθμών. Σε αυτές τις συνθήκες η ορατότητα ήταν πραγματικά μηδενική. Στην κυριολεξία φυσούσε χιόνι. Ενώ λοιπόν ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος, το χιόνι μεταφέρονταν από πολύ μεγάλη απόσταση, καλύπτοντας πολλές φορές τα πάντα γύρω μας. Η φυσική ομορφιά, των βουνών της Ανταρκτικής, ήταν μοναδική. Βρισκόμασταν σε υψόμετρο 2.200 - 2.800 μέτρων, με τα γύρω βουνά να ορθώνονται επιβλητικά και τις κορυφές τους να αγγίζουν τα 3.700 μέτρα. Αρκετά επικίνδυνο τμήμα της Αποστολής ήταν η οδήγηση των χιονο-οχημάτων πάνω από τις μεγάλες ρωγμές του μπλε πάγου -που συχνά καλύπτονταν από χαλαρές χιονογέφυρες- ενώ το βάθος τους ξεπερνούσε τα 15-20 μέτρα. Επισκεφθήκαμε περιοχές που δεν είχε βρεθεί άλλος επιστήμονας ή και εξερευνητής στο παρελθόν. Η αναπνοή ήταν αρκετά δύσκολη, και ιδιαιτέρως τις δύο πρώτες νύχτες παραμονής στο βαθύ πεδίο. Δυσκολευόμουν να κοιμηθώ, ενώ υπήρχαν τουλάχιστον 150 φορές που «πετάχτηκα» από τον ύπνο μου. Ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα παραμονής σε μεγάλο υψόμετρο και χαμηλές θερμοκρασίες.

Πόσο μοναχικός είναι κάθε στόχος που επιτυγχάνεται πέρα από τα προγνωστικά και τα αναμενόμενα;

Θα δανειστώ το τίτλο από ένα βιβλίο του Πάουλο Κοέλιο. Ο νικητής είναι μόνος. Αν θες να πετύχεις κάτι, κι αν αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο ή με μικρές πιθανότητες υλοποίησης, τότε είναι βέβαιο ότι θα πρέπει να ακολουθήσεις ένα μοναχικό δρόμο. Σαφώς μέσα σε ένα συνεργατικό πλαίσιο, αλλά η μοναχικότητα είναι κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις. Πολλές φορές φαντάζει ως μία αδιάκοπη πάλη με τον εαυτό μας, μέχρις επίτευξης του μεγάλου μας στόχου.

Τι θεωρείτε ότι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο ξεχωριστό;

Η πίστη, η αγάπη, η θέληση, η υπομονή και η επιμονή είναι χαρακτηριστικά που απαιτούνται για να ικανοποιήσει ένας άνθρωπος τα όνειρά του και να τον χρίσω ως ξεχωριστό. Όταν όλοι έχουν χαθεί από γύρω μας, όταν όλοι έχουν χάσει τη πίστη σε εμάς, τότε ο ξεχωριστός άνθρωπος, ξαφνικά με μία ασίγαστη εσωτερική δύναμη, «ανακτά» τις δυνάμεις του, και συνεχίζει μέχρι να τα καταφέρει.

Ποιος είναι ο πιο μεγάλος στόχος σας για το μέλλον;

Ο μεγάλος στόχος για το εγγύς μέλλον είναι η προσπάθεια που κάνω ώστε να πετύχει το βιβλίο μου που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις iwrite κι έχει τίτλο: «Ένας Έλληνας στην Ανταρκτική». Για μένα, επιτυχία δεν είναι ο αυξημένος αριθμός πωλήσεων, αλλά η εγκαθίδρυση στο μυαλό του μέσου νέου, των αρχών που προσπαθώ να περάσω μέσα από την εξιστόρηση της εμπειρίας που έζησα στην Ανταρκτική, και τη προσπάθειά μου να βιώσω το όνειρο της ζωής μου. Ειδικότερα, στο βιβλίο αυτό εξιστορώ τις εμπειρίες που έζησα εκεί, με κύριο σκοπό το να εμπνεύσω τους νέους ανθρώπους, και πως, μέσα από τη σκληρή δουλειά, την επιμονή, υπομονή και στοχοπροσήλωση, μπορεί κάποιος να πετύχει αυτό που έχει θέσει ως το όνειρό της ζωής του, την εκπλήρωση του προσωπικού του μύθου.

Τι θα συμβουλεύατε κάποιον που θέλει να ξεχωρίσει στον τομέα του, να δημιουργήσει και να τα καταφέρει;

Να διαβάσει και να μελετήσει. Αυτά είναι τα δύο πρώτα στοιχεία που θα τον κάνουν να αισθανθεί δυνατός και θα γεμίσει με αυτοπεποίθηση. Εν συνεχεία, η πίστη σε ότι έχει ονειρευθεί, και η στοχοπροσήλωση θα τον διατηρήσουν συνεχώς «εντός σωστού» δρόμου. Ακόμη κι αν η «κούραση» και η έλλειψη υπομονής εμφανιστούν στη καθημερινότητά του, ο άνθρωπος που πραγματικά αγαπά αυτό που θέλει να κάνει, δε πρόκειται ποτέ να «λοξοδρομήσει» τόσο ώστε να τον οδηγήσουν σε μία άνευ επιστροφής πορεία.

Θέατρο ή κινηματογράφος; Διάβασμα ή σειρές στον υπολογιστή; Τι από όλα αυτά προτιμάτε και γιατί;

Στο ερώτημα κινηματογράφος ή θέατρο θα απαντούσα το πρώτο, χωρίς όμως να βρίσκω κάτι αρνητικό στο θέατρο. Ίσως, να θεωρώ πως ο κινηματογράφος «ξυπνά» περισσότερες αισθήσεις. Στο ερώτημα διάβασμα ή σειρές, προτιμώ το διάβασμα. Ακόμα και στην Ανταρκτική, στο εσωτερικό της σκηνής, ενώ είχα τη δυνατότητα να παρακολουθήσω πολλές -από τις αποθηκευμένες στο σκληρό μου δίσκο- σειρές, τελικώς, προτιμούσα να διαβάσω, να γράψω το δικό μου βιβλίο ή να λύσω κάποιο παζλ. Ειδικά το τελευταίο, είναι από τις αγαπημένες ασχολίες. Ειδικά όταν πρόκειται για κάποιο μαθηματικής λογικής παζλ καθώς διατηρεί τον εγκέφαλο σε εγρήγορση.

Ποια η σχέση σας με τη μεσογειακή διατροφή; Είναι στοιχείο της ταυτότητάς σας; Τι αγαπάτε ιδιαίτερα σε αυτή;

Θα έλεγα ότι η μεσογειακή διατροφή καταλαμβάνει σημαντικό μέρος των διατροφικών μου συνηθειών. Αγαπώ ιδιαίτερα την απλότητα της διατροφής αυτής. Επίσης, έχοντας ταξιδέψει σε αρκετές χώρες της Γης, είναι πολύ δύσκολο να βρει κάποιος άνθρωπος εξαιρετικής ποιότητας τρόφιμα (π.χ. λαχανικά) όπως αυτά που μπορεί να προμηθευθεί στην Ελλάδα. Αγαπώ ιδιαίτερα μία απλή χωριάτικη σαλάτα με μπόλικο ελαιόλαδο. Στην απλότητα της σαλάτας αυτής κρύβεται άπειρη νοστιμιά, και πολλά θρεπτικά συστατικά.

Τι θέση έχουν τα ζυμαρικά στη διατροφή και στο τραπέζι σας; Για παράδειγμα πόσα τέτοια γεύματα καταναλώνετε την εβδομάδα;

Τα ζυμαρικά αποτελούν μέρος της εβδομαδιαίας μου διατροφής. Καταναλώνω 1-2 φορές την εβδομάδα κάποιο-α ζυμαρικό-α.

Ποιο πιάτο ζυμαρικών (είδος ζυμαρικών ή σάλτσα π.χ.) είναι το αγαπημένο σας και γιατί;

Αυτή είναι μια καλή ερώτηση καθώς έχω δύο αγαπημένα. Το ένα πιάτο αποτελούν τα μακαρόνια σπαγγετίνι Νο10 με σάλτσα πέστο. Το δεύτερο πιάτο που ξεχωρίζω είναι κριθαράκι με κρέας στο φούρνο. Η σπαγγετινι με σάλτσα πέστο, τριμμένο καρύδι και μπόλικο τυρί δίνουν, κατά τη γνώμη μου, ένα ξεχωριστό μίγμα πικάντικης αίσθησης και γεμάτης επίγεύσης. Το κριθαράκι με το κρέας το λατρεύω καθώς είναι ένα σχετικά εύκολο, με λίγη προετοιμασία φαγητό, το οποίο μπορεί κάποιος να το μαγειρέψει και να το καταναλώσει και σε μεταγενέστερο χρόνο.