Ραφίκ Τζιμπούρ: «Είπα στον Χιμένεθ πάμε να τα πούμε οι δυο μας σε μια πλατεία»

Το σοκ με τον αδερφό του που έπεσε σε κώμα όταν εκείνος βρισκόταν στην αρχή της καριέρας του. Η Μίλαν, η Βαλένθια, ο λόγος που δεν πήγε στη Μπενφίκα και η ζωή στο γκέτο. Η δυσκολία του να είσαι Αλγερινός που ζει στη Γαλλία, ο ρατσισμός στο σχολείο κι ο φασίστας προπονητής στην Ακαδημία της Οσέρ.

Ο Μπάγεβιτς που ήθελε να τον γ@@@ει όπως μας είπε, το επεισόδιο με τον Χιμένεθ, ο Μίτσελ που δεν σεβάστηκε κανέναν κι ο Μαρινάκης που τον κέρδισε από το πρώτο λεπτό.

Πώς πήγε στον Ολυμπιακό και ποιος ο ρόλος του Πατσατζόγλου; Γιατί επέστρεψε στην ΑΕΚ και ποιος ο ρόλος του ώστε να μείνει ο Μαχρέζ στη Λέστερ αλλά και να πάει ο Μανωλάς στον Ολυμπιακό κι όχι στο Κατάρ.

Ο Ράφικ Τζιμπούρ στη συνέντευξη της ζωής του στο Gazzetta. Συμφωνείτε μαζί του ή όχι ένα είναι σίγουρα: Θα έπρεπε να τον πληρώσουμε για όσα μας είπε, όπως ο ίδιος μας είπε για πλάκα μιλώντας μας...

«Προσπαθώ να διαγράψω από το μυαλό μου την ημέρα που κατάλαβα ότι έπρεπε να σταματήσω»
Πώς είναι η ζωή σου μετά το ποδόσφαιρο;

«Η ζωή μου είναι πολύ καλή, δεν είμαι απ' αυτούς που παραπονιούνται. Η κατάσταση είναι δύσκολη και πολύπλοκη για όλο τον κόσμο. Εμείς ως πρώην ποδοσφαιριστές έχουμε το προνόμιο να έχουμε μια καλή ζωή».

Πώς προέκυψε η επιθυμία σου να γίνεις αθλητικός διευθυντής;

«Όταν παίζεις ποδόσφαιρο και σταματάς απότομα είναι δύσκολα. Με μένα συνέβη αυτό επειδή τα γόνατά μου δεν άντεχαν άλλον. Δεν ήταν μια απόφαση που ήρθε από το μυαλό ή την καρδιά μου, αλλά από τα πόδια μου. Ήταν κάπως πολύπλοκο, αλλά όταν το "κατάπια", προσπάθησα να βρω πού θα μπορούσα να βρω και πάλι το πάθος μου. Κι αυτό ήταν μέσω των παικτών και των αγωνιστικών χώρων. Ετσι, αποφάσισα να ξεκινήσω την καριέρα μου ως αθλητικός διευθυντής».

Θυμάσαι τη μέρα που συνειδητοποίησες ότι έπρεπε να σταματήσεις τη μπάλα;

«Ειλικρινά, προσπαθώ να τη διαγράψω από τη μνήμη μου. Πάντα θέλω να είμαι θετικός σχετικά με τις δυσκολίες που μου προκύπτουν, προσπαθώ να καθυστερήσω τα αρνητικά που έρχονται και χωρίς αμφιβολία αυτό ήταν το μεγαλύτερο άσχημο που είχε συμβεί στην καριέρα μου, αλλά το συνειδητοποίησα. Δεν ήθελα να κοροϊδεύω τον κόσμο και να παίρνω λεφτά τσάμπα, λεφτά για τα οποία δεν άξιζα. Ετσι σταμάτησα και άρχισα νέες περιπέτειες».

Ξέρεις, πολλοί αθλητές όταν φτάνουν στο τέλος της καριέρας τους, χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη. Εσύ πήγες σε κάποιον ψυχολόγο για να το ξεπεράσεις και να μπεις σε μια νέα ζωή;

«Το άκουγα αυτό που λέτε όταν ήμουν νεότερος και έπαιζα ποδόσφαιρο. Αναρωτιόμουν "τι στο διάολο συμβαίνει και χάνουν το μυαλό τους"; Είναι τρελό. Όμως, καταλαβαίνω ότι η αλλαγή στην καθημερινότητα μπορεί να σε οδηγήσει σε δυσκολίες. Με μένα όμως δεν συνέβη αυτό, είμαι αρκετά δυνατός. Είμαι ανοιχτόμυαλος, μπορώ να καταλάβω το τί συμβαίνει και όπως είπα και πριν δεν μπορώ να παραπονιέμαι ως πρώην πλέον ποδοσφαιριστής. Είναι προνόμιο το ότι έπαιξα ποδόσφαιρο. Ναι, πόνεσε όταν σταμάτησε, αλλά όχι να χάσω και το μυαλό μου».

Διαβάστε τη συνέχεια στο gazzetta.gr