ΕΡΤ χαμηλών πτήσεων και προσδοκιών

Λογικά, επιλέγεις μια καλή τραγουδίστρια και διαφορετικά μεταξύ τους τραγούδια, καλούς παρουσιαστές και στήνεις ένα σκηνικό λάμψης το οποίο δεν θα παραπέμπει σε υπερπαραγωγές της εποχής των παχιών αγελάδων αλλά δεν θα σημαίνει και την επιστροφή στην τηλεόραση των σπηλαίων.

Κι όμως το βράδυ της Δευτέρας έγιναν όλα λάθος στην ΕΡΤ. Οχι ότι δεν το περιμέναμε δεδομένης της αισθητικής που έχει διαμορφωθεί εσχάτως.

Η τραγουδίστρια, Ντέμη, ήταν ιδιαίτερα αμήχανη και λάθος στημένη, τα τραγούδια έμοιαζαν πολύ και πώς άλλωστε να συμβεί κάτι διαφορετικό αφού είχαν όλα την υπογραφή του ίδιου συνθέτη, το σκηνικό παρέπεμπε σε λούμπεν μικροαστικό σαλονάκι δεκαετίας 1980 και όλο το θέαμα απέπνεε μία μιζέρια. Επιπλέον το δίδυμο των παραουσιαστών, Λουδάρος και Μπουζαλά, ήταν ξεκούρδιστο, απροπόνητο και εν τέλει ακατάλληλο γι αυτή τη δουλειά. Λάθη στα κείμενα, απουσία χιούμορ και κακή χημεία μεταξύ τους.

Μετά από όλο αυτό, το λογικό πλέον ήταν να χαθεί μία ακόμη ευκαιρία για την ΕΡΤ ως προς την εξωστρέφεια που πρέπει να καλλιεργήσει για να κερδίσει κοινό αλλά και ως προς τα ποσοστά τηλεθέασης που φλερτάρουν σε μόνιμη βάση πλέον με τα μονοψήφια.

Είναι αυτός ο δήθεν συντηρητισμός και η κεκαλυμένη ψευτοκουλτούρα που καταδυναστεύει την ΕΡΤ το τελευταίο διάστημα που έχει πλέον αποτέλεσμα να χάνει σε εντυπώσεις αλλά και να μην πείθει ως προς τις αγνές προθέσεις της (;) για ποιοτική τηλεόραση. Δυστυχώς η επιστροφή στην αισθητική του παρελθόντος με ξεπερασμένες συνταγές και ακατάλληλα πρόσωπα, με φοβία απέναντι στην καλοδεχούμενη λάμψη της ψυχαγωγίας η οποία δεν πρέπει να δαιμονοποιείται, δεν βοηθάει ούτε την ΕΡΤ αλλά ούτε και τον πολίτη που δικαιούται μία καλύτερη δημόσια τηλεόραση. Μπορεί ο χαρακτηρισμός του Νίκου Ξυδάκη “τριτοκοσμική” να ήταν όντως υπερβολικός, όμως ο χαρακτηρισμός “μίζερη” ταιριάζει γάντι στην ΕΡΤ εν έτει 2017.