Αφροδίτη Γραμμέλη

Γιατί δύο ήταν οι επιλογές για όλους όσοι διά της αφής σκλόραραν στο διαδίκτυο σύμφωνα με όσα διάβαζα: ή να στραβώσει το στόμα ως προάγγελος ισχαιμικού επεισοδίου ή να κάψει φλάντζα το σύνολο των οικοσκευών μας από την ισχυρή τάση που προκαλεί η κεκαλυμμένη “τσόντα” του καλοκαιριού. Αντε στην καλύτερη να την πατήσεις και να νομίσεις πως “έπεσε το Instagram”.

Η θερινή decadence ήταν πρωταγωνίστρια για κάποιους, οι οποίοι θεωρούν την Ψαρρού ως Γη της Επαγγελίας και τους θαμώνες των απανταχού κοσμικών παραλιών ως τους εκλεκτούς ετούτης της χώρας. Με την ίδια λογική, τα κορίτσια με τα παραγεμισμένα χείλη, στήθη και οπίσθια ξιφούλκησαν για ένα ενσταντανέ μπροστά από νοικιάρικα σκάφη για να αυξήσουν τις μετοχές τους. Δεκάδες αναρτήσεις με κοινή συνισταμένη τη λεζάντα του sexiness…

Και το “πειραγμένο” σώμα τους τυλίχτηκε σε μαγιό όπου το ύφασμα υποχωρεί για να δώσει την θέση του στα κορδόνια που αποπειρώνται να τυλίξουν σαν κοκορέτσι τα ανορεξικά κορμιά τους στα οποία το μόνο που προεξέχει είναι ο πισινός αλά Καρντάσιαν.

Ευτυχώς αν παραμερίσεις τις οθόνες θα δεις τη γυμνή αλήθεια του καλοκαιριού. Αυτή που θέλει το αλάτι να χωρίζει τα μαλλιά των κανονικών κοριτσιών σε μπερδεμένες τούφες και την διχάλα της πλαστικής σαγιονάρας να χωρίζει τα δάχτυλα που ακροβατούν στα βράχια ή βυθίζονται στην άμμο παραμερίζοντας τις πλατφόρμες που θυμίζουν τσιμεντόπλιθους με λουράκια. Το καλοκαίρι θέλει τα γυναικεία σώματα να μη νιώθουν ενοχές για την κυτταρίτιδα και τα κιλά που “βαφτίζονται” παραπανίσια. Το μακιγιάζ να μην έχει θέση στις ενοίκους της ψάθας και της ξαπλώστρας και να αφήνει την εικόνα που αναδύεται από το νερό να ομορφαίνει από το χαμόγελο και να μην θυμίζει την επιστροφή του Τζακ Σπάροου με όχημα την μάσκαρα.

Είναι κανονικός ο κόσμος που ζει τα καλοκαίρια στην Ελλάδα. Είναι αγόρια και κορίτσια όλων των ηλικιών που δεν θέλουν να “influence” αλλά να ζήσουν και να διασκεδάσουν. Δεν ζουν όλοι την αγωνία να χωρέσουν στο small ή να βρίσκονται σε μόνιμη εισπνοή για να κρύψουν την κοιλιά που μπορεί να φουσκώνει. Οι κανονικοί άνθρωποι εκπνέουν για να μπορούν να γελάσουν. Λίγο αντηλιακό στους ώμους, την πλάτη και τις ηλιοκαμένες κόκκινες μύτες, ένα καπέλο που στάζει αρμύρα και μία τσάντα για να χωράει τη μάσκα που θα σου αποκαλύψει την μαγεία του βυθού. Ούτε σαμπάνιες, ούτε μοχίτο. Ούτε καν κρατήσεις στις ξαπλώστρες. Και κυρίως δίχως like και καρδούλες.

Η πλάνη των κοινωνικών δικτύων και η ψευδαίσθηση της ευδαιμονίας που μπορεί να εξασφαλίσει η ανάρτηση της σάρκας προς διάθεση και τέρψη δε χωρά σε έναν κόσμο που αλλάζει αναζητώντας εναγωνίως την κανονικότητα και την επιστροφή στο απλό. Καμία καριέρα δεν χτίστηκε πάνω σε ένα ντεκολτέ και κανένας αληθινός έρωτας δεν ξεδιπλώθηκε με αφετηρία τη θέα ενός στρινγκ.