Τι συμβαίνει με τις τράπεζες;

Αν το θεμέλιο του τραπεζικού συστήματος εξακολουθεί να είναι η εμπιστοσύνη, τότε έχουν δημιουργηθεί στρεβλώσεις για τις οποίες οι κεντρικές τράπεζες που εποπτεύουν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πρέπει να αναλάβουν ιδιαίτερες πρόνοιες. Δημοσιογραφική έρευνα που βασίζεται σε χιλιάδες «αναφορές ύποπτης δραστηριότητας» προς το Δίκτυο Καταπολέμησης Οικονομικού Εγκλήματος του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών, το FinCen, από τράπεζες σε ολόκληρο τον κόσμο, αποκάλυψε το μεγαλύτερο πλυντήριο μαύρου χρήματος στον κόσμο.  Οι  JPMorgan Chase, HSBC, Standard Chartered, Deutsche Bank και Bank of New York Mellon σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας κατηγορούνται ότι συνέχισαν τη διακίνηση υπόπτων κεφαλαίων ακόμη και αφού οι κατηγορίες είχαν απαγγελθεί εναντίον τους ή είχαν καταδικασθεί για οικονομικά εγκλήματα.

Στην  Deutsche Bank δεν φαίνεται ούτε καν να ίδρωσαν για τις κατηγορίες κι απάντησαν… διαφωτιστικά  ότι οι αποκαλύψεις της δημοσιογραφικής έρευνας  είναι πληροφορίες «πολύ γνωστές» στους ελεγκτές της.  Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι οι κατηγορίες για το μαζικό ξέπλυμα  δεν αφορούν  τίποτε περιφερειακές ρώσικες ή αραβικές τράπεζες της πλάκας, αλλά την παγκόσμια πρώτη εθνική του τραπεζικού συστήματος. Και δεν είναι η πρώτη φορά που η πρώτη εθνική των τραπεζών κατηγορείται ότι καταπάτησε τους κανόνες για τους οποίους όλοι εμείς οι πολίτες ταλαιπωρούμαστε με τις τράπεζες που  απαιτούν τακτικές επικαιροποιήσεις  με την  προσκόμιση βεβαιώσεων εργασίας, φορολογικών δηλώσεων κλπ

Η Goldman Sachs – η μεγαλύτερη επενδυτική  τράπεζα που τη γλύτωσε στην κρίση του 2008 φορτώνοντας sub prime ακόμη και σε πελάτες της – κατέληξε πέρυσι σε διακανονισμό με την κυβέρνηση της Μαλαισίας για τη διαγραφή κατηγοριών που αντιμετώπιζε γιατί  παραπλάνησε τους επενδυτές όταν βοήθησε να συγκεντρωθούν 6,5 δισεκατομμύρια δολάρια για το ταμείο ανάπτυξης του 1MDB. Κατά  το BBC, οι εισαγγελείς ανέφεραν ότι από το πρόγραμμα 1MDB κλάπηκαν δισεκατομμύρια δολάρια, κάποια μάλιστα από τους τραπεζίτες που εμπλέκονταν στο σκάνδαλο. Μάλιστα ένα ποσό από το ταμείο, λέγεται ότι  χρησιμοποιήθηκε για τη χρηματοδότηση της ταινίας «Wolf of Wall Street».

Τον περασμένο Οκτώβριο, ο ανώτατος εκτελεστικός διευθυντής της Credit Suisse παραιτήθηκε όταν από εσωτερική έρευνα προέκυψε ότι μαζί με τον επικεφαλής ασφαλείας της τράπεζας παρακολουθούσαν  τον πρώην επικεφαλής του τμήματος διαχείρισης πλούτου της Credit Suisse που στο μεταξύ είχε μεταπηδήσει  στον ανταγωνισμό. Η έρευνα έδειξε ότι o CEO της τράπεζας δεν είχε ιδέα για το τι συνέβαινε, αλλά κατά τη Wall Street Journal ο σύμβουλος της εταιρείας που είχε βοηθήσει την Credit Suisse να βρει τα άτομα που κατασκόπευαν τον πρώην επικεφαλής της μονάδας διαχείρισης πλούτου, φέρεται να αυτοκτόνησε.

Πριν από λίγα χρόνια, στελέχη  -και πάλι- της πρώτης εθνικής του διεθνούς τραπεζικού συστήματος (Deutsche Bank, Barclays, Societe Generale κά) οδηγήθηκαν στη Δικαιοδύνη γιατί συμμετείχαν για αρκετά χρόνια σε σχέδιο χειραγώγησης των διατραπεζικών επιτοκίων καταθέσεων, καθώς με συγκεκριμένες συναλλαγές «έστηναν» το  Euribor.  Κι αν υποθέσουμε πως λογικά αυτές είναι μόνον κάποιες από τις υποθέσεις που ήρθαν στην δημοσιότητα, είτε επειδή τους εντόπισαν οι αρχές,είτε επειδή  κάποιος αυτοκτόνησε ή για διάφορους άλλους λόγους, πόσα ακόμη ανάλογα εγκληματικά περιστατικά και απάτες  υπάρχουν που δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ;