Δήμοι και διοικητικά μοντέλα για κλάματα

Όπως λέει -και σωστά- ο Μ. Βορίδης όταν έχεις κάποιον Δήμαρχο ή Περιφερειάρχη που νίκησε στις εκλογές, που έχει πάρει τη σχετική πλειοψηφία αλλά δεν έχει πλειοψηφία μέσα στο Δημοτικό ή Περιφερειακό συμβούλιο και συναντά αντιπολίτευση χωρίς διάθεση συνεργασίας, τότε οδηγούμαστε σε απόλυτη ακυβερνησία τους δήμους.

Σε πολιτικά ουδέτερο χρόνο για τους ΟΤΑ, η Κυβέρνηση αλλάζει το εκλογικό σύστημα με την κατάργηση της απλής αναλογικής. Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι η εκλογή του Δημάρχου ή και του Περιφερειάρχη θα γίνεται από τον πρώτο γύρο για όποιον πάρει 43%. Από τον πρώτο γύρο ή τον δεύτερο, ο νικητής θα παίρνει και τα 3/5 των εδρών του Δημοτικού, Περιφερειακού Συμβουλίου.

Το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών λύνει τις διοικητικές δυσλειτουργίες που προκαλεί η απλή αναλογική, αλλά δεν είναι παρά ένα πρώτο βήμα. Οι Δήμοι -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις- είναι συνήθως οργανισμοί με αναποτελεσματική διοικητική δομή, ελλειπή οργάνωση και κατά συνέπεια πλημμελή παροχή υπηρεσιών. Ένα χαρακτηριστικό και γενικευμένο πρόβλημα είναι οι βεβαιώσεις μη οφειλής ΤΑΠ που καλούνται να προσκομίσουν όσοι χρειάζεται να μεταβιβάσουν ακίνητα. Η χορήγηση της σχετικής βεβαίωσης, σε έναν από τους μεγαλύτερους Δήμους της πρωτεύουσας απαιτεί (αν έχεις την τύχη να γνωρίζεις τον Δήμαρχο) έναν μήνα, διαφορετικά από δύο μήνες και πάνω.

Η μοναδική προσδοκία που έχουμε για να ξεφύγουμε από αυτά τα τριτοκοσμικά φαινόμενα είναι τα ψηφιακά έργα για τους δήμους που προβλέπονται στο σχέδιο για το Ταμείο Ανάκαμψης. Αν αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα στοιχειώδη που αφορούν τη σχέση ΟΤΑ- πολίτη μπορεί να γίνουν και τα υπόλοιπα, δηλαδή υπογειοποιήσεις καλωδίων, αναπλάσεις, ενεργειακές αναβαθμίσεις, έξυπνες πόλεις κλπ.