Το χρηματοκιβώτιο της ανοησίας

«Οι λίστες κατατέθηκαν προχθές στη Βουλή και βρίσκονται κλειδωμένες σε χρηματοκιβώτιο του Τομέα Κοινοβουλευτικού ελέγχου». Αυτό γράφουν σήμερα οι εφημερίδες και προσθέτουν ότι ως την Τρίτη που αναμένεται το πράσινο φως από την αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων για να δημοσιοποιηθούν τα ονόματα των μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου και των καταθετών του εξωτερικού που φοροδιαφεύγουν,  «πρόσβαση στις απόρρητες λίστες  μπορούν να έχουν μόνον όσοι βουλευτές το επιθυμούν, υπό την προυπόθεση ότι θα ελέγξουν τους καταλόγους επιτηρούμενοι από υπάλληλο της Βουλής και χωρίς να βγάλουν φωτοτυπία ή φωτογραφία του περιεχομένου τους».

      Ο χειρισμός ενός τόσο σοβαρού θέματος με αυτόν τον τρόπο δείχνει τις γελοίες και ταυτόχρονα τραγικές αδυναμίες του Ελληνικού Δημοσίου. Τι δουλειά έχουν οι λίστες σε ένα χρηματοκιβώτιο   της Βουλής;  Οι λίστες θα έπρεπε να είναι στην εφορία οι καταθέτες -φοροφυγάδες  θα έπρεπε να είχαν κληθεί εδώ και πολλούς μήνες να δικαιολογήσουν τις καταθέσεις  τους και εφόσον δεν μπορούσαν να το πράξουν το κράτος θα έπρεπε να δημεύει το 45% ή όποιο άλλο ποσοστό προβλέπει η νομοθεσία και να τελειώνουμε. Αντι να κλειδώνουμε στο Χρηματοκιβώτιο τις λίστες θα έπρεπε να είχε βγεί σε ανύποπτο χρόνο μια ανακοίνωση που να λέει: Βρήκαμε 1739 μεγαλοοφειλέτες και 756 καταθέτες-φοροφυγάδες και    εισπράξαμε –για παράδειγμα- 250 εκατομμύρια ενώ κατασχέσαμε και 100 ακίνητα.

     Κάτι τέτοιο θα είχε νόημα, γιατί θα ενίσχυε εκτός από τα άδεια δημόσια ταμεία και την εικόνα τόσο ενός κράτους που μπορεί να είναι αποτελεσματικό, όσο και την αίσθηση δικαιοσύνης στην  κοινωνία. Ποιοί πιστεύετε ότι περιλαμβάνονται στις λίστες; Στους μεγαλοοφειλέτες θα είναι κάτι «πεθαμένοι» από χρόνια επιχειρηματίες και στους καταθέτες-φοροφυγάδες τίποτε μεγαλογιατροί (οι μεγαλοδικηγόροι ξέρουν να φυλάγονται) και το πολύ-πολύ  καμία παλιά δόξα του πενταγράμμου ή των γηπέδων. Αλλωστε τα πραγματικά τρανταχτά ονόματα και ειδικές εταιρίες έχουν και στρατίες δικηγόρων για να καλύπτουν τα ίχνη  τους.

    Τώρα θα πάει ο κάθε βουλευτής -για να πουλήσει service σε φιλικές του εφημερίδες- και θα μεταφέρει ότι θυμάται, μπερδεύοντας ονόματα, επίθετα, πατρώνυμα. Θα γίνει ένας μύλος μέχρι να μας λυτρώσει με την άδεια για τη δημοσιοποίηση η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Αν πράγματι θέλουμε ένα σοβαρό κράτος κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσουμε. Με την ουσία όμως, με  στρατηγική και απτά αποτελέσματα, χωρίς επικοινωνιακά τεχνάσματα, εντυπώσεις, χρηματοκιβώτια κλπ Αν το κάνουμε αυτό, που είναι το λογικό και το προφανές, δεν θα κινδυνεύουμε να δεχτούμε και «τεχνική βοήθεια» (διάβαζε επιτρόπους) από την Ευρώπη.