Το έγκλημα που συγκαλύπτουν

Συμβαίνουν τόσα πολλά και τόσο σοβαρά γεγονότα το ένα μετά το άλλο  που δεν υπάρχει πάντοτε ο απαραίτητος χρόνος  να γίνουν πλήρως και σε όλο το εύρος αντιληπτές οι επιπτώσεις από τους πολίτες αλλά και τα μέσα ενημέρωσης.  Η χώρα παλεύει με τη χρεοκοπία και οι κυβερνήσεις ενεργούν κάτω από συνθήκες αφόρητης  πίεσης (είτε  από την τρόικα, είτε από την πολιτική πελατεία) και συχνά στα όρια του πανικού. Τα περιθώρια διαπραγμάτευσης, οι επιλογές που είχε η χώρα ποτέ δεν παρουσιάστηκαν από την πολιτική τάξη της χώρας με νηφαλιότητα και ψυχραιμία.

Στο όνομα της διάσωσης της χώρας, της αποφυγής δηλαδή της  χρεοκοπίας και  της διατήρησης μας στη ζώνη του ευρώ, λήφθηκαν και εφαρμόστηκαν πολλές σκληρές αποφάσεις, οι οποίες  μέχρι σήμερα δεν έχουν αξιολογηθεί.   Μια από τις πιο οδυνηρές και με δραματικές επιπτώσεις  απόφαση,  ήταν το κούρεμα και των ομολόγων που είχαν τα ασφαλιστικά ταμεία.  Η απόφαση αυτή εξανέμισε τα αποθεματικά των ταμείων και άφησε όσους είναι σήμερα πάνω από 40-45  ετών   χωρίς συντάξεις.  Πρόκειται για ένα έγκλημα το οποίο συγκαλύπτεται με διάφορες δικαιολογίες  δήθεν  ότι «δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί οι συντάξεις είναι εγγυημένες από το κράτος και  ο προυπολογισμός συμπληρώνει ούτως ή άλλως  τα ελλείμματα των ταμείων», ενώ μέχρι πρότινος ψιθυρίζονταν από πολιτικά χείλη και διαβεβαιώσεις του τύπου  «η απώλεια θα αναπληρωθεί με ακίνητα του δημοσίου που θα δοθούν στα ταμεία».

Μπορούμε να συζητήσουμε πόση αξία έχουν σήμερα οι εγγυήσεις που δίνει το Δημόσιο, αλλά τα ερωτήματα παραμένουν: Επρεπε να κουρευτούν και τα αποθεματικά των ταμείων; Ηταν πράγματι  αναπόφευκτο; Ειδικά τα ταμεία δεν θα μπορούσαν να εξαιρεθούν όπως πχ τα ελληνικά ομόλογα της ΕΚΤ ή αυτά με ρήτρα ξένου νομίσματος;  Κάποια στιγμή θα πρέπει να δοθούν υπεύθυνες  και τεκμηριωμένες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Αλλωστε  η τοποθέτηση των αποθεματικών των ταμείων σε ομόλογα του δημοσίου ήταν (και παραμένει) υποχρεωτική εκ του νόμου.

Τα αποθεματικά των ταμείων αρχικά τα χρησιμοποίησε  το ΠΑΣΟΚ του 80 για κοινωνική πολιτική. Μετά είχαμε «παιχνίδια» με το Χρηματιστήριο το 99 και στη συνέχεια το σκάνδαλο των   δομημένων  ομολόγων. Και το επιστέγασμα της πολιτικής  των τελευταίων 30 ετών ήταν η χρεοκοπία της χώρας που αφάνισε τα αποθεματικά. Μήπως οι συντάξεις είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για την αφήνουμε στους έλληνες πολιτικούς  και σε διορισμένες από αυτούς διοικήσεις ταμείων;