Μεταξύ καθηγητών και αστυνομικών

Οταν οι περικοπές πλήττουν   όλους τους πολίτες  γιατί γίνεται τόση προσπάθεια να βρεθούν ισοδύναμα μέτρα, ώστε  να περισωθούν τα ειδικά μισθολόγια; Οι δικαστές, οι καθηγητές  πανεπιστημίων, οι διπλωμάτες και  οι γιατροί, μετρούν περισσότερο από τους δημοσίους υπαλλήλους, τους συνταξιούχους και τους ιδιωτικούς υπαλλήλους που έχουν σηκώσει το μεγαλύτερο   βάρος των περικοπών;

Οι θυσίες που πρέπει να γίνουν ώστε  να παραμείνουμε στο ευρώ είναι αναγκαίο  να  επιμεριστούν σε όλες τις κοινωνικές ομάδες. Τα ειδικά μισθολόγια   διαθέτουν καλές   προσβάσεις προς την εξουσία και ταυτόχρονα μπορούν να πιέσουν αποτελεσματικά με απεργιακές  κινητοποιήσεις. Όταν όμως ζητείται από τους έλληνες να κάνουν τόσες θυσίες για να παραμείνουμε στο ευρώ, είναι ζήτημα  δημοκρατίας να μην υπάρχουν περιπτώσεις ευνοικής μεταχείρισης συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων.

Το λάθος είναι ότι ομαδοποιούμε τα ειδικά μισθολόγια με κριτήριο ότι μπορούν να πιέσουν  πολιτικά με απεργίες. Η Κυβέρνηση πρέπει να αντιμετωπίσει τις περικοπές στα ειδικά μισθολόγια κατά περίπτωση. Να διακρίνει δηλαδή  ότι οι αστυνομικοί -που παίρνουν λίγα χρήματα και απαιτούμε να είναι στους δρόμους για  να αντιμετωπίζουν τους κακοποιούς- δεν μπορούν να έχουν την ίδια μεταχείριση  με τους καθηγητές των πανεπιστημίων, οι οποίοι για παράδειγμα αν έχουν απασχόληση εκτός Πανεπιστημίου (ιατρεία, νομικά γραφεία, επιχειρήσεις, θέσεις συμβούλων κλπ)   θα πρέπει να δεχθούν  μεγάλες μειώσεις στους μισθούς τους. Αντίθετα αν έχουμε καθηγητές που είναι αφοσιωμένοι στο διδακτικό τους έργο τότε  δεν θα πρέπει να υποστούν μισθολογικές μειώσεις.