Η νέα μνημονιακή κυβέρνηση

Ταυτόχρονα η σύγκρουση της κυβέρνησης με την Ευρώπη, έφερε τη χώρα πολύ κοντά  στο ενδεχόμενο της εξόδου από το ευρώ. Οι εκλογές τώρα γίνονται εσπευσμένα, πριν συνειδητοποιήσουν οι πολίτες το λογαριασμό της άνευ όρων συνθηκολόγησης που έκανε η Κυβέρνηση. Ωστόσο, η ταχύτητα με την οποία γίνονται οι εκλογές   δεν συγκαλύπτει πριν την ψήφο της Κυριακής μόνον το κόστος της μαγκιάς που πουλήσαμε στην Ευρώπη. Συγκαλύπτει και το αντικείμενο εργασίας, το έργο που έχει μπροστά της η επόμενη κυβέρνηση.

H κυβέρνηση που θα συγκροτηθεί μετά τις εκλογές δεν είναι παρά η ομάδα που καλείται  να εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο. Και δεν θα έχει ούτε τα περιορισμένα περιθώρια άσκησης πολιτικής που είχαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.  Οι θεσμοί δεν θέλουν ούτε μεγάλο συνασπισμό, ούτε ανακατεύονται  στην εκλογική αναμέτρηση. Πιέζουν  όμως -και θα κλιμακώσουν αισθητά τις πιέσεις τους- ώστε να συγκροτηθεί ελληνική κυβέρνηση η οποία  θα αρχίσει να προωθεί χωρίς καμία καθυστέρηση  τις υποχρεώσεις που  αναλάβαμε με το μνημόνιο.

Την πίεση των θεσμών θα την υποστεί άμεσα η νέα κυβέρνηση. Για παράδειγμα ως τις 15 Οκτωβρίου πρέπει να έχει ψηφιστεί ο νέος νόμος για τις τράπεζες. Μέχρι το τέλος του χρόνου θα πρέπει η κυβέρνηση να προωθήσει  127 δράσεις και ενέργειες  που προκύπτουν από το τρίτο μνημόνιο. Ασφαλιστικό, εργασιακό, πορεία εσόδων, αποκρατικοποιήσεις όλα μπαίνουν πάλι  στο τραπέζι.  Η νέα  κυβέρνηση δεν πρέπει να διαθέτει  μόνον την πλειοψηφία για να περνά  από τη Βουλή τα νομοσχέδια. Χρειάζεται να διαθέτει και τις γνώσεις και την εμπειρία, ώστε να χειριστεί μια σειρά κρίσιμων  τεχνικών θεμάτων.  Η νέα μνημονιακή κυβέρνηση δεν θα μπορεί να διαπραγματευτεί οποιαδήποτε αλλαγή  με τους θεσμούς, πριν  ολοκληρωθεί με επιτυχία τουλάχιστον η πρώτη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος. Και η οποιαδήποτε αλλαγή θα προυποθέτει την εξεύρεση και προπάντων τεκμηρίωση ισοδύναμων μέτρων.

Με το χρονοδιάγραμμα για το οποίο έχουμε δεσμευτεί στους θεσμούς, η κυβέρνηση  δεν θα σηκώσει κεφάλι πριν περάσει και το πρώτο τετράμηνο του 2016. Ταυτόχρονα οι νέοι υπουργοί, στο περιθώριο της ανταπόκρισης τους στις μνημονιακές υποχρεώσεις,  θα πρέπει να βρίσκουν αποτελεσματικές λύσεις σε μια σειρά ζωτικών προβλημάτων. Όπως για παράδειγμα τι θα κάνουν οι γονείς των 25.000 παιδιών που έμειναν  εκτός  παιδικών  σταθμών και είναι σήμερα σε απόγνωση.