Μπορούν να μας προστατέψουν;

Το ίδιο σκηνικό τρόμου είχε επαναληφθεί πριν μερικούς μήνες στο Παρίσι. Πριν από αυτά, είχαν προηγηθεί τα τρομοκρατικά χτυπήματα σε σιδηροδρομικούς σταθμούς στο Λονδίνο και στη Μαδρίτη. Ελάχιστη σημασία έχει για τους ευρωπαίους πολίτες, αν τώρα τα χτυπήματα προήλθαν από το ΙSIS  και στο παρελθόν από την Αλ Κάιντα. Το αποτέλεσμα,  όπως και τα κίνητρα,  είναι τα ίδια.

Οι πολιτικές ηγεσίες δεν μπορούν πλέον να παρακολουθούν  απαθείς τις ευρωπαικές πρωτεύουσες να βυθίζονται στο χάος και οι ίδιες να περιορίζονται σε τυπικές δηλώσεις.  Μπροστά στο τυφλό λουτρό αίματος,  τι ενδιαφέρει το μέσο ευρωπαίο   αν ο Πρόεδρος του Ευρωπαικού Συμβουλίου Ντ. Τούσκ  δηλώνει «συγκλονισμένος» ή το ευχολόγιο του δικού μας Αλ. Τσίπρα ότι «ο φόβος, το θρησκευτικό μίσος και ο ρατσισμός δεν πρέπει να νικήσουν στην Ευρώπη».

Ποιος μπορεί να πηγαίνει αμέριμνος στη δουλειά του όταν οι τρομοκράτες ανατινάζουν αεροδρόμια και μετρό; Είναι δυνατόν να δέχεται η Ευρώπη τόσο ωμή  επίθεση και να απαντά με συνθηματολογία je suis Charlie, Je suis Paris, Je suis Bruxelles κόκ  Οι ηγέτες στην Ευρώπη πρέπει να πάρουν άμεσα ουσιαστικές αποφάσεις για την προστασία των πολιτών τους. Πρέπει να σταματήσουν να κλείνουν τα μάτια στο πρόβλημα και να δράσουν αποτελεσματικά, γιατί μόνον έτσι θα κλείσουν πραγματικά το δρόμο  στην  ενίσχυση των  ακραίων  φωνών και των  φοβικών  αντιδράσεων. Αν συνεχίσουν να θάβουν το πρόβλημα και προσπαθούν να καθησυχάσουν τους πολίτες ότι δήθεν το ένα τρομοκρατικό χτύπημα δεν συνδέεται με το άλλο, απλώς θα βρεθούν αντιμέτωποι με μεγαλύτερη αμηχανία   και οργή στην  επόμενη  τρομοκρατική ενέργεια.  

Πρέπει να αναγνωρίσουν τα πολιτιστικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά πίσω από τα τρομοκρατικά κτυπήματα. Να αντιμετωπίσουν με ρεαλισμό το πρόβλημα και να αποδεχθούν  ότι τα συνήθη μέτρα και όπλα (αστυνομία, μυστικές υπηρεσίες κλπ)  δεν επαρκούν.  Να βρουν τρόπους να ελέγξουν δραστικά το πρόβλημα ακόμη κι αν έχει διεισδύσει ή εγκατασταθεί μέσα στις κοινωνίες. Αν συνεχίσουν -στο όνομα της πολιτικής ορθότητας- να δίνουν ασπιρίνες για την αντιμετώπιση της τρομοκρατικής βαρβαρότητας,  θα γίνουν συνένοχοι  στην καλλιέργεια του φόβου και στην υπονόμευση του ευρωπαικού οικοδομήματος.