Κόκκινα δάνεια – Λίγο πριν την έκρηξη

Αυτές οι εκκλήσεις όμως, έχουν κυρίως πολιτικό περιεχόμενο και όχι πρακτικό, αφού και ο υπουργός Οικονομικών δηλώνει δημοσίως τη δυσαρέσκεια του επειδή μέσω της συγκεκριμένης πλατφόρμας μόνον 273 πολίτες αποδέχθηκαν τις προτεινόμενες ρυθμίσεις. Στις τράπεζες από την πλευρά τους μιλούν για στρατηγικούς κακοπληρωτές που βγήκαν καταφύγιο κυρίως στο νόμο Κατσέλη και αποφεύγουν σκόπιμα να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Σε οποίον αμφισβητεί τον ισχυρισμό περί στρατηγικών κακοπληρωτών, η απάντηση των τραπεζιτών είναι: «ξέρεις πολλούς που θέλουν να κρατήσουν τα σπίτια τους και την ίδια στιγμή αρνούνται προτάσεις για κούρεμα 40% του στεγαστικού τους και ρύθμιση του υπολοίπου;»

Λογικό το επιχείρημα, αλλά από την άλλη πλευρά έκθεση του ΙΟΒΕ που δόθηκε στη δημοσιότητα υποστηρίζει ότι τον Ιανουάριο το 60% των νοικοκυριών δήλωνε ότι με την τρέχουσα οικονομική κατάσταση «μόλις και τα βγάζει πέρα». Η ίδια έκθεση καταγράφει αύξηση στο ποσοστό αυτών που αναφέρουν ότι αντλούν χρήματα από τις αποταμιεύσεις τους, όπως επίσης και αυτών που αναφέρουν ότι «έχουν χρεωθεί», ενώ ταυτόχρονα μειώνεται το ποσοστό όσων δηλώνουν ότι αποταμιεύουν.

Με δεδομένο ότι καθεστώς προστασίας από χρέη της πρώτης κατοικίας δεν υφίσταται στην ΕΕ ή αλλού στο δυτικό κόσμο , δεν υπάρχει καμία περίπτωση οι θεσμοί να αποδεχθούν κάποιας μορφής νέα ρύθμιση ειδικά για τη χώρα μας. Άλλωστε εξάντλησαν αυτό το περιθώριο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πιθανότερο είναι ότι με το νέο πτωχευτικό, οι πλειστηριασμοί-εξώσεις θα γίνονται ταχύτερα και το Κράτος θα δίνει ένα επίδομα στους πιο αδύνατους. Στην Αγγλία υπάρχει μέχρι και τηλεοπτικό reality show, όπου οι κάμερες ακολουθούν τους εντεταλμένους να κάνουν τις εξώσεις. Στην Ελλάδα όμως η κοινωνική κουλτούρα είναι τελείως διαφορετική και επιπλέον ζούμε σε μια χώρα που η κεντρική πηγή της ενημέρωσης είναι η εικόνα των τηλεοπτικών σταθμών.

Ταυτόχρονα, τα τελευταία χρόνια όλες οι κυβερνήσεις έστρωσαν το έδαφος για αυτό που έρχεται με τα κόκκινα στεγαστικά. Από τις κατά καιρούς απαραίτητες αλλαγές στη νομοθεσία μέχρι τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, η μηχανή είναι πλέον έτοιμη να κινηθεί ταχύτατα. Γιατί δεν συνέβη ως τώρα; Επειδή για προφανείς λόγους οι τράπεζες έκαναν εξαιρετικά περιορισμένη πώληση κόκκινων στεγαστικών και ουσιαστικά ως τώρα κινήθηκαν με επιλεκτικά κριτήρια, στοχεύοντας σε μεγάλα, προνομιούχα ακίνητα.

Τώρα όμως με τις τιτλοποιήσεις (τρόπος πώλησης) που πρέπει να γίνουν από τις τράπεζες ως τέλος του έτους, θα πουληθούν κόκκινα δάνεια αξίας 30 δις. Αυτά εκτιμάται ότι συνοδεύονται με εγγυήσεις 250.000 ακινήτων κάθε είδους τα οποία θα περάσουν μαζί με τα δάνεια στα χέρια εξειδικευμένων ξένων εταιριών. Αυτές θα αναλάβουν να τα διαχειριστούν με όλους τους δυνατούς τρόπους.

Αυτό είναι το κύμα των κόκκινων δανείων που έρχεται σε μια χώρα που η πλειοψηφία της κοινής γνώμης αντιλαμβάνεται το περιβάλλον μόνον από ότι δείχνει η τηλεόραση. Η Κυβέρνηση ίσως θα ήταν χρησιμότερο αντί για εκκλήσεις, να πείσει -με τον τρόπο που οι ανά τον κόσμο κυβερνήσεις πείθουν ιδιωτικές εταιρίες- ότι είναι προς το συμφέρον των διαχειριστών κόκκινων δανείων να επιλέξουν στρατηγικές που θα προσφέρουν λύσεις ρύθμισης-αναχρηματοδότησης των δανείων και όχι ρευστοποιήσεις. Πρόκειται για μισή λύση, αλλά τουλάχιστον μπορεί έτσι να κερδίσει χρόνο, όπως έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ελπίζοντας σε βελτίωση των οικονομικών συνθηκών.