Οι κακοί ξένοι έρχονται

Για πολλά χρόνια κατά τη διάρκεια της κρίσης οι επενδυτες απέφευγαν την χώρα μας όπως ο διάολος το λιβάνι. Ο επενδυτικός ιστός της χώρας μαράζωνε. Και σήμερα που η Ελλάδα είναι και πάλι το κέντρο της παγκόσμιας προσοχής και που κολοσσοί όπως η Microsoft, η JPMorgan, η Pfizer επιλέγουν τη χώρα μας ανάμεσα σε τόσες άλλες, το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που επαίρεται ότι μας έβαλε στην ΟΝΕ –όπου είναι υποχρεωτική και η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων– μας λέει ότι δεν του αρέσει η ποιότητα των ξένων που έρχονται στην Ελλάδα και ότι… ξεπουλιέται η χώρα.

Να δούμε όμως τα στοιχεία:

Πρώτον, η έκρηξη των άμεσων ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα είναι τεράστια, και αφορά όλους τους κλάδους. Τα 7 δισ. του 2022 είναι υπερδιπλάσια των 3 δισ. μέσο όρο του 2015-2019, Σε μόνο έναν κλάδο –στη μεταποίηση– οι επενδύσεις πέρυσι ήταν περισσότερες από ότι όλες οι επενδύσεις σε όλους τους κλάδους ετησίως επί Πρωθυπουργίας Σημίτη το 2002-2004. Είναι απλά fake news ότι οι επενδύσεις είναι συγκεντρωμένες σε έναν μόνο τομέα.

Δεύτερον, οι επενδύσεις σε ακίνητα ήταν μόλις 2 δισ. από τα 7 αυτά δισ. Είναι πολύ εύκολο να δαιμονοποιούμε επενδύσεις σε ακίνητα χρησιμοποιώντας λέξεις όπως “real estate”. Όμως σχεδόν κάθε παραγωγική επένδυση –όπως για παράδειγμα το data centre της Microsoft– ξεκινάει με την αγορά ενός οικοπέδου. Για πολλούς, το άκουσμα της λέξης “real estate” παραπέμπει σε Κινέζους που αγοράζουν airbnb, όμως τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος δείχνουν ότι οι Κινέζοι επένδυσαν μόλις 12 εκατ ετησίως σε ακίνητα τα τελευταία δύο χρόνια, η μικρότερη εισροή από το 2013. (Εξάλλου αυτή η κυβέρνηση διπλασίασε τα όρια στην golden visa). Να πούμε εδώ ότι τα 6 από τα 7 δισ. άμεσες ξένες επενδύσεις, προήλθαν από την Ευρώπη. Έχουμε ακόμα πολλή δουλειά να κάνουμε με τις υπόλοιπες ηπείρους!

Τρίτον, ξένοι επενδυτές φέρνουν μαζί τους τεχνογνωσία και βαθιές τσέπες για να γίνουν οι αναγκαίες αλλαγές στην χώρα μας. Ειλικρινά, πιστεύει κανείς -με το χέρι στην καρδιά- ότι για παράδειγμα η εξαγορά του 49% του ΔΕΔΔΗΕ από την αυστραλιανή Macquarie σε τιμή ρεκόρ μάλιστα είναι ξεπούλημα; Το δίκτυο στη χώρα μας ήταν στα πρόθυρα κατάρρευσης το 2019, και η πραγματικότητα είναι ότι αυτή η επένδυση θα βελτιώσει την καθημερινότητα εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών μας και θα φέρει και τεχνογνωσία που απλά δεν διαθέταμε μέχρι τώρα.

Τέταρτον, να μην είμαστε αφελείς. Η εγχώρια ολιγαρχία θα ωφελούνταν από μια κλειστή οικονομία. Θα με συγχωρήσετε αν είμαι κυνικός και αμφισβητώ τα κίνητρα. Οσες περισσοτερες επιχειρησεις -εγχώριες και ξένες- ανταγωνίζονται, τόσο πιεζονται οι τιμες προς οφελος των καταναλωτων και εξασθενίζουν τα εγχώρια καρτέλ.

Πέμπτον, πίσω από τις στατιστικές υπάρχουν πραγματικά ονόματα: Microsoft, Amazon, Google, Pfizer, JPMorgan, Deloitte, Digital Realty, Cisco, Chubb, Applied Materials είναι μερικά από αυτά. Και ας δούμε τι λένε και άλλοι: Σε ανάλυσή του, το Economist Intelligence Unit συμπέρανε ότι η Ελλάδα ήταν η χώρα με τη μεγαλύτερη βελτίωση στο επιχειρηματικό κλίμα τα τελευταία τρία χρόνια, σε σύνολο 81 χωρών. Ενώ οι εξαγωγές έχουν εκτοξευθεί περίπου στο 50% της οικονομίας μας. Αν και έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε, είναι σαφές ότι βρισκόμαστε σε πορεία αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας.

Εκτον, οι εγχώριες επενδύσεις παραμένουν υψηλότερες από τις ξένες, και φυσικά έχουν εκτιναχθεί και αυτές! Για χρόνια ολόκληρα, οι επενδύσεις στη χώρα μας υπολείπονταν της ανάλωσης παγίου κεφαλαίου, δηλαδή υπήρχε μαρασμός του επενδυτικού ιστού της χώρας. Αυτό επιτέλους αλλάζει!

Ο κεντρικός μας στόχος τελικά θα πρέπει να είναι ο αντίθετος: Η χώρα μας έχει ανάγκη πολλές ακόμη επενδύσεις –από το εσωτερικό και από το εξωτερικό– για να γίνουμε όπως οι ευρωπαϊκές χώρες που έχουμε πρότυπο. Η ανάπτυξη και οι δουλειές και η αύξηση των μισθών που όλοι τόσο θέλουμε θα έρθουν από τις επενδύσεις, και όχι από φιρμάνια ή ευχολόγια. Και φυσικά αυτές δεν θα έρθουν όταν δαιμονοποιούμε τις ΑΞΕ.

Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Βάζουμε ως στόχο την αύξηση των επενδύσεων κατά 70% έως το 2027 ώστε να προσεγγίσουμε το 18% του ΑΕΠ και κατά 100% εως το 2030. Αν κάτι αποδεικνύει όλη αυτή η συζήτηση είναι ότι μία πιθανή κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα αποτελούσε ανάχωμα προς τον στόχο αυτόν.

Και πως η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην καλόπιστη κριτική και στον λαϊκισμό εναντίον των ξένων –που δίνει τροφή και στην αντισυστημική ακροδεξιά– είναι πολύ λεπτή.