Ο δεκάλογος της ελληνικής μιζέριας

1. Η πάσης φύσεως κριτική αξίζει περισσότερο από το πάσης αξίας αντικείμενό της.

2. Η επιτυχία του καταστροφικού δικομματισμού έγκειται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι Έλληνες όταν αποφασίσουν να μην ψηφίσουν τα δύο μεγάλα κόμματα, δεν πάνε καν να ψηφίσουν.

3. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι έχουν πολύ συγκεκριμένη άποψη για τη σχέση των Νεοελλήνων με τους Αρχαίους. Απόδειξη ότι στις μεγάλες πρωτεύουσες υπάρχει απ’ ευθείας πτήση για Μύκονο.

4. Στην Ελλάδα η λαϊκή τέχνη θεοποιήθηκε σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι ανώνυμοι δημιουργοί να βρίσκονται στις λίστες των φοροφυγάδων.

5. Η ελληνική πολυνομία ενθαρρύνει την επιχειρηματική ευρηματικότητα και ο καθένας είναι ελεύθερος να κλέψει όπως θέλει.

6. Δύο σχεδόν αιώνες νεοελληνικού κράτους και κάθε νέα κυβέρνηση παραλάμβανε «καμένη γη». Συμπέρασμα: από τους Τούρκους πήραμε «καμένη γη» και δεν φυτέψαμε ούτε χαρούπια.

7. Στο δημοψήφισμα του ’74 οι πρωτεργάτες του «ΟΧΙ» ήθελαν απλά να φτιάξουν τις δικές τους δυναστείες.

8. Όλοι πιστεύουμε πως θα γινόμασταν κάτι σπουδαιότερο απ’ αυτό που είμαστε, αν δεν έκανε τόση ζέστη.

9. Πολλοί διαμαρτύρονται ότι οι Έλληνες αποτελούν τα συνήθη πειραματόζωα των ξένων. Μα γιατί να φταίνε οι ξένοι που κάνουν πειράματα και όχι εμείς που είμαστε ζώα;

10. Είχε πει ο Τσαρούχης πως στην Ελλάδα είσαι ό. τι δηλώσεις. Σοφή παρατήρηση, αφού αν δηλώσεις ό, τι είσαι, κινδυνεύεις να σε καλέσουν για εξακρίβωση στοιχείων.