Η ατέλειωτη γελοιότητα του ΣΥΡΙΖΑ

Τρέμουν στην «Κουμουνδούρου» μη και βγει την Κυριακή ο Κασσελάκης. Ιδίως μάλιστα μετά τις απίστευτες δηλώσεις του για το ψευδοκράτος (το κατ’ αυτόν «κρατίδιο» και την φανταστική συνάντησή του με την ΑΔΕΔΥ…) Δηλώσεις που αποκαλύπτουν μια ανεπίτρεπτη, όσο και επικίνδυνη άγνοια των απλούστερων έστω πτυχών των εθνικών μας θεμάτων, αλλά και μια ασύλληπτη επιπολαιότητα. Έχοντας έναν τέτοιον υποψήφιο, σχεδόν βέβαιον, κατά το αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής, μελλοντικό αρχηγό τους τα παραδοσιακά στελέχη του κόμματος αυτού δεν διερωτώνται, «πώς κι από πού μάς ξεφύτρωσε», όπως κάνει ο άσχετος με τα κομματικά τους απλός πολίτης, ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ ή και του Κασσελάκη ακόμη, πολύ δε περισσότερο ο μη ψηφοφόρος του χώρου αυτού. Στην «Κουμουνδούρου» γνωρίζουν πολύ καλά ότι, άγνωστο αν κάποιοι «αόρατοι» κίνησαν «νήματα» για να ανασυρθεί από την «πολιτική ανυπαρξία» ο νέος αυτός, ο Κασσελάκης έγινε «σύντροφος» με βούληση του Τσίπρα. Τελεία και παύλα. Και αν υπήρξαν οι «αόρατοι» και τα «νήματα», στα σχέδιά τους και στα «νήματά» τους, περιλαμβάνεται και εμπλέκεται ο Τσίπρας, που ως άλλος καθημαγμένος (Καβαφικός) Βασιλεύς Δημήτριος, «Με ρούχ’ απλά/ ντύθηκε γρήγορα και ξέφυγε.

Κάμνοντας όμοια σαν ηθοποιός/ που όταν η παράστασις τελειώσει,/ αλλάζει φορεσιά κι απέρχεται». Κανένα από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως οι τρεις γνήσιοι Συριζαίοι υποψήφιοι, αρχικά και τελικά οι δύο άλλοι μετά την «προσχώρηση» Παππά, δεν ρώτησε τον Τσίπρα «πού τον βρήκες αυτόν». Μέσα στην προεκλογική παραζάλη και ενώ διαισθάνονταν την ήττα τους, άφησαν να παρεισφρήσει ο Κασσελάκης, πραγματικός «εισοδιστής» στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα άφησαν να μπει και στο Ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Θα μάκραινε πολύ το σημείωμα αυτό αν αναφερόμουν στο σκεπτικό των εισηγητών του θεσμού αυτού (Κων. Καραμανλής, Κων Τσάτσος και Κων. Παπακωνσταντίνου, - αν τα ονόματα αυτά λένε κάτι στην πολιτική ζωή του «σήμερα») και πού κατήντησε ο θεσμός.

Συναρτάται όμως απολύτως ο υποβαθμισμένος πια θεσμός των Βουλευτών Επικρατείας με τα όσα συμβαίνουν και τα όσα φοβούνται ή ελπίζουν (αναλόγως «στρατοπέδου») στον ΣΥΡΙΖΑ. Ας αρχίσουμε λοιπόν, από αυτό. Αναρωτιούνται – επισημαίνοντας τους σχετικούς κινδύνους - οι «αντικασσελικοί»: πώς θα πορευτεί το κόμμα με εξωκοινοβουλευτικό αρχηγό μέχρι τις προσεχείς εκλογές, αν εκλεγεί ο Κασσελάκης. Απαντούν οι «κασσελικοί». Μα, είναι στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Και πράγματι, είναι.

Αλλά είναι ένατος στην σειρά, δηλαδή έκτος επιλαχών. Τι σημαίνει αυτό; Για να καταστεί βουλευτής ο κ. Κασσελάκης, αν εκλεγεί αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και παραστεί τέτοια ανάγκη, πρέπει να παραιτηθούν ένας βουλευτής Επικρατείας και οι πέντε προηγούμενοι αυτού επιλαχόντες. Και ο μεν Κασσελάκης λέει ότι δεν θα ζητήσει την παραίτηση κανενός και ότι – άρα – θα είναι εξωκοινοβουλευτικός αρχηγός, προφανέστατα γιατί δεν καταλαβαίνει τι φθορά συνεπάγεται αυτό για τον ίδιο και για το κόμμα του… ‘Όμως μετά την εκλογή αλλάζει το «σκηνικό» άρδην… Οπότε, τα μέχρι τώρα αναγραφέντα περιγράφουν την γελοιότητα της καταστάσεως. Προχωρώντας στην υπόθεση ότι θα εκλεγεί ο κ. Κασσελάκης: Θα παραιτηθούν όλοι οι πάνω από αυτόν επιλαχόντες; Και ένας μόνον να είναι φανατικός αντικασσελικός, η προοπτική να γίνει βουλευτής ο «αρχηγός» ματαιώνεται. Και βέβαια, στην περίπτωση αυτή έχουμε να δούμε και να ακούσουμε επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα που από «Κουμουνδούρου» θα πηγαίνουν απ’ ευθείας στο Δελφινάριο.

Μέχρι τις εκλογές, τις λίγες ώρες που απομένουν, η παραζάλη κορυφώνεται. Λένε ότι υπάρχουν μέλη που δεν πήγαν να ψηφίσουν την πρώτη Κυριακή. Τα μέλη αυτά είναι από … 30.000 μέχρι ….70.000. Εγώ, γαλαντόμος ων, να πω και 100.000! Και έχουν αποδυθεί οι αντικασσελικοί σε αγώνα να προσελκύσουν τα μέλη που δεν ψήφισαν, να πάνε να ψηφίσουν την δεύτερη Κυριακή. Εγώ, λοιπόν, λέω. Γιατί δεν πήγαν να ψηφίσουν τα όσα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ απέσχον; Δεν τους άρεσαν οι υποψήφιοι, απλώς ή απογοητεύτηκαν από το «όλο» κόμμα. Αυτό σημαίνει ότι τώρα είναι «λευκό» και «δεν απαντώ». Και φυσικά δεν θα πάνε – στην συντριπτική τους πλειονότητα – να «σώσουν» τον ΣΥΡΙΖΑ από τον Κασσελάκη αφού η αποχή τους σήμαινε – και πιθανότατα σημαίνει – «έτσι όπως καταντήσαμε, δεν έχει νόημα»… Κι αυτό αν είναι εξ αρχής «συριζαίοι»… Αν είναι εκ συμφέροντος όψιμοι «ομοϊδεάτες», τότε η σκέψη τους δεν καταγράφεται δι’ ευνοήτους λόγους…
Στρέφονται με εμπιστοσύνη οι αντικασσελικοί στον Τσακαλώτο. Και ναι μεν αυτός είναι βέβαιο ότι την Αχτσιόγλου στηρίζει. Και δεν φοβάται τον Πολάκη. Αλλά οι περί αυτόν «53», ομογνωμούν; Και ακόμη περισσότερο, τι κάνουν αυτοί που τον ψήφισαν; Ο Κασσελάκης υπήρχε ως υποψήφιος. Γιατί ο ίδιος ο Τσακαλώτος δεν απέσυρε την υποψηφιότητά του ώστε και οι περί αυτόν και όσοι – οι περισσότεροι – τον ψήφισαν να δυναμώσουν την «ηγετική παρουσία» της Αχτσιόγλου κατά την πρώτη ψηφοφορία; Και δεν καταλαβαίνουν αυτοί που ελπίζουν στην εκ των υστέρων υποστήριξη ότι αυτή προσλαμβάνει πια την έννοια του «μη χείρον βέλτιστον»; Αλλ’ όταν τίθεται αυτό το δίλημμα και το βέλτιστον πια είναι διαποτισμένο από το χείρον. Οπότε ο απελπισμένος επιλέγει «το νέο». Μάς έχει ξανασυμβεί και σε εθνικό, όχι μόνο κομματικό, επίπεδο…

Και κακίζουν οι αντικασσελικοί τον Παππά, ότι τελικά τον Κασσελάκη στήριξε. Δεν είναι να απορεί κανείς με την επιλογή του… Εξήγησα μόλις την συλλογιστική του απελπισμένου… Πέραν αυτού Παππάς και Κασσελάκης έχουν «εκλεκτική συγγένεια» εκφραζόμενη με τον … ιδιότυπο «σεβασμό» που τρέφουν για την Δικαιοσύνη. Την οποία – για να παραφράσω τον εξ αυτής της Αριστεράς «κακοπαθημένο» Βάρναλη - «θα την ρημάξουν μέχρι να την εκπολιτίσουν»…

Είπαν άλλοι «να γίνει ντημπαίητ» Αχτσιόγλου – Κασσελάκη. Το είπαν στην απελπισία τους που δεν τους άφησε να σκεφθούν ότι αν γινόταν ποτέ αυτή η αντιπαράθεση ο Κασσελάκης θα κατατρόπωνε την Αχτσιόγλου. Όχι με τα επιχειρήματά του, αλλά με τον καταιγισμό της πολιτικής αρλουμπολογίας, με κορωνίδα το «εγώ». Η Αχτσιόγλου θα έλεγε τα κομματικά/ιδεολογικά και κοινωνικοπολιτικά της, πασπαλισμένα με τα, ούτως ή άλλως, ολίγα «οικονομικά» της. Και ο Κασσελάκης θα έλεγε ότι ήρθα να τα σαρώσω όλα και να νικήσω τον Μητσοτάκη. Κι ο παραλογιζόμενος, απελπισμένος ψηφοφόρος της εσωκομματικής εκλογής ποιον θα προτιμούσε;

Οι τελευταίες όμως δηλώσεις Κασσελάκη θέτουν ένα απλό θέμα. Ο κ. Κασσελάκης θα έπρεπε να έχει κληθεί σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη με εξειδικευμένους δημοσιογράφους και ειδικούς παράγοντες της δημοσίας ζωής στην οικονομία, τα κοινωνικά θέματα, το περιβάλλον και φυσικά και πάνω απ’ όλα στα εθνικά θέματα. Τι ακριβώς ξέρει και τι μετράει, στην ουσία και όχι σε βεβμπαλιστικές ακροβασίες, ο άνθρωπος αυτός; Σε οποιαδήποτε θέση, μιας οποιασδήποτε επιχείρησης, ακόμα και για θέση κλητήρα, μια επιτροπή ή κάποιος αρμόδιος και γνώστης των αναγκών της επιχείρησης ελέγχει τις γνώσεις και τις ικανότητες του υποψηφίου διευθυντού ή κλητήρα. Εδώ ποιος ήλεγξε τις γνώσεις του κ. Κασσελάκη που προαλείφεται για αρχηγός της Αξιωμςετικής Αντιπολίτευσης; Είναι θέμα που σαφέστατα υπερβαίνει τις εσωκομματικές ισορροπίες στον ΣΥΡΙΖΑ και αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Τι ξέρει ο κ. Κασσελάκης από πολιτική και ζωτικής σημασίας θέματα πολιτικής;

Αν εκλεγεί αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Κασσελάκης θα είναι αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είτε κοινοβουλευτικός είτε – περίγελως συντρόφων και αντιπάλων – εξωκοινοβουλευτικός. Θα είναι τέταρτος παράγων του πολιτεύματος… Και φυσικά θα είναι, θεωρητικά, … εν δυνάμει Πρωθυπουργός. Αυτό το θεωρητικό ας το προβάλλουμε ως – εφιαλτική οπωσδήποτε - πραγματικότητα: Φανταστείτε τον Κασσελάκη να λέει στους κοινοτικούς τις αρλούμπες του, μπροστά στις οποίες οι αρλούμπες Βαρουφάκη φαντάζουν σοφίες… Φανταστείτε τον να μιλάει σε συνόδους Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του ΝΑΤΟ, στον ΟΗΕ… Ή ακόμη χειρότερα, φανταστείτε τον να συνομιλεί για τα εθνικά θέματα σε κατ’ ιδίαν συνάντηση κορυφής με τον Ερντογάν και να μη ξέρει γιατί ποράγμα μιλάει και σε τι έχει «συμφωνήσει»…

Η τραγελαφική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στον ΣΥΡΙΖΑ δείχνει, τελικά, την ύπαρξη πραγματικού πολιτικού προβλήματος που υπερβαίνει πρόσωπα και πράγματα του χώρου αυτού, αλλά μας αφορά όλους… Ιδίως μάλιστα όταν το συγκεκριμένο κόμμα με γνωστά τα εγγενή προβλήματά του αναδείχθηκε σε δύο αλλεπάλληλες εκλογές δεύτερο κόμμα, Αξιωματική Αντιπολίτευση, λόγω οφθαλομοφανούς ανεπάρκειας του ΠΑΣΟΚ…