ΣΥΡΙΖΑ και πολιτικός παραλογισμός

Το πρώτο τρελό που συμβαίνει εν προκειμένω, θα λέγαμε «η μάνα της τρέλας», είναι ότι ο κ. Κασσελάκης παντελώς άγνωστος στα στελέχη του Σύριζα, προκριθείς άπαξ από τον κ. Τσίπρα - που κάποτε πρέπει να πει πού ακριβώς και πώς «ξετρύπωσε» τον διάδοχό του και τον έβαλε στο κομματικό ευρωψηφοδέλτιο - με «δημοκρατικές διαδικασίες» εξελέγη πρόεδρος του κόμματος. Αυτό και μόνο είναι απόδειξη ότι οι ψηφοφόροι του χώρου του Σύριζα, αποδοκίμασαν το σύνολο των «παλιών| στελεχών» και τους εκπροσώπους τους, που διεκδίκησαν την ηγεσία.

Από την πλευρά του ο κ. Κασσελάκης κάνει εξ αρχής και συνεχώς επίδειξη της παντελούς άγνοιάς του σε βασικότατα θέματα πολιτικής, λειτουργίας του πολιτεύματος, αλλά και ακόμη και πολιτικής συμπεριφοράς. Αρχίζοντας από αυτό, θα θυμίσω ότι αν όχι η πρώτη μία από τις πρώτες δηλώσεις του, πριν ακόμη αναδειχθεί στο αξίωμα που τώρα κατέχει, ήταν ότι η οικογένειά του υπήρξε θύμα δικαστικού κυκλώματος που την καταδίωξε και την ανάγκασε να εκπατρισθεί στις ΗΠΑ. Λογικά η δήλωση αυτή και μόνη θα έπρεπε να έχει προκαλέσει δίωξη εναντίον του, αλλά και εξονυχιστικό έλεγχο της οικονομικής κατάστασης αυτού του ιδίου, καθώς και των μελών της οικογενείας του, που «κατήγγειλε» αυτός ότι υπήρξε θύμα «δικαστικού κυκλώματος». Γιατί δεν είναι νοητό άνθρωπος που εισέρχεται στην πολιτική και διαλαλεί την φιλοδοξία του να «κυβερνήσει την Ελλάδα», να διατυπώνει τέτοια θέση-ύβρι κατά της Ελληνικής Δικαιοσύνης και να μην ελέγχεται. Αλλά όχι μόνο δικαστικώς και διοικητικώς δεν ελέγχθηκε ο κ. Κασσελάκης για την δήλωσή του αυτή, αλλά και ο Τύπος, σχεδόν στο σύνολό του τον άφησε «ανενόχλητον». Απλώς προέβαλε την δήλωση όπως και κάθε δήλωση και ενέργεια του «φαινομένου». Κι αυτός - «με το δίκιο» του πλέον - έφθασε σε σημείο, ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης πλέον - να λέει ότι δεν ήξερε ότι ο νόμος απαγορεύει να είναι κάτοχος μετοχών εταιρίας, διαλαλώντας την άγνοια νόμου που αυτός είχε και που δεν γίνεται δεκτή για τον κοινό πολίτη. Μέχρι, το θέμα αυτό, να «μπερδευτεί» με το «πόθεν έσχες», για να πει στην πρόσφατη συνέντευξή του στον Σκάι (στην Σία Κοσιώνη) ότι θα δώσει στην δημοσιότητα τα οικονομικά του στοιχεία πριν από τις Ευρωεκλογές. Και φυσικά, για την αυτονόητη υποχρέωσή του, θα φθάσει να υπερηφανεύεται.

Για να μείνω όμως στην συνέντευξη αυτή – και στον τίτλο του σημειώματός μου – αρκεί μία και μόνη φράση του κ. Κασσελάκη για να δείξει το παρανοϊκό του πράγματος. Χωρίς να ξέρει τι λέει και την «σημειολογία» - για τον χώρο του - της φράσης, είπε πολύ απλά και ανάλαφρα ότι «ανήκομεν στη Δύση». Και εγώ μεν το ξέρω και χαίρομαι γι’ αυτό. Όμως οι «αγωνιστές» σύντροφοι του κ. Κασσελάκη είναι έτοιμοι να αναφωνήσουν μαζί με τον νεόκοπο αρχηγό τους ότι «ανήκομεν στη Δύση»; Αυτοί οι ίδιοι που «έκαναν αγώνες» στα νιάτα τους ή τους φαντασιώνονται ακόμη και σήμερα, που έχτισαν «αγωνιστική συνείδηση και προφίλ», αυτοί που κραύγαζαν το σύνθημα «φονιάδες των λαών – Αμερικάνοι» είναι έτοιμοι να «βροντοφωνάξουν» (…στα μούτρα της «Δεξιάς») ότι «ανήκομεν στη Δύση»;

Συντάσσουν «κατηγορητήριο» κατά του κ. Κώστα Καραμανλή και το επιδεικνύει («να, το κατηγορητήριο») ο κ. Κασσελάκης και το αναφέρει και στην συνέντευξή του. Χωρίς να εξηγεί γιατί δεν περιμένει την δικαστική διερεύνηση της υποθέσεως, κατά την οποία, αν διαπιστωθούν ποινικές ευθύνες του Κ. Καραμανλή, η υπόθεση αυτομάτως θα διαβιβαστεί στην Βουλή. Ο λόγος της βιασύνης του Σύριζα και του ανύποπτου περί τις συνταγματικές διαδικασίες και επιταγές κ. Κασσελάκη είναι απλά ότι θέλουν να προκαλέσουν νέα συζήτηση στην Βουλή, πριν από τις Ευρωεκλογές και να διατηρήσουν «το θέμα των ευθυνών και της συγκάλυψης».

Όμως με τις Ευρωεκλογές και το αποτέλεσμά τους συναρτάται η άλλη ανοησία που διατύπωσε και επαναλαμβάνει ο κ. Κασσελάκης, αυτήν για τους «διεθνείς παρατηρητές» που πρέπει κατ’ αυτόν να παραστούν στις ευρωεκλογές. Ο προφανέστατος - αν και ανομολόγητος - λόγος για τον οποίο διατυπώνεται, πεισματικά μάλιστα, αυτή η απαράδεκτη «αξίωση», είναι να χρησιμοποιηθεί ως μετεκλογική δικαιολογία σε περίπτωση που το αποτέλεσμα δεν είναι ανάλογο με τις… μεγαλεπήβολες προσδοκίες του κ. Κασσελάκη. Για τις οποίες, πάντως, κάπως «ξέφυγε» στην συνέντευξή του, καθώς είπε ότι προσδοκά αποτέλεσμα που θα δείχνει «μικρή απόσταση». Δήλωση εξαιρετικά παρακινδυνευμένη, σε συνδυασμό με τις αποστάσεις που κρατούν «στελέχη του κόμματος» στα λεγόμενα περί «διεθνών παρατηρητών». Πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να περιμένουμε εσωκομματικές εξελίξεις στον Σύριζα αν δεν έχουμε… «μικρή απόσταση».

Η άγνοια του κ. Κασσελάκη είναι τόσο πρόδηλη και γενική ώστε έχω την πεποίθηση ότι θα αρκούσε μία και μόνη συνέντευξη-συζήτηση με δύο πολιτικούς συντάκτες και δύο διεθνολόγους για να γίνει πασίδηλη. Αρκεί να κληθεί άπαξ να απαντήσει σε συγκεκριμένα ερωτήματα όχι για τις πεποιθήσεις του ή το… «κυβερνητικό πρόγραμμά» του, αλλά για βασικότατα θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Σε μια τέτοια συνέντευξη-συζήτηση θα γινόταν καταφανέστατο ότι δεν είναι κατάλληλος για πρωθυπουργός
Και μένω σε αυτόν τον «δημοσκοπικό όρο» γιατί αυτός καταδεικνύει και την πολιτική ανεπάρκεια του κ. Κασσελάκη, αλλά και την απόλυτα παρανοϊκή κατάσταση που επικρατεί στον χώρο του Σύριζα. Σε όλες ανεξαιρέτως τις δημοσκοπήσεις, ανεξάρτητα αν ο Σύριζα φιγουράρει στην δεύτερη θέση ή πέφτει στην τρίτη, ένα είναι το σταθερό και αμετάβλητο στοιχείο στην ερώτηση για τον καταλληλότερο για την θέση του πρωθυπουργού. Οι μισοί «ψηφοφόροι» του Σύριζα δεν τον θεωρούν «καταλληλότερο για πρωθυπουργό». Δηλαδή ένας στους δύο «ψηφοφόρους» του Σύριζα έχει αντιληφθεί και διαγνώσει την ανεπάρκεια του «αρχηγού». Την ίδια στιγμή όμως δεν υπάρχει στέλεχος του, σημερινού, Σύριζα που να μην στηρίζει απόλυτα τον «αρχηγό» και να επαναλαμβάνει τις παραδοξολογίες του. Το φαινόμενο αυτό λέγεται «δυσαρμονία» προς την κομματική βάση (υπήρχε στο Σύνταγμα του 1975 ο όρος «δυσαρμονία», αναφερόμενος στην Βουλή προς το εκλογικό σώμα).

Και για να κλείσουμε με άλλο κωμικοτραγικό της πολιτικής μας σκηνής: Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν σε σχέση με το συγκεκριμένο αυτό θέμα στο ΠΑΣΟΚ. Εκεί όχι ένας στους δύο, αλλά δύο στους τρεις «ψηφοφόρους» του κόμματος διακηρύσσουν την ακαταλληλότητα του κ. Ανδρουλάκη για το αξίωμα του πρωθυπουργού.

Και όμως, αυτοί οι δύο θέλουν να κυβερνήσουν την Ελλάδα. Και τα στελέχη Σύριζα και ΠΑΣΟ - αντιστοίχως… προφανώς - τους στηρίζουν στην «φιλοδοξία» τους αυτή, σε αντίθεση προς την γνώμη των ίδιων των ψηφοφόρων τους…