Μάθε παιδί μου γράμματα…

Της Άννας Ντούμα

Η Φαίη μένει τρία τετράγωνα πιο κάτω από το σπίτι μου. Προχτές που τη συνάντησα τυχαία στο δρόμο έδειχνε πολύ χαρούμενη, μάλλον επειδή μόλις είχαν ξεκινήσει οι καλοκαιρινές της διακοπές. Μου είπε ότι το σχολείο φέτος τους ζήτησε να επιστρέψουν όλα τα βιβλία που είχαν πάρει, εκτός από εκείνα που απέκτησαν με δικά τους έξοδα, για να τα δώσουν στα καινούρια παιδιά της Έκτης Δημοτικού. Και όταν της είπα ότι τα βιβλία αυτά είναι σημειωμένα, μου είπε ότι δεν τους πειράζει, αρκεί να μπορούν να κάνουν μάθημα και να μην έχουν πρόβλημα όπως πέρυσι, όταν πολλά βιβλία του Οργανισμού έφτασαν στα σχολεία λίγο πριν τα Χριστούγεννα.

Σε περίπτωση που δεν το έχεις μάθει, ο Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων σταμάτησε οριστικά τη λειτουργία του και κανείς δε γνωρίζει ακόμα τι ακριβώς θα συμβεί με την έκδοση και διανομή των βιβλίων τη νέα σχολική χρονιά. Και παρά το γεγονός ότι κοιμάσαι και ξυπνάς με το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή», πρέπει να σου πω ότι, τουλάχιστον όσον αφορά το θέμα «Παιδεία», όλα βαίνουν καλώς. Το μέλλον είναι το «ηλεκτρονικό βιβλίο» και οι διαδραστικοί πίνακες, καθότι άλλωστε αυτό ήταν και το μοναδικό μας πρόβλημα. Ο εκσυγχρονισμός.

Θυμάμαι επί Αρσένη, όλοι οι μαθητές είχαν ξεσηκωθεί με την «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» που προσπαθούσε να περάσει το τότε Υπουργείο. Θυμάμαι την τελευταία χρονιά του σχολείου, κυκλοφορούσαμε στις αίθουσες και στα διαλείμματα σαν φαντάσματα. Σκιές που κάνουν το καθημερινό δρομολόγιο σχολείο, σπίτι, φροντιστήριο και μαζί με αυτό κάνουν και αξιοθαύμαστη υπομονή γιατί όλοι τους είχαν πει ότι μετά όλα θα αλλάξουν. Βέβαια το μόνο που σίγουρα άλλαξε ήταν οι Υπουργοί Παιδείας που ο καθένας τους είχε σκοπό ζωής να βάλει την προσωπική του σφραγίδα στο θέμα «Παιδεία», αποτυγχάνοντας πλήρως φυσικά.

Αλήθεια δεν ξέρω. Η παιδεία σε αυτή τη χώρα μοιάζει με ένα αποτελειωμένο εργαστηριακό πείραμα. Αφού κάναμε πειράματα πάνω της για δεκαπέντε περίπου χρόνια έφτασε η ώρα να πετάξουμε το κουφάρι της στην άκρη, οδηγώντας την σε πλήρη αποσύνθεση, από τη στιγμή που τώρα έχουμε να ασχοληθούμε με πιο σοβαρά πειραματόζωα, όπως η Οικονομία ας πούμε.

Κι ενώ εσύ κοιμόσουν, στα δημοτικά σχολεία της Βρετανίας έχει τεθεί το ζήτημα της εκμάθησης μια ξένης γλώσσας με υποψήφια προς επιλογή τα Αρχαία Ελληνικά. Το θέμα βέβαια δεν είναι να κάνουμε κι εμείς το ίδιο. Ας μάθουμε πρώτα τα Νέα και βλέπουμε για τα Αρχαία. Οι Άγγλοι όμως στηρίζουν όσο μπορούν καλύτερα την παιδεία τους θέλοντας να κάνουν και το «κάτι παραπάνω» για τους μαθητές. Γιατί τουλάχιστον σε πρακτικό επίπεδο, η εκμάθηση των Αρχαίων Ελληνικών από τους Άγγλους δεν έχει να τους προσφέρει και πολλά σε αντίθεση με την εκμάθηση των Αγγλικών από τους Έλληνες. Παρόλα αυτά είναι υποψήφια γλώσσα.

Ζαλισμένοι από προεκλογικά σποτ με καλοντυμένους μαθητές σε καθαρές αίθουσες και μετεκλογικές αναλύσεις για ένα αποτέλεσμα τόσο απογοητευτικά προβλεπόμενο, μετράμε τις ρωγμές στα στηρίγματα, όπως η Παιδεία, περιμένοντας το κτήριο να πέσει ενώ είμαστε μέσα. Αλλά δεν είναι αυτό το πιο δυσβάσταχτο, όχι.

Το πιο δυσβάσταχτο είναι ότι οι μαθητές του 2012 δεν έχουν καμία διάθεση να αντιδράσουν, έστω κι αν αποβεί μάταιο, όπως οι μαθητές του ΄98. Οι μαθητές του ’98 όμως δεν είχαν εικόνα της μελλοντικής Ελλάδας γιατί μεγάλωναν σε άλλη Ελλάδα. Οι μαθητές του 2012 έχουν και τη φαντάζονται κάθε χρόνο και χειρότερη.

Μπορεί η Φαίη να χαίρεται γιατί μόλις τέλειωσε το Δημοτικό και ξεκινούν οι διακοπές της αλλά εγώ λυπάμαι. Δεν αναπολώ τα δικά μου μαθητικά χρόνια. Ούτως ή άλλως πάντοτε θεωρούσα ότι η Παιδεία μας είχε αμέτρητα προβλήματα προς επίλυση. Και σίγουρα ό,τι ξέρουμε δεν το μάθαμε μόνο στο σχολείο. Αλλά πώς θα έπρεπε να αισθανθείς όταν βλέπεις το κακό να γίνεται χειρότερο; Κι αν τα μέχρι τώρα σκουριασμένα ή «μεγαλοπιασμένα» μυαλά μας έφεραν εδώ με την ψήφο τους, τρέμω στο πού θα μας πάνε τα αμόρφωτα ή ακόμα χειρότερα, τα παραπληροφορημένα.

Η Άννα Ντούμα είναι σύμβουλος σπουδών και εργασίας και δημιουργός της CV Excellence.