Άννα Παναγιωταρέα

Την 23η Ιουλίου 2018, οι μετεωρολόγοι προέβλεπαν «ανέμους 10 μποφόρ - υψηλές θερμοκρασίες». Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, κάτοικος Νταού Πεντέλης, νωρίς, το απόγευμα, ανέμελος, έκαιγε ξύλα σε οικόπεδο. Σε 20 λεπτά η φωτιά κυλούσε προς Νέο Βουτζά. Με ταχύτητα 110 χιλιομέτρων, ως πυροθύελλα, έφτασε στο Μάτι. Στις 19.30 είχε ολοκληρωθεί η τραγωδία: Εκατόν τέσσερις νεκροί. Υπουργείο Δημόσιας Τάξεως; Αφαντο. Περιφερειάρχης; Μακαρία. Πυροσβεστική; Χαλασμένο γουόκι-τόκι. Αστυνομία; Γύριζε πίσω, στη φωτιά, αλλόφρονες οδηγούς. Λιμενικό; Καθυστερημένο. Οι κάτοικοι; Ως πρόβατα επί σφαγήν.

Ο πρωθυπουργός Τσίπρας, στο Κέντρο Επιχειρήσεων, σε απευθείας σύνδεση με ΕΡΤ και κομπάρσους -στο οργανωμένο ψέμα- παριστάμενους υπουργούς, αρχηγούς Αστυνομίας - Πυροσβεστικής, περιφερειάρχη, απεφάνθη: «Αύριο θα πέσουν οι άνεμοι. Θα εκτιμήσουμε τις καταστροφές». Ηξερε ότι στις 8 το βράδυ, κίτρινοι σάκοι με τις σορούς γέμιζαν τους νεκροθαλάμους! Ο Τσίπρας, στο Μάτι, λίγες μέρες αργότερα, δεν συνάντησε τους συγγενείς θυμάτων. Κι έφυγε κοτεράτες διακοπές.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατήγγειλε τον πρωθυπουργό Τσίπρα ως δολοφόνο; Ζήτησε παραίτηση -αυτόφωρη προσαγωγή Τόσκα, υπουργού Δημόσιας Τάξεως και Προστασίας του Πολίτη; Την κεφαλή επί πίνακι της εξαφανισμένης περιφερειάρχη;

Γονείς, παιδιά, αδέλφια, συγγενείς των 104 θυμάτων βίωσαν σιωπηλά τον πόνο τους. Υψώθηκε τείχος προστασίας Τσίπρα και κυβέρνησης. Καμία διαμαρτυρία, καμία κατάληψη Συντάγματος. Κανείς γονιός δεν μετρήθηκε ως πολιτικός σε δημοσκοπήσεις…

Στις 23.18, 28η Φεβρουαρίου 2023, ο επιβατικός συρμός Αθήνα - Θεσσαλονίκη, με 352 επιβάτες, συγκρούστηκε μετωπικά με εμπορική αμαξοστοιχία. Πενήντα επτά επιβάτες έχασαν τη ζωή τους. Τα ξημερώματα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε στα Τέμπη. Ο αρμόδιος υπουργός, Κώστας Καραμανλής, παραιτήθηκε. Σε λίγες ώρες οργανώθηκαν διαμαρτυρίες σε όλη την Ελλάδα. Ο αδιάντροπος Τσίπρας κατήγγειλε τον Μητσοτάκη ως δολοφόνο. Η χώρα πενθούσε. Η αντιπολίτευση διακινούσε σενάρια ξυλόλιου, τουλολίου, πυρόσφαιρας, αδήλωτων επιβατών, εξαφανισμένων συρμών και μπαζώματος. Αποθρασυνθέντες αρχηγοί εκραύγαζαν στα διευρυμένα ακροατήρια των δύο άκρων.

Η εκστρατεία των τρολ λίαν επιτυχής: ετρωσε το κύρος της Δικαιοσύνης. «Καταδίκασε» την κυβέρνηση. Διέσπειρε αμφιβολίες. Ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του, έχοντας εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη, άφησαν, εν απραξία, τον χρόνο. Δεν αντιλήφθηκαν ότι οι αριστερές «συνωμοσιολογίες» θα γέμιζαν πλατείες, θα έστηναν κενοτάφιο, θα αχρήστευαν τα επιστημονικά δεδομένα;

Πρωί της 9ης Ιανουαρίου 2012, η αείμνηστη Μαρίνα Λαμπράκη, διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, δήλωσε στην Αστυνομία ότι σε επτά λεπτά «δράστες» αφαίρεσαν τρία σπουδαία έργα, αφήνοντας στους τοίχους… τις κορνίζες: Το «Γυναικείο Κεφάλι» που δώρισε ο Πικάσο στον ελληνικό λαό, ο «Ανεμόμυλος του Stammer» του Πιέτ Μοντριάν και ένα σχέδιο του Γουλιέλμου Κάτσια (Μονκάλβο).

Η ανακοίνωση της κλοπής εξουδετέρωσε «πρωινάδικες» βαθυστόχαστες οικονομικές αναλύσεις για ρεκόρ ανεργίας 21,8%, μείωση εισοδήματος 30%, επικείμενη συμφωνία νέου μνημονίου. Οι τηλεοπτικοί ειδήμονες Τέχνης, συστημάτων ασφαλείας, ρίχτηκαν άγρια στον Παύλο Γερουλάνο, υπουργό Πολιτισμού: «Ασχετος», «Ανίκανος», «Επηρμένος πρίγκηψ», «Να παραιτηθεί», «Η κλοπή απέδειξε την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι», «Ντροπή για το κράτος», «Κράτος επικίνδυνο για την κληρονομιά του», «Ασεβές», «Πάρε ό,τι θέλεις, βρε ληστή»! Ο υπουργός υπέβαλε παραίτηση, μη γενόμενη δεκτή. Ο χειρισμός των Μέσων Ενημέρωσης κατεδείκνυε άγνοια της επερχόμενης καταιγίδας. Κοσμικές στήλες αγωνιούσαν: «Η Παλόμα Πικάσο θα ζητήσει ευθύνες από την ανάξια Ελλάδα;».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτοπροβαλλόμενος προστάτης των Τεχνών, έβλεπε «συμβολική λεηλασία, λεηλατημένου κράτους». Ξένα κανάλια απέδιδαν το τραγικό γεγονός «στη μεγάλη φτώχεια του ταλαίπωρου κράτους». Η κλοπή στην Πινακοθήκη αποτελεί ορόσημο στα αστυνομικά χρονικά!

Στο Λούβρο, στο καλύτερα, παγκοσμίως, φυλασσόμενο μουσείο, δύο «εργάτες» ανέβηκαν με ανυψωτικό στον όροφο του «Απόλλωνος», όπου τα κοσμήματα του γαλλικού στέμματος. Εκλεψαν αριστουργήματα αξίας 88 εκατομμυρίων.

Η Μαρίν Λεπέν, πιθανότατα επόμενη πρόεδρος, κατήγγειλε τον Μακρόν ως υπαίτιο της ληστείας; Ο Ζαν-Λικ Μελανσόν -της επαναστατικής νοσταλγίας (διάβαζε Μήτσος Κουτσούμπας)- απαίτησε την κεφαλή του πρωθυπουργού Σεμπαστιέν Λεκορνί; Ο γαλλικός Τύπος, γράφοντας «για παραμελημένο Λούβρο», «ξεπερασμένα συστήματα ασφαλείας», «εκπαίδευση μίας εβδομάδος», απαίτησε αποπομπή της υπουργού Πολιτισμού Ρασίντας Ντατί ή της προέδρου του διοικητικού συμβουλίου του μουσείου, Λοράνς ντε Καρ, διορισμένης από τον Γάλλο πρόεδρο;

Τι θα γινόταν αν στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο έλειπε η Χρυσή Μάσκα του Αγαμέμνονα; Σύσσωμη η αντιπολίτευση θα κραύγαζε «ο Μητσοτάκης στην πυρά», άνευ δίκης. Για τη δε Μενδώνη, «ισοβίως φυλακή».

Τι συμβαίνει; Τα συντηρητικά/δεξιά κόμματα δεν ήταν ποτέ επιδέξια και αποτελεσματικά στην προπαγάνδα. Η λέξη σημαίνει «προώθηση άποψης» όχι διαστρέβλωση πραγματικότητας. Η παράδοση τους επιβάλλει εμπιστοσύνη στους θεσμούς, μετριοπάθεια, καταλλαγή, συμφιλίωση.
Η Αριστερά -«παλιά της τέχνη κόσκινο»- έχει ταλέντο να δημιουργεί, διαχρονικά, σύνδρομα ενοχής. Κυρίως στους ιδεολογικούς επιγόνους εκείνων που πάλεψαν να μη γίνει η Ελλάδα Σοβιετία. Κρατά ανοικτούς παλιούς λογαριασμούς που ανέλαβε να ξανανοίξει ο Τσίπρας που «ερχόταν από μακριά» και «θα έφτανε σε νέα λιμάνια», στην Αγία Πετρούπολη. Θα του δοθεί και νέα ευκαιρία να πισωγυρίσει την Ελλάδα; Οι πλατείες, πάντως, ετοιμάζονται…