Καμία έκπτωση στο κράτος δικαίου

Μέσα σε λίγα λεπτά! Η Δημοτική Αστυνομία καταργείται. Τα σχολικά κτίρια δεν θα απολαμβάνουν την προστασία των φυλάκων τους. Και δημόσιοι ή δημοτικοί υπάλληλοι ύστερα από πολυετή υπηρεσία αποπέμπονται αβοήθητοι στα σπίτια τους. Οργανισμοί καταργούνται ή συγχωνεύονται, χωρίς αυτή η διαδικασία να υπάγεται σε προγραμματισμό. Οι αποκρατικοποιήσεις ολοκληρώνονται ως εάν η Ελλάδα, η δημοκρατική Ελλάδα, έχει μεταταγεί σε μια δικαιοπολιτική πραγματικότητα των χωρών του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού. Στη χειρότερη μάλιστα έκφρασή του. Και, τέλος, ανακαλύψαμε μια κατηγορία «επίορκων» υπαλλήλων. Χωρίς άμυνα. Χωρίς αντίσταση. Κάτι σαν τα «μιάσματα» του παρελθόντος.

Κανένας δεν αμφισβητεί ότι ο υπερτραφής δημόσιος τομέας έχει μετατραπεί σε κοινωνικό νεόπλασμα. Σε αυτό συνέβαλαν άπαντες. Πρωταγωνιστικά, η πολιτική τάξη. Και ας μη βιαστεί κανένας πολιτικός χώρος να διακηρύξει την αθωότητά του. Σε δεύτερη μοίρα έρχονται οι συνδικαλιστές. Αυτοί συνδιοίκησαν αρκετούς τομείς της δημόσιας οικονομίας. Αυτοί συμμερίστηκαν την πελατειακή λογική στο θέμα των προσλήψεων.

Ηρθε, λοιπόν, η ώρα μπροστά στην οξύτερη δημοσιονομική κρίση για τον περιορισμό του σπάταλου πελατειακού κράτους. Και εκεί δείξαμε την αδυναμία του πολιτικού συστήματος. Τεχνηέντως μεταφέραμε την ευθύνη σύλληψης των μέτρων σε ξένους τεχνοκράτες. Κατασκευάσαμε ειδικές κατηγορίες συμπολιτών με ανήθικα δικαιοπολιτικά κριτήρια. Και στο τέλος μείναμε χωρίς συμμάχους. Τα παραδείγματα είναι πολλά.

Η δημόσια ραδιοτηλεόραση έχει πολλά αμαρτήματα. Γεννήθηκε εν αμαρτίαις. Και στελεχώθηκε με αμαρτωλές διαδικασίες. Η ανάγκη εξορθολογισμού της και η αποκατάσταση της αξιοκρατίας απαιτούσε οδυνηρές πολιτικές αποφάσεις. Που κανείς δεν τόλμησε. Τη δημόσια ραδιοτηλεόραση τη χρειαζόμαστε. Ορισμένες από τις δραστηριότητές της είναι εθνικά πολύτιμες. Εχει το πλουσιότερο οπτικοακουστικό αρχείο πολλών δεκαετιών. Εχει κορυφώσεις στην ποιότητα του λόγου και της εικόνας της. Και όχι σπάνια, η κρατική ραδιοτηλεόραση είναι ένα αποκούμπι.

Διαλύσαμε την Ολυμπιακή. Για να αντικαταστήσουμε το κρατικό μονοπώλιο με ιδιωτικό. Για να έχουμε τα πιο ακριβά εισιτήρια στις εσωτερικές πτήσεις. Και να υφιστάμεθα, τώρα πια, τα πρώτα δείγματα καθυστερήσεων. Διαλύοντάς την, όμως, καταστρέψαμε και την τεχνική της βάση. Που εθεωρείτο από τις πιο αξιόπιστες διεθνώς.

Η μεγαλύτερη θεσμική αθλιότητα ήταν η κατασκευή του σώματος των «επίορκων». Βαπτίσαμε έτσι μια μεγάλη κατηγορία συνανθρώπων μας χωρίς καμία απολύτως θεσμική  εγγύηση. Τους παραδώσαμε στους «κουκουλοφόρους». Την πιο άθλια κατηγορία υπαλλήλων και συμπολιτών μας. Το πιο τραγικό; Είμαστε αναγνώστες και ακροατές προτάσεων θεσμικής κατοχύρωσης των «κουκουλοφόρων» στο δικαιικό μας σύστημα.

Δυστυχώς, υπερφορτώσαμε τα δικαστήρια με υποθέσεις που δεν χρήζουν δικαστικής διερεύνησης. Ετσι καταφέραμε να οδηγήσουμε στην παραγραφή σημαντικές για τη δημόσια ζωή υποθέσεις. Σοβαρότατα εγκλήματα! Πώς επιχειρήσαμε να θεραπεύσουμε αυτή τη διαβρωτική αρνησιδικία; Με τον περιορισμό των διάφορων σταδίων της προδικασίας σε ένα. Με ένα και μόνο βούλευμα παραπέμπεσαι στον πάγκο του κατηγορουμένου. Από μια πρώτη αξιολόγηση αυτό ήταν σωστό. Πού καταλήξαμε στην πράξη; Αρκετά από τα παραπεμπτικά βουλεύματα, ιδίως στα περιφερειακά εφετεία, είναι εντελώς αναιτιολόγητα. Ο φόβος του ελέγχου των βουλευμάτων από τον Αρειο Πάγο εξαφανίστηκε. Καμία πλέον εσωτερική ανησυχία για το πώς θα τεκμηριωθεί η ιδιότητα του κατηγορουμένου. 

Οι εκπτώσεις στο εμπόριο ξεκινούν από τη Δευτέρα. Αύριο. Οι εκπτώσεις στους θεσμούς και στη θεσμική λειτουργία της πολιτικής έχουν ξεκινήσει νωρίτερα. Ας είμαστε βέβαιοι ότι δεν μπορείς να καταστήσεις μια Πολιτεία, μια δημόσια διοίκηση και μια κοινωνία καθαρές και αμόλυντες βιάζοντάς τες. Και οι τολμηρές αποφάσεις δεν λαμβάνονται ούτε σε χειρουργικά τραπέζια, ούτε σε αποστειρωμένους θαλάμους.