Το ίδιο λάθος ξανά;

Εύλογα, παλιοί δήμαρχοι επιδιώκουν την ανανέωση της θητείας τους. Μερικοί δικαιολογημένα και τεκμηριωμένα. Ειδικά, αν έχουν παραγάγει αξιόλογο έργο. Πέφτουν, όμως, και άλλα ονόματα. Γνωστά και γνώριμα. Οχι αναπόφευκτα από την υπαρκτή ή ανύπαρκτη αυτοδιοικητική τους εμπειρία. Εχουμε και αναπαλαιώσεις και ανακυκλώσεις προσώπων. Γιατί να μην προσφέρουν στον εαυτό τους την ευκαιρία αναβάπτισης μέσα από τη λαϊκή ετυμηγορία!

    Μερικοί από τους προταθέντες ή αυτοπροταθέντες υιοθετούνται από τις κομματικές ηγεσίες. Μερικοί όχι. Ισως και οι περισσότεροι. Δεν γνωρίζω την πρακτική χρησιμότητα αυτών των αλλεπάλληλων υιοθεσιών και χρισμάτων. Από τη μια, αυτό αποδεικνύει την αδυναμία των κομματικών ηγεσιών να ελέγξουν τους χώρους τους. Από την άλλη, μας επιτρέπει να διαγνώσουμε ή να επαληθεύσουμε μια κυρίαρχη αλήθεια. Ωρίμασε ανάμεσα στον λαό μας η εκτίμηση (και η αντίστοιχη απαίτηση) ότι απορρίψαμε οριστικά ένα απολίθωμα της Μεταπολίτευσης. Τον άγριο και διαβρωτικό κομματισμό. Εκεί που σκόνταψε η Μεταπολίτευση. Αυτόν που καταβρόχθισε την κοινωνία. Αυτόν που δεν επέτρεψε τη δυνατότητα της συλλογικής αυτονομίας και την ευχέρεια της κοινωνίας να είναι δυναμικά ανοιχτή.

    Πού οφείλεται αυτό το τραγικό λάθος; Στην εκτίμηση ότι οι αυτοδιοικητικές, περιφερειακές και ευρωπαϊκές εκλογές αποτελούν πρόκριμα είτε για την παράταση της παραμονής της κυβέρνησης, είτε για τη διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας. Μια τέτοια, όμως, εκτίμηση δεν συμβαδίζει με την ιστορία των τελευταίων δεκαετιών. Αναμφισβήτητα, αυτές οι τριπλές εκλογές έχουν νόημα. Δεν είναι απλές δημοσκοπήσεις. Εχουν νόημα που αντιστοιχεί στο θεσμικό περιεχόμενο των συγκεκριμένων διαδικασιών. Εχουν νόημα και πάνω και πέρα απ’ αυτό. Κυρίως έχουν νοηματικό περιεχόμενο στο επίπεδο των εντυπώσεων. Που και αυτές παίζουν. Οχι σπάνια σπουδαία.

 Δεν προσδιορίζουν, όμως, αποφασιστικά τις επόμενες πολιτικές εξελίξεις, ούτε και το αποτέλεσμα της επόμενης εθνικής εκλογικής αναμέτρησης. Δεν επιτρέπεται να μας παραπλανήσει το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του 2009. Δημιούργησαν, βέβαια, ένα συμβολικό πλαίσιο στο οποίο κινήθηκαν κόμματα και πρόσωπα. Το αποτέλεσμα, όμως, των εθνικών εκλογών του Οκτωβρίου του 2009 επηρεάστηκε κυρίως από την εμφανή και πρωτοφανή εγκατάλειψη της πολιτικής εξουσίας από τον Κώστα Καραμανλή και τους συνεργάτες του.

    Δεν είμαστε λίγοι όσοι επενδύουμε στη διπλή αναμέτρηση του προσεχούς Μαΐου. Ολοι δηλώνουμε ότι πρέπει να επιχειρήσουμε ένα καθαρό (ολοκαίνουριο!) ξεκίνημα στη δημόσια ζωή της χώρας. Και σε πρόσωπα και σε διαδικασίες. Η Δημοκρατία δεν είναι ασύμβατη με την αξιοκρατία. Θέλουμε άξιους, ικανούς και έντιμους τοπικούς άρχοντες. Θέλουμε ο λαός να έχει την ευθύνη για το ποιοι θα σταλούν, για το ποιοι θα μας εκπροσωπήσουν και θα μας υπερασπιστούν στην Ευρώπη των λαών.

    Αναμφίβολα θα εξαχθούν και πιο γενικά πολιτικά συμπεράσματα. Δεν θα τα αποφύγουμε. Θα είναι, όμως, ιστορικό λάθος αν περιοριστούμε μόνο σε αυτά. Σαν να έχουμε συνομολογήσει από τώρα ότι εμμένουμε σε μια μεταπολιτευτική επιλογή που τόσο μας κόστισε και μας κοστίζει.