Ενα αστόχαστο υπερπλεόνασμα νόμων και λέξεων

Μέχρι στιγμής… Και καταλαμβάνει αυτός ο μπαχτσές των οδυνηρών και απίθανων ρυθμίσεων 629 σελίδες. Πάλι, μέχρι στιγμής. Κανείς δεν ξέρει την πορεία του μέχρι τη Δευτέρα το βράδυ. 
Εχουν επισημανθεί κατά κόρον οι βασικές τομές με τις οποίες ουσιαστικά και άκριτα καταργούνται «ιερά» δικαιώματα.

Οπως αυτό στην απεργία. Εχει υπολογιστεί ότι το 95% των συνήθων απεργιακών κινητοποιήσεων δεν θα μπορεί πλέον να αποφασίζεται! Κουρεύονται δικαιώματα και επιδόματα κοινωνικού χαρακτήρα. Και, φυσικά, επιβάλλονται και άλλοι πρόσθετοι φόροι. Κοντά στα 2 δισ. ευρώ. 

Το ενδιαφέρον μας δεν πρέπει να επικεντρωθεί στις κακουργηματικές «τομές». Αυτές πνίγονται ανάμεσα σε άλλες ασυνάρτητες γελοίες ή και γραφικές ακόμα διατάξεις. 
Ωστε για να ολοκληρώσουμε την τρίτη αξιολόγηση του τρίτου, τέταρτου και πέμπτου μνημονίου θα πρέπει να μάθουμε ότι οι κομμώτριες και οι μανικιουρίστες πρέπει να έχουν περισσότερα, απ’ όσα μέχρι σήμερα, προσόντα;

Και ότι πρέπει να υποβάλονται σε περισσότερες δοκιμασίες προτού πάρουν την άδεια άσκησης του επαγγέλματός τους; Δεν ξέρω ποια κομψή κυρία επέβαλε αυτή τη λύση. Η Κριστίν Λαγκάρντ ή η Ανγκελα Μέρκελ;
 Αλήθεια, οι ίδιες κυρίες ενδιαφέρθηκαν για τις σχολές χορού στην Ελλάδα; Αξίωσαν, μάλιστα, να αλλάξει το καθεστώς της αδειοδότησης και λειτουργίας τους; 

Ειλικρινά, συναποφάσισε το Βερολίνο και η Ουάσινγκτον να τρώνε δωρεάν οι υπάλληλοι σε ορεινές και νησιώτικες περιοχές και να μην πληρώνουν ούτε νοίκι, αλλά να εξαιρούνται οι υπάλληλοι των δήμων και των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου; Και οι δάσκαλοι; Και οι καθηγητές;

Το τρίτο μνημόνιο, που υπέγραψε ο ξενυχτισμένος Αλέξης το πρωί της 13ης Ιουλίου 2015, απλώθηκε σε 7 σελίδες. Γραμμένες αραιά. Και στο αγγλικό και πρωτότυπο κείμενο. Και στην ελληνική και μη δεσμευτική απόδοσή του. Από τότε ψηφίστηκαν και εκδόθηκαν 11 νόμοι σε εφαρμογή αυτού του μνημονίου. Που επικαιροποιήθηκε (ουσιαστικά είχαμε τέταρτο και πέμπτο μνημόνιο) δύο φορές. Τον Μάιο του 2016 και τον Μάιο - Ιούνιο του 2017.

Οι 7 σελίδες του βασικού τρίτου μνημονίου ξεχείλισαν σε 11 Νόμους και 621 σελίδες της επίσημης Εφημερίδας της Κυβερνήσεως. Σε χιλιάδες άρθρα και διατάξεις. Και σε εκατοντάδες χιλιάδες λέξεις. Αν προσθέσουμε το τελευταίο πολυνομοσχέδιο, θα ξεπεράσουμε τις χίλιες σελίδες! Και δεν τολμώ να σκεφθώ το αποτέλεσμα σε όγκο αν συμπεριλάβουμε και τις χιλιάδες εφαρμοστικές υπουργικές αποφάσεις και οδηγίες. Και να ήταν μόνο αυτά και αυτές. Δεν γνωρίζουμε αν θα έχει ολοκληρωθεί με αυτά και άλλα η τρίτη αξιολόγηση. Επακολουθεί και η τέταρτη. Που, μετά την κυβερνητική ρητορεία, θα είναι πιο σκληρή, πιο αυστηρή και πιο δεσμευτική. 

Ελάχιστα απ’ όλα αυτά συνιστούν αληθινά διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Δύο αγαπημένες λέξεις στα σφιγμένα χείλη των δανειστών και στη λογοδιάρροια της κυβέρνησης. Ούτε η κοινωνία και το πολιτικό σύστημα αλλάζουν, ούτε η οικονομία αποκτά μια δυναμική πορεία προς τα πάνω. 

Το απλό ερώτημα είναι σε ποιον ανήκει η ιδιοκτησία αυτού του τσουνάμι των λέξεων; Οι φορολογικές ανήκουν αναμφισβήτητα στην κυβέρνηση. Το έχει ομολογήσει η ίδια ντύνοντας την ομολογία της με, δήθεν, μαρξιστικό περιτύλιγμα. Οι υπόλοιπες; Αυτός ο ξέφρενος πληθωρισμός νόμων, άρθρων, διατάξεων; Δύο εκδοχές μπορούν να υποστηριχθούν. Ή η κυβέρνηση περνάει στα μουλωχτά διάφορα δικά της ρουσφέτια ή οι δανειστές και οι κορυφαίοι εκπρόσωποί τους έχουν ηττηθεί από τον πειρασμό να κάνουν κι εκείνοι τα δικά τους ρουσφέτια μέσα στη χώρα μας κατά παραχώρηση στα διάφορα ντόπια και διεθνή λόμπι. Σε μια τέτοια περίπτωση, δεν μας σέβονται. Μας πήρανε είδηση! 

Μια ακραία εκδήλωση αυτής της ανυποληψίας είναι και το τελευταίο δημοσίευμα του «Spiegel», ενός εκ των πλέον σοβαρών και έγκυρων περιοδικών. Με αφορμή πάντοτε την άθλια συμπεριφορά του Αλέξη Τσίπρα και κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών, που αρνούνται σε οκτώ Τούρκους φυγάδες την απόλαυση στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων τους. «Ο Ερντογάν βάζει τις φωνές και ο Τσίπρας πάει πάσο», έγραψε. Και δεν είναι μόνο οι πράξεις τους. Ακόμα και ο δυστυχής Μουζάλας αποκάλεσε τους οκτώ φυγάδες «πραξικοπηματίες». Προσχωρώντας έτσι, στο πλαίσιο μιας πανούργας δικαιοπολιτικής μεθόδευσης, στη λογική και στο σκεπτικό που επεξεργάζεται αυτή τη στιγμή η τουρκική πλευρά. Σε συνεργασία με την ελληνική. 

Το κακό είναι ότι δεν βρυχάται μόνο ο Ερντογάν. Και δεν είμαστε, μόνο απέναντί του, αξιόπιστοι και φερέγγυοι. Ούτε έχουμε οποιοδήποτε κύρος στις ταραγμένες σχέσεις μας με τη γειτονική χώρα. Το κακό καταλαμβάνει μεγαλύτερη έκταση. Χωρίς φωνές αλλά με το ανάλογο ύφος, οι δανειστές και οι εταίροι μας μάς επιβάλλουν πολιτικές και ρυθμίσεις που δεν διαπραγματευτήκαμε ποτέ μας. Δεν διαπραγματευόμαστε. Και δεν υπάρχει ίχνος ελπίδας ότι μπορούμε να διαπραγματευτούμε στο μέλλον. Τουλάχιστον, στο άμεσο.