Στη δίνη Αλέξη, Πάνου, Παύλου και… «Ρουβίκωνα»!

Ολα σχεδόν είχαν μια αφορμή. Το ταξίδι του υπουργού Εθνικής Αμυνας στις ΗΠΑ. Και τι δεν είπε στους ομολόγους του! Ανοίγει και κλείνει στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ χωρίς να λογαριάζει ή να ενημερώνει έστω το Κοινοβούλιο. Και άμα τον ζόρισαν στο εσωτερικό της χώρας μας, μάς εξομολογήθηκε ότι οι νέες στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ ήδη λειτουργούν. Σαν να το περιμέναμε. Πολλοί από εμάς υποψιαζόμαστε πως όλα αυτά γίνονται με την κρυφή συναίνεση του Αλέξη Τσίπρα. Υπάρχουν ακόμα πολίτες αυτής της χώρας που είναι πρόθυμοι να διατυπώσουν μια ένσταση: Πώς είναι δυνατόν ένας έφηβος των καταλήψεων και του αντιαμερικανισμού να κάνει όλα τα θελήματα των ΗΠΑ στη φάση της πολιτικής του μετεφηβείας; Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Ο πολιτικά μετέφηβος δεν έχει πια ιδεολογία. Μπορεί να επιλέγει οποιονδήποτε επιθετικό προσδιορισμό των πολιτικών του απόψεων, αλλά δεν έχει την ελάχιστη σταθερή ιδεολογική ταυτότητα. Και αυτό το ξέρουν όλοι. Κυρίως οι ξένοι.

Και τα δυσάρεστα ξέσπασαν την περασμένη Τρίτη κατά τη διάρκεια του Υπουργικού Συμβουλίου. Η αφορμή μετατράπηκε σε σπουδαία αιτία. Ολο το δίκαιο ανήκει στον Νίκο Κοτζιά. Ο υπουργός Αμυνας, στο τελευταίο του ταξίδι στις ΗΠΑ, προέβη σε πολιτικές πρωτοβουλίες που δεν ανήκουν στην αρμοδιότητά του. Ακόμα και για τα θέματα της αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας και ΗΠΑ. Ολες οι προηγούμενες σχετικές συμβάσεις έχουν υπογραφεί από τον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών. Αυτός, άλλωστε, εκπροσωπεί τη χώρα μας στις αντίστοιχες συμβάσεις με τρίτες χώρες. Ο καβγάς, όμως, επεκτάθηκε και σε άλλα ζητήματα. Τα μυστικά κονδύλια που διαχειρίζεται ο καθένας τους. Εβγαλαν τα άπλυτα ο ένας του άλλου στη φόρα. Με κίνδυνο να εκτεθούμε διεθνώς. Και να ζημιωθεί η χώρα μας. Αντάλλαξαν και βαριές φράσεις.

Ο Αλέξης, ως πρωθυπουργός, δεν πήρε θέση. Μολονότι έκλεισε, με νόημα, το μάτι στον Πάνο Καμμένο. Ως πρώτη του αντίδραση, μετά τη λήξη του Υπουργικού Συμβουλίου και την πρώτη αρνητική δημοσιότητα, επέλεξε να χρησιμοποιήσει το υπόγειο του Μαξίμου. Ολα όσα συνέβησαν ανήκουν στη φαντασιοπληξία των ΜΜΕ. Αργότερα, το καλοσκέφτηκε. Και παρήγγειλε διά του εκπροσώπου του «ότι όποιος θέλει μπορεί να κατέβει από το τρένο». Προς στιγμήν ένιωσε «Ανδρέας Παπανδρέου»! Μετά παραιτήθηκε ο Νίκος Κοτζιάς. Ουσιαστικά, αποπέμφθηκε! Και ο ακροδεξιός Πάνος Καμμένος είναι συμπρωθυπουργός. Ηπιαμε και το πικρό ποτήρι ανάγνωσης και ακρόασης άλλου ενός μαθήματος αγωγής πολίτη, σε μια χώρα που επιμένει να είναι δημοκρατική. Ο Παύλος Πολάκης δίδαξε τους «αριστερούς» ότι για να κερδηθούν οι επόμενες εκλογές από τον Αλέξη και την κλειστή παρέα του, πρέπει κάποιοι από τους πολιτικούς αντιπάλους τους να σταλούν στις φυλακές από τη Δικαιοσύνη. Και να βλέπουν τον έξω κόσμο «ριγέ» ή «με ριγέ»! Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Πολάκης εξαπολύει μύδρους κατά της Δικαιοσύνης. Και για να μη θεωρηθούν άσφαιρα τα πυρά του, ονομάτισε και μερικούς από τους αντιπάλους του. Προφανώς επιδίδεται σε αυτές τις χυδαίες πρωτοβουλίες με εντολή ή συγκατάθεση του Αλέξη Τσίπρα. Κανένας κυβερνητικός παράγοντας δεν έχει διαψεύσει τον Παύλο Πολάκη. Ούτε καν ο υπουργός Δικαιοσύνης.

Η εβδομάδα ξεκίνησε με τον ευφάνταστο επικοινωνιακά «Ρουβίκωνα». Κατέλαβαν γραφεία της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, έβαλαν τις ταμπέλες τους και υποσχέθηκαν τη δημοσίευση προγράμματος σπουδών και διαλέξεων. Σε όλους τους πρόθυμους. Οι πανεπιστημιακοί αντέδρασαν, έστω και καθυστερημένα. Για λίγες μόνο ώρες. Γιατί αμέσως ξεκίνησαν οι απειλές και η στοχοποίηση ορισμένων εξ αυτών. Ο «Ρουβίκωνας» επανήλθε. Και όλοι με αγωνία περιμένουμε τον «οδηγό σπουδών». Η κυβέρνηση, ουσιαστικά, σιωπά. Και δεν αντιδρά. Μετακυλίει, τελικά, εντέχνως την ευθύνη στην άοπλη Δικαιοσύνη. Η κυβέρνηση με άλλα ασχολείται. Πώς θα κρατηθούν όλοι τους στις καρέκλες τους.

Θα το επαναλάβω. Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα καταρρέει. Πολύ πριν παραδώσει την πολιτική εξουσία, σύμφωνα με το Σύνταγμα. Είναι χύμα! Η χώρα δεν κυβερνιέται! Οι ενδείξεις κατάρρευσης είναι πολύ περισσότερες. Αυτό δεν τους αφορά. Ή δεν αφορά μόνο αυτούς. Και οι συμφωνίες κάτω από το τραπέζι πολλαπλασιάζονται. Η πατρίδα μας εκτίθεται και βλάπτεται. Στα όρια της προδοσίας.
*Δικηγόρος