Η δική τους «αλήθεια» και η πραγματικότητα!

Θα έπρεπε να αναμένουμε να υπάρξει οριστική θετική απόφαση από το επόμενο Eurogroup, κάπου μέσα στις αμέσως επόμενες εβδομάδες. Αν οι τελευταίες πληροφορίες είναι ακριβείς, τότε η συνεδρίαση του Eurogroup θα λάβει χώρα μέσα στον Δεκέμβριο.
 
Η κυβέρνηση ήδη πανηγυρίζει, για τους δικούς της λόγους. Ηταν ένας επικοινωνιακός στόχος που τον καλλιεργούσε από καιρό. Η αντιπολίτευση έσπευσε να μειώσει την αξία αυτής της επικοινωνιακής επιτυχίας της κυβέρνησης με τον ισχυρισμό ότι το δυσβάσταχτο εκείνο μέτρο το είχε ψηφίσει η ίδια η κυβέρνηση στο πρόσφατο παρελθόν δύο φορές. Δική της ιδιοκτησία ήταν η πρόβλεψη για το νέο κούρεμα των συντάξεων.

Προσωπικά, δεν συμμερίζομαι και δεν αποδίδω ιδιαίτερη σημασία σε αυτή την αντίδραση. Ο πολύς λαός των συνταξιούχων που περίμενε έντρομος την υποδοχή του νέου έτους με τον εφιάλτη της νέας μείωσης της σύνταξής του, κατά 18 % κατά μέσο όρο, νιώθει ήδη λυτρωμένος από κάτι που περίμενε ως εφιάλτη. Με διαφορετικούς ο κάθε συνταξιούχος  βαθμούς πιθανότητας για την επιδρομή του.
 
Προσωπικά δεν πρόκειται να σταθώ στη λογική αυτής της αντίδρασης της αντιπολίτευσης. Κάτι σπουδαιότερο αποκαλύπτει όλη αυτή η διαδικασία ενώπιον των συμβουλευτικών και αποφασιστικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μια αλήθεια που επιχείρησε να διαστρέψει και να παραμορφώσει η υπουργός Εργασίας.

Στις 21 Αυγούστου του 2018 ο Αλέξης Τσίπρας ανήγγειλε από την Ιθάκη το «τέλος των μνημονίων» και πιο ειδικά το τέλος του τρίτου καταδικού του μνημονίου. Σε καλά σχεδιασμένη  προσπάθεια παράκαμψης και αγνόησης του τέταρτου (Μάιος 2016) και πέμπτου (Μάιος 2017) επίσης δικού του μνημονίου, που πρόσθεσαν ολοένα και περισσότερα βάρη στον ελληνικό λαό. Διέπραξε, όμως, ένα τεράστιο λάθος.  Προετοίμασε ιδεολογικά και επικοινωνιακά το έδαφος ενός νέου διχασμού ανάμεσα σε «δικούς μας» και σε «εχθρούς». Μέσα από μια απαράδεκτη, και, σε αρκετές περιπτώσεις, χυδαία ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής.
 
Μια προσεχτική ανάγνωση των μνημονίων, της διαδικασίας που ακολουθήθηκε και του Ευρωπαϊκού Δικαίου (Κανονισμός (Ε.Ε.) 472/2013 που προβλέπει την ενισχυμένη εποπτεία και της ελληνικής οικονομίας μετά το πέρας του προγράμματος διάσωσης) οδηγεί στην αποκάλυψη μιας ανάγλυφης αλήθειας. Δεν εξαφανίστηκαν τα μνημόνια. Για την κατάργηση του μέτρου του νέου κουρέματος των συντάξεων χρειάστηκε ο Τσίπρας να παρακαλέσει την Ανγκελα Μέρκελ και διάφορους «μεσολαβητές», αρμόδιους, περίεργους και αναρμόδιους, έναντι πιθανών ανταλλαγμάτων. Ακόμα και σε εθνικά ζητήματα.

Η επίσπευση των κοινοβουλευτικών διαδικασιών στα Σκόπια συμπίπτει χρονικά και με την πρόθεση επίσπευσης των διαδικασιών έγκρισης της Συμφωνίας των Πρεσπών στην ελληνική εσωτερική έννομη τάξη. Εάν είχαν λήξει τα μνημόνια δεν θα αναμέναμε με τόση αγωνία την έγκριση των Βρυξελλών. Η εποπτεία συνεχίζεται. Και είναι αυστηρή.

Η μη λήξη των μνημονίων επιβεβαιώνεται και από ένα άλλο γεγονός. Εχουν περάσει τόσοι μήνες και δεν έχουμε βγει στις αγορές.

Πού να το τολμήσουμε; Οι ξένοι, κερδοσκόποι κατά κανόνα, και σπανίως μη, είναι δύσπιστοι απέναντι στη χώρα μας. Δεν εμπιστεύονται την ελληνική οικονομία και τις προσωρινές επιδόσεις της. Ούτε τη σημερινή κυβέρνηση. Δεν μπορούν να προβλέψουν τη συμπεριφορά και τη δράση της για να την εντάξουν στις δικές τους εκτιμήσεις. Η κυβέρνηση επικαλείται ως άλλοθι για τη μη πρόσβαση την κρίση των σχέσεων μεταξύ Βρυξελλών και Ρώμης. Τι σχέση έχουμε, όμως, με αυτήν; Καμία! Και πώς μπορούμε να συγκριθούμε μαζί της;

Η Ιταλία είναι η τρίτη οικονομική δύναμη μέσα στην Ευρώπη. Με ισχυρό βιομηχανικό τομέα. Και αυτήν τη στιγμή συγκρούεται με τους φίλους, οπαδούς και μαθητές του Σόιμπλε. Διαπραγματεύεται από άλλη ως προς εμάς θέση και με άλλη, πολλαπλάσια, δύναμη διαπραγμάτευσης. Η πόρτα της πρόσβασής της στις αγορές είναι ολάνοικτη. Με τους ίδιους, σχεδόν, όρους που δανείζεται και η Γερμανία.

Αυτή την αλήθεια έτρεμε η υπουργός Εργασίας. Και αυτή την αλήθεια ήθελε να αποκρύψει από τον ελληνικό λαό. Προφανώς δεν σεβάστηκε την Εθνική Αντιπροσωπεία όπου εκστόμισε τη δική της παραμορφωτική «αλήθεια». Δεν σεβάστηκε ούτε τον ελληνικό λαό, πτωχούς και νεόπτωχους  που υποφέρουν από τη δική της αντεργατική πολιτική.

*Δικηγόρος