Απλά πράγματα

Ηταν 1980 και ο φίλος μου ο Γιαννάκης είχε αποφασίσει να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ. «Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν είναι σοσιαλιστής; Στη Σουηδία δεν έχουν σοσιαλισμό; Στη Σουηδία δεν επιτρέπονται τα πορνό;». Και εντελώς αρχαιοελληνικά, μέσα από έναν άψογο σωκρατικό διάλογο, ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ είχαν κονομήσει τη στήριξη που πριν από 10 χρόνια είχε δώσει ο Γιαννάκης στη δικτατορία - για ακόμα πιο σοβαρούς λόγους...

Για δεκαετίες στα μεταπολεμικά ελληνικά εστιατόρια μπορούσες να βρεις οτιδήποτε εκτός από ένα πράγμα: τηγανητές πατάτες. Επειδή ακόμα δεν είχε βρεθεί η κατάρα που λέγεται «κομμένη και προτηγανισμένη πατάτα», τηγανητή πατάτα για το εστιατόριο σήμαινε ότι το μισό πρωινό το προσωπικό του θα έκοβε πατάτες. Και επειδή δεν σήκωνε να ανεβεί και πολύ η τιμή, οι πατάτες σερβιριζόντουσαν μόνο για γαρνιτούρα. Ο κατάλογος δηλαδή έγραφε «τηγανητές πατάτες» και δίπλα είχε μια τιμή, αλλά έπρεπε να είσαι πολύ καλός πελάτης για να σου σερβίρουν το πιάτο. Και το γκαρσόνι έλεγε: «Μπορούμε να σας φέρουμε μία μερίδα, αλλά για δεύτερη οι πατάτες δεν φτάνουν». Αυτά μέχρι το 1968, όταν ο Στυλιανός Παττακός, πιθανόν επειδή είχε ταλαιπωρηθεί πολύ στη ζωή του προσπαθώντας να πείσει τα γκαρσόνια να του σερβίρουν πατάτες, κατάλαβε ότι εκείνη τη στιγμή μπορούσε να κάνει ό,τι γουστάρει. Οπότε, για «τουριστικούς λόγους», μια ωραία πρωία πέρασε έναν νόμο που έλεγε ότι τα εστιατόρια ήταν υποχρεωμένα να έχουν καταλόγους στην είσοδό τους, ώστε οι πελάτες να ξέρουν τι πρόκειται να πληρώσουν, και να σερβίρουν τηγανητές πατάτες. Ο Γιαννάκης μπορούσε να πηγαίνει στα εστιατόρια να παραγγέλνει και μία και δύο μερίδες, και όταν έβλεπε το γκαρσόνι να κομπιάζει, του έλεγε: «Το ξέρεις ότι ο Παττακός είπε πως όλα τα μαγαζιά πρέπει να σερβίρουν πατάτες;». Και το γκαρσόνι υπέκυπτε στη δικτατορική βία και τις σέρβιρε.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1970, ο Γιαννάκης πέρασε στην αντίσταση -δηλαδή, μέχρι Θεοδωράκη άκουγε στο πικάπ, κι αυτόν χαμηλά- επειδή ένας χωροφύλακας στην Κω τον υποχρέωσε να κόψει τα μαλλιά του. Και μετά ψήφισε Κύρκο, επειδή του άρεσε πώς μίλαγε.

Και στα 40 χρόνια που ψηφίζει μπορεί να έχει ψηφίσει ΚΚΕ επειδή του άρεσε το φεστιβάλ της ΚΝΕ, μπορεί να ψήφισε Λεβέντη επειδή είχε πλάκα, και τώρα Χρυσή Αυγή επειδή μένει στις ερημιές και φοβάται ότι οι λαθρομετανάστες θα μπουν σπίτι του και θα τον ληστέψουν.
 
Ο Γιαννάκης δεν είναι δημιούργημα της φαντασίας μου, αλλά ο πιο παλιός μου φίλος και για αυτό τον λέω Γιαννάκη. Εχει τελειώσει γυμνάσιο και ανώτερη σχολή, είναι ταλαντούχος μουσικός, έχει διαβάσει και 200 βιβλία και είναι γόνος μια πολύ καλής αστικής οικογένειας του κέντρου της Αθήνας. Ο Γιαννάκης μπορεί να είναι κομμάτι x-treme, αλλά δεν είναι μοναδικός. Ενα κάρο άνθρωποι βλέπουν βελτιώσεις στη ζωή τους στα πιο απίθανα πράγματα και καθήκον κάθε κυβέρνησης είναι να τους τις εξασφαλίσει. Φοβάμαι ότι η κυβέρνηση Σαμαρά, απασχολημένη από το μέγεθος του προβλήματος της οικονομίας, παραμελεί τα απλά.

Ποιο φόβητρο;

Πριν από κάποια χρόνια ο μπαμπάς μιας φίλης μου, προκειμένου να την αφήσει να πιάσει το δικό της σπίτι, την έβαλε να του υποσχεθεί ότι στο κουδούνι της εξώπορτας θα γράψει «Βαγγέλης Τσαμπουκάς». Σήμερα και «Αρχίδαμος Κασιδιάρης-Σουγκλάκος» να έγραφε στο κουδούνι, δεν θα μέτραγε μία. Αυτός που θα ήθελε να μπουκάρει στο σπίτι, ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που θα μπορούσε να το διαβάσει, θα το έγραφε εκεί που δεν πιάνει η μελάνη. Απόδειξη, η ληστεία την περασμένη Πέμπτη στο σπίτι του προπονητή Γιώργου Δώνη στην Κηφισιά.

Οι ληστές

Το αξιοπερίεργο δεν είναι ότι στη διάρκεια της ληστείας στο σπίτι του Δώνη οι απαγωγείς πήραν ως όμηρο τον πεθερό του ή ανταλλάχθηκαν πυροβολισμοί, από τους οποίους τραυματίστηκε ένας αστυνομικός και οι δύο ληστές. Η εποχή που οι κλέφτες μπαίνανε στη μούγκα στα σπίτια και την κοπανάγανε όταν ακουγόταν θόρυβος αντικαταστάθηκε από την εποχή που οι ληστές μπαίνανε στο σπίτι και ψέκαζαν τους ενοίκους με υπνωτικό σπρέι. Σήμερα, αν ληστές μπουν σε σπίτι και δεν πυροβολήσουν, είναι σχεδόν αγένεια. Το αξιοπερίεργο και εντυπωσιακό με τη συγκεκριμένη ληστεία είναι ότι το σπίτι του Δώνη βρίσκεται δίπλα στο σπίτι του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, του πρώην υπουργού Οικονομικών, όπου υπάρχει μόνιμος φρουρός. Αν σπίτι που στην ουσία φρουρείται ληστεύεται τρεις φορές σε έξι μήνες, το χάλι της ασφάλειας στην Αθήνα έχει πραγματικά ξεφύγει.

Τρομοκράτες

Την ίδια μέρα που ληστευόταν το σπίτι του Δώνη, σε μια άλλη ληστεία στο Παγκράτι το θύμα δεν ήταν τόσο τυχερό. Οι ληστές που μπήκαν στο σπίτι του 82χρονου τον έδεσαν και τον φίμωσαν τόσο καλά που πέθανε από ασφυξία, κάτι που θα έπρεπε να ανταποδοθεί, με τους ληστές να πεθαίνουν στον θάλαμο αερίων. Είμαι εναντίον της θανατικής ποινής αλλά και το σημερινό χάλι δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η μόνη λύση είναι κάθε κλέφτης, κάθε ληστής, να θεωρείται de facto επικίνδυνος και οπλισμένος, η τακτική δηλαδή της αγγλικής και της ισραηλινής αστυνομίας σε τρομοκρατικές επιθέσεις με ομήρους, όπου ο τρομοκράτης έχει τελειώσει. Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να μιλάμε για εγκληματικότητα πλέον, αλλά για τρομοκρατία, και αυτοί που μέχρι χθες λέγαμε «ληστές» πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν τρομοκράτες.