ΑΕΚ: Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου
30.04.2013
07:22
Στα 54 χρόνια της πρώτης κατηγορίας του ποδοσφαίρου, αρχικά σαν Α’ Εθνική και από το 2005 ως Σούπερ Λίγκα, τέσσερις ομάδες δεν είχαν υποβιβαστεί στη δεύτερη κατηγορία. Από την περασμένη εβδομάδα είναι τρεις, αφού η ΑΕΚ άφησε τη συγκεκριμένη διάκριση στον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ. Το ερώτημα είναι το πώς και η απάντηση έχει ενδιαφέρον, αφού ξεπερνάει τον αυστηρά ποδοσφαιρικό χώρο.
Στα 54 χρόνια της πρώτης κατηγορίας του ποδοσφαίρου, αρχικά σαν Α’ Εθνική και από το 2005 ως Σούπερ Λίγκα, τέσσερις ομάδες δεν είχαν υποβιβαστεί στη δεύτερη κατηγορία. Από την περασμένη εβδομάδα είναι τρεις, αφού η ΑΕΚ άφησε τη συγκεκριμένη διάκριση στον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ. Το ερώτημα είναι το πώς και η απάντηση έχει ενδιαφέρον, αφού ξεπερνάει τον αυστηρά ποδοσφαιρικό χώρο.
Συνοπτικά, το 2004 η ΑΕΚ αγωνιστικά ήταν εντάξει αλλά οικονομικά ήταν καταστραμμένη, αφού η «διαχείριση» του Μάκη Ψωμιάδη είχε ρημάξει το ταμείο. Η ΑΕΚ μπόρεσε να ανακάμψει μπαίνοντας στο άρθρο 44, το οποίο είχε ψηφιστεί για τα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά και μείωσε δραστικά τα χρέη, κυρίως, στο Δημόσιο αλλά και σε ιδιώτες. Ενα χρέος εύκολο να το διαχειριστεί η ομάδα που είχε συγκεντρώσει ο Ντέμης Νικολαΐδης, που απαρτιζόταν από νεαρούς κατά το πλείστον εφοπλιστές και επιχειρηματίες που αντιμετώπιζαν την ΑΕΚ όχι ως επένδυση αλλά ως αγγλικό club.
Θα μπορούσαν να συγκεντρώνονται με λόγο την ΑΕΚ, αλλά κυρίως για να περνάνε καλά. Το σχέδιο χάλασε μετά τον πρώτο χρόνο, όταν η ΑΕΚ συμπτωματικά έφτασε στο τσακ να πάρει το πρωτάθλημα. Ο Νικολαΐδης αποφάσισε ότι θα μπορούσε να το πάρει τον δεύτερο χρόνο και ζήτησε από τους μετόχους λεφτά. Του έδωσαν. Και του έδωσαν και του έδωσαν μέχρι που το 2008, βλέποντας ότι οι χρηματοδότες άρχισαν να στραβώνουν, έφυγε αφήνοντας την ΑΕΚ στους επόμενους. Κάθε «επόμενος» στη θέση του προέδρου ήταν λιγότερο λαμπερός και μπορούσε να ζητάει όλο και λιγότερο χρήμα. Δυνατοί μέτοχοι, όπως ο εφοπλιστής Πόλυς Χατζηιωάννου, ζήτησαν να μάθουν πόσο χρωστάνε, τα έδωσαν και απαίτησαν να σταματήσουν να τους ενοχλούν.
Αλλοι, όπως ο Πέτρος Παππάς, προς στιγμήν νόμισαν ότι μπορούσαν να τρέξουν την επιχείρηση, μέχρι που κατάλαβαν ότι θα χρειαζόταν να βάζουν για πάντα λεφτά και θα υπάρχουν οπαδοί που θα τους βρίζουν, ενώ άλλοι, όπως ο Νίκος Νοτιάς που είχε κατασκευάσει το προπονητήριο της ΑΕΚ, γράψανε τα χρωστούμενα στο χιόνι και έστειλαν το μήνυμα να μην τους ενοχλούν. Σωτήρες από την Κίνα, τον Λίβανο, την Ελβετία, το Σίτι του Λονδίνου και την Αραβία άρχισαν να εμφανίζονται σε έναν άτυπο διαγωνισμό ποιος είναι πιο γελοίος από τον άλλον. Την τελευταία χρονιά η διοίκηση της ΑΕΚ υπήρχε μόνο για να εξυπηρετεί τα χρέη στο Δημόσιο. Οι παίκτες κάθε Πέμπτη πήγαιναν σε κάποιο εστιατόριο πονόψυχου ΑΕΚτζή, με άλλους να τους ταΐζουν καλά, αλλά άλλους να τους δίνουν ό,τι περίσσεψε, όπως με κάποια κοτόπουλα που ένας παίκτης της ΑΕΚ είπε ότι δεν θα τα τρώγανε ούτε σκύλοι. Ολα αυτά μέχρι οι «αγανακτισμένοι» οπαδοί να μπουν στο γήπεδο επειδή η ομάδα έχανε από τον Πανθρακικό, να διακόψουν τον αγώνα και να δώσουν τη χαριστική βολή.
Η ΑΕΚ έζησε πάνω από τις δυνατότητές της, δανείστηκε μέχρι κανένας να μη θέλει πια να της δώσει και εκχώρησε τη δύναμή της σε έναν αγανακτισμένο όχλο. Οπως η Ελλάδα που ποτέ δεν πεθαίνει, βασίστηκε στο «είναι πολύ μεγάλη ομάδα για να πέσει». Η πραγματικότητα, όμως, είναι μια μπουλντόζα που περνάει πάνω από τις φαντασιώσεις. Σε χώρες και ομάδες.
Συνοπτικά, το 2004 η ΑΕΚ αγωνιστικά ήταν εντάξει αλλά οικονομικά ήταν καταστραμμένη, αφού η «διαχείριση» του Μάκη Ψωμιάδη είχε ρημάξει το ταμείο. Η ΑΕΚ μπόρεσε να ανακάμψει μπαίνοντας στο άρθρο 44, το οποίο είχε ψηφιστεί για τα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά και μείωσε δραστικά τα χρέη, κυρίως, στο Δημόσιο αλλά και σε ιδιώτες. Ενα χρέος εύκολο να το διαχειριστεί η ομάδα που είχε συγκεντρώσει ο Ντέμης Νικολαΐδης, που απαρτιζόταν από νεαρούς κατά το πλείστον εφοπλιστές και επιχειρηματίες που αντιμετώπιζαν την ΑΕΚ όχι ως επένδυση αλλά ως αγγλικό club.
Θα μπορούσαν να συγκεντρώνονται με λόγο την ΑΕΚ, αλλά κυρίως για να περνάνε καλά. Το σχέδιο χάλασε μετά τον πρώτο χρόνο, όταν η ΑΕΚ συμπτωματικά έφτασε στο τσακ να πάρει το πρωτάθλημα. Ο Νικολαΐδης αποφάσισε ότι θα μπορούσε να το πάρει τον δεύτερο χρόνο και ζήτησε από τους μετόχους λεφτά. Του έδωσαν. Και του έδωσαν και του έδωσαν μέχρι που το 2008, βλέποντας ότι οι χρηματοδότες άρχισαν να στραβώνουν, έφυγε αφήνοντας την ΑΕΚ στους επόμενους. Κάθε «επόμενος» στη θέση του προέδρου ήταν λιγότερο λαμπερός και μπορούσε να ζητάει όλο και λιγότερο χρήμα. Δυνατοί μέτοχοι, όπως ο εφοπλιστής Πόλυς Χατζηιωάννου, ζήτησαν να μάθουν πόσο χρωστάνε, τα έδωσαν και απαίτησαν να σταματήσουν να τους ενοχλούν.
Αλλοι, όπως ο Πέτρος Παππάς, προς στιγμήν νόμισαν ότι μπορούσαν να τρέξουν την επιχείρηση, μέχρι που κατάλαβαν ότι θα χρειαζόταν να βάζουν για πάντα λεφτά και θα υπάρχουν οπαδοί που θα τους βρίζουν, ενώ άλλοι, όπως ο Νίκος Νοτιάς που είχε κατασκευάσει το προπονητήριο της ΑΕΚ, γράψανε τα χρωστούμενα στο χιόνι και έστειλαν το μήνυμα να μην τους ενοχλούν. Σωτήρες από την Κίνα, τον Λίβανο, την Ελβετία, το Σίτι του Λονδίνου και την Αραβία άρχισαν να εμφανίζονται σε έναν άτυπο διαγωνισμό ποιος είναι πιο γελοίος από τον άλλον. Την τελευταία χρονιά η διοίκηση της ΑΕΚ υπήρχε μόνο για να εξυπηρετεί τα χρέη στο Δημόσιο. Οι παίκτες κάθε Πέμπτη πήγαιναν σε κάποιο εστιατόριο πονόψυχου ΑΕΚτζή, με άλλους να τους ταΐζουν καλά, αλλά άλλους να τους δίνουν ό,τι περίσσεψε, όπως με κάποια κοτόπουλα που ένας παίκτης της ΑΕΚ είπε ότι δεν θα τα τρώγανε ούτε σκύλοι. Ολα αυτά μέχρι οι «αγανακτισμένοι» οπαδοί να μπουν στο γήπεδο επειδή η ομάδα έχανε από τον Πανθρακικό, να διακόψουν τον αγώνα και να δώσουν τη χαριστική βολή.
Η ΑΕΚ έζησε πάνω από τις δυνατότητές της, δανείστηκε μέχρι κανένας να μη θέλει πια να της δώσει και εκχώρησε τη δύναμή της σε έναν αγανακτισμένο όχλο. Οπως η Ελλάδα που ποτέ δεν πεθαίνει, βασίστηκε στο «είναι πολύ μεγάλη ομάδα για να πέσει». Η πραγματικότητα, όμως, είναι μια μπουλντόζα που περνάει πάνω από τις φαντασιώσεις. Σε χώρες και ομάδες.
Το γήπεδο
Η ΑΕΚ ήταν το μεγαλύτερο θύμα της υπεραισιοδοξίας αλλά και της ασυδοσίας της εποχής 2000-2007, όταν γκρέμισε το γήπεδό της έχοντας ένα σχέδιο για νέο γήπεδο με τρελούς δείκτες δόμησης και ακόμα πιο παλαβά σχέδια, όπως το να πληρώσει το κράτος την κατασκευή τούνελ ανάμεσα στο γήπεδο και την Εθνική οδό ώστε να διευκολύνονται όσοι έρχονται με αυτοκίνητο. Τελικά το γήπεδο δεν έγινε ποτέ, αφού μια ομάδα αριστερών οικολόγων το μπλόκαρε με προσφυγή στο ΣτΕ. Αργότερα έγινε προσπάθεια από την ομάδα του Ντέμη Νικολαΐδη να κατασκευάσει γήπεδο με εμπορικό κέντρο στην Αμυγδαλέζα, στον χώρο του ΟΔΔΥ, το σχέδιο προβλήθηκε αλλά ξεχάστηκε και εγκαταλείφθηκε τελικά ως θύμα της ευρύτερης οικονομικής κρίσης.Οι μύθοι
Κάθε καταστροφή συνοδεύεται από μύθους. Στην προσπάθεια να βρεθούν σκοτεινές δυνάμεις που έριξαν την ΑΕΚ αναφέρθηκε ότι έπεσε επειδή είχε παίξει με την Παρτιζάν στο Βελιγράδι την εποχή του αμερικανικού αποκλεισμού στη Σερβία ή ότι ενόχλησε το «Κωνσταντινούπολης» στο όνομά της. Πολύ σωστά, αν πιστέψουμε ότι 13 χρόνια μετά το ματς με την Παρτιζάν οι Αμερικάνοι θυμήθηκαν να ρίξουν την ΑΕΚ ή ότι το «Κωνσταντινούπολης» ενόχλησε έπειτα από 89 χρόνια ύπαρξης και χωρίς την ΑΕΚ να είναι η μόνη ομάδα που έχει στο όνομα αναφορά στην Κωνσταντινούπολη. Οι εσωτερικοί εχθροί, οι Εφιάλτες και οι Γούσηδες, πάντα ήταν μια παρηγοριά στις ήττες, αλλά δεν είναι για χόρταση, αφού κανένας δεν πιστεύει ότι είχε ευθύνες.Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr