Παραλογισμός

Το νομοσχέδιο περί αθλητισμού εμφανίστηκε μετά τα επεισόδια που είχαν γίνει στο ματς του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό. Αρχικά είχε προβληθεί ως ένα νομοσχέδιο κατά της βίας. Σε αυτό το σημείο εμφανίζεται ο παραλογισμός που ταλαιπωρεί το ποδόσφαιρο εδώ και δεκαετίες. Με τα θέματα βίας θα έπρεπε να ασχολείται η Αστυνομία και όχι το υφυπουργείο Αθλητισμού. Στη λογική ότι πρέπει να απασχολεί επειδή η πράξη γίνεται σε αθλητικό χώρο. Αν πιάσει φωτιά σε τράπεζα, το υπουργείο Οικονομικών θα πρέπει να νομοθετήσει για θέματα πυρασφάλειας.

Για να καταπολεμήσει τη βία, το υφυπουργείο το πρώτο που πρέπει κάνει είναι να ασχοληθεί με τον τρόπο που εκλέγεται το διοικητικό συμβούλιο της ΕΠΟ. Σήμερα οι ομάδες κάθε νομού βγάζουν τον πρόεδρο της ένωσης και οι πρόεδροι των ενώσεων εκλέγουν το διοικητικό συμβούλιο. Με βάση το νομοσχέδιο, οι ομάδες θα ψηφίζουν απευθείας το Δ.Σ. της ομοσπονδίας. Αλλάζει επίσης ο τρόπος που απαρτίζονται οι πειθαρχικές επιτροπές. Σήμερα οι επιτροπές αποτελούνται από δικηγόρους, ενώ το νέο νομοσχέδιο προβλέπει τακτικούς δικαστές.
Το γιατί θα βγαίνει ένα καλύτερο συμβούλιο αν ψηφίζεται απευθείας από τις ομάδες και όχι από τους εκπροσώπους των ομάδων παραμένει άγνωστο. Στο γιατί πρέπει να ξαναγίνει το πείραμα με τους τακτικούς δικαστές, που στο παρελθόν λόγω φόρτου εργασίας άφηναν τις υποθέσεις να συσσωρεύονται, σταματάει το μυαλό του ανθρώπου.

Το αν θα δεχτεί το σώμα των δικαστών να δώσει μέλη του στην αθλητική Δικαιοσύνη, παρότι στο παρελθόν έλεγε ότι λόγω κριτικής από τις εφημερίδες φθείρονται οι δικαστές, κανείς δεν το εξέτασε. Το ότι τίποτα από τα προηγούμενα δεν έχει σχέση με τη βία είναι προφανές. Εκτός αν πιστεύουν ότι ένα Δ.Σ. που θα έχει βγει από ομάδες και μια πειθαρχική επιτροπή που θα έχει εν ενεργεία δικαστές είναι η λύση στη βία και ότι ο κουκουλοφόρος που καβαλάει τα κάγκελα αγόρασε το πιστόλι των φωτοβολίδων επειδή η ομάδα του αδικήθηκε από τα πειθαρχικά όργανα της ΕΠΟ. Στην πραγματικότητα το νομοσχέδιο περί αθλητισμού έχει έναν λόγο ύπαρξης: να μπορεί το κράτος να ελέγχει την ομοσπονδία του ποδοσφαίρου. Ολα αυτά από μια κυβέρνηση που βγάζει σπυράκια με οτιδήποτε είναι ιδιωτικό.

Η UEFA και η FIFA προειδοποίησαν το υφυπουργείο ότι, αν καταργηθεί το αυτοδιοίκητο της ΕΠΟ, η Εθνική και οι ομάδες θα αποβληθούν από τις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διοργανώσεις, με το αποτέλεσμα να είναι οικονομικά και αθλητικά καταστροφικό. Οικονομικά γιατί μερικές χιλιάδες άνθρωποι θα μείνουν άνεργοι και αθλητικά γιατί η Ελλάδα θα μπει στο club της Ζιμπάμπουε, του Πακιστάν και της Ινδονησίας που αποβλήθηκαν από τη FIFA.

Η συμπεριφορά της κυβέρνησης στο ποδόσφαιρο είναι συμβατή με κάθε άλλον τομέα. Η Ελλάδα έξω από την UEFA, το ευρώ, τη Σένγκεν, την Ευρώπη. Μικρό γαλατικό χωριό που αντιστέκεται. Με κομισάριους σε κάθε ομοσπονδία να κρατήσουν το ελληνικό ποδόσφαιρο μακριά από τις αντεπαναστατικές ιδέες και την εμπορευματοποίηση.

Απίθανο Νο 1
Στα απίθανα του νομοσχεδίου είναι και η επιβολή προστίμων στις ομάδες, που θα κυμαίνονται μεταξύ 10.000 και 25 εκατ. ευρώ, για παρότρυνση σε επεισόδια ή ρατσιστικές συμπεριφορές. Τα πρόστιμα θα επιβάλει το υφυπουργείο Αθλητισμού. Αμφιβάλλω αν υπάρχει ομάδα που να μπορεί να πληρώσει πρόστιμο 25 εκατ. Αν ο Κοντονής είχε ερωτηθεί γιατί να υπάρχει ένα πρόστιμο που κανείς δεν μπορεί να πληρώσει, το πιθανότερο είναι να είχε απαντήσει :«Ασ’ το να βρίσκεται».

Ακριβώς το ίδιο που είχε πει στους εκπροσώπους της UEFA όταν στο νομοσχέδιο είχαν δει άρθρο που έλεγε ότι ο υπουργός έχει δικαίωμα να αναβάλει αγώνα τον οποίο η επιτροπή που ελέγχει τον στοιχηματισμό αναφέρει ως ύποπτο. «Τι νόημα έχει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που οι φάκελοι για τα ύποπτα ματς δίνονται αφότου αυτά έχουν ολοκληρωθεί;» ρώτησαν οι απεσταλμένοι της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας. «Αν είναι έτσι, και πάλι δεν πειράζει αν υπάρχει», απάντησε ο υφυπουργός μόνο και μόνο για να μην παραδεχτεί το λάθος.

Απίθανο Νο 2
Ενα άλλο απίθανο ήταν άρθρο του νομοσχεδίου που έλεγε ότι ο υφυπουργός μπορεί να βάζει πρόστιμα στον αθλητικό Τύπο αν υποκινεί τη βία. Αν δεν αποσυρθεί αυτό, ανοίγονται δρόμοι λαμπροί για κάθε υπουργό που θα μπορεί να τιμωρεί τα Μέσα που ασχολούνται με το
υπουργείο του.