Η Μάχη της Κρήτης

Το 1925 στο Ντέιτον του Τενεσί έγινε η δίκη της μαϊμούς. Δεν δικαζόταν κάποια μαϊμού, αλλά ο καθηγητής γυμνασίου Τζον Τόμας Σκόουπς με την κατηγορία ότι δίδασκε τους μαθητές του τη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου, ότι δηλαδή ο άνθρωπος προήλθε από τον πίθηκο, αντί για τη θεολογική θέση ότι τον άνθρωπο τον έπλασε ο Θεός.

Μετά από μία εβδομάδα το δικαστήριο βρήκε τον Σκόουπς ένοχο και τον τιμώρησε με πρόστιμο 100 δολαρίων. Οι οπαδοί της δημιουργίας και η Πολιτεία του Τενεσί είχαν τυπικά νικήσει. Στην πράξη όμως είχαν ηττηθεί. Ερωτήσεις όπως πώς βρήκε γυναίκα ο Κάιν ώστε να αναπαραχθεί το ανθρώπινο είδος έδειξαν ότι η Βίβλος μπορεί να διδάσκεται ως θεολογικό αλλά όχι ως επιστημονικό βιβλίο. Και το Τενεσί πέρασε στην Ιστορία ως μια οπισθοδρομική Πολιτεία του Νότου όπου η επιστημονική σκέψη δεν είναι ελεύθερη. Την ίδια δόξα φαίνεται ότι ζήλεψε και η Κρήτη με τη δίκη του Γερμανού ιστορικού Χάιντς Ρίχτερ. 

Το 2011 ο Γερμανός ιστορικός έγραψε το «Operation Merkur: Die Eroberung der Insel Kreta im Mai 1941». Η ακριβής μετάφραση είναι «Επιχείρηση Ερμής: Η κατάκτηση της Κρήτης», αλλά στα αγγλικά μεταφράστηκε ως «Η μάχη της Κρήτης». Το 2014 λοιπόν, μετά τη διαμαρτυρία του επίτιμου αρχηγού ΓΕΕΘΑ Μανούσου Παραγιουδάκη για αναφορές σε ανορθόδοξες μεθόδους με τις οποίες αντιμετωπίστηκαν οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές από τους Κρητικούς και την αγόρευση στη Βουλή για το ίδιο θέμα του Λευτέρη Αυγενάκη, ο αντεισαγγελέας Ρεθύμνου Γιώργος Πατεράκης ξεκίνησε έρευνα για τον τρόπο που εκλέχθηκε ο Ρίχτερ επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Κι έτσι φτάσαμε στον Μάρτιο του 2015, όπου βάσει του αντιρατσιστικού νόμου ο αντεισαγγελέας Πατεράκης άσκησε δίωξη κατά του Ρίχτερ εκτιμώντας ότι οι αναφορές στο βιβλίο αποτελούν «άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού σε βάρος του κρητικού λαού με εξυβριστικό περιεχόμενο», μια κατηγορία εντελώς παράλογη αφού στο παρελθόν του Ρίχτερ δεν υπάρχει ούτε υπόνοια ναζιστικών αισθημάτων. 

Το θέμα, όμως, δεν είναι η συγκεκριμένη γνώση αλλά το πανεπιστημιακό άσυλο. Το άσυλο όχι ως ένα κτίσμα όπου οι φοιτητές μπορούν να χτίζουν τους πρυτάνεις στα γραφεία τους και οι κουκουλοφόροι να το χρησιμοποιούν για κάστρο στις μάχες τους με τα ΜΑΤ, αλλά το άσυλο ως άβατο επιστημονικής σκέψης. Ως χώρος όπου ο ιστορικός θα μπορεί να ερευνήσει και να καταλήξει σε συμπεράσματα φοβούμενος όχι τον εισαγγελέα αλλά κάποιον άλλο ιστορικό που, κάνοντας καλύτερη έρευνα, θα καταρρίψει τις θέσεις του.

Πανεπιστημιακή έρευνα της οποίας τα συμπεράσματα συνοδεύονται από πηγές και όχι κραυγές αγανάκτησης, όπου ο Ελληνας πανεπιστημιακός αναρωτιέται για τους λόγους που ο Ρίχτερ έγραψε το βιβλίο, λες και το αντικείμενο είναι η δίκη προθέσεων του Ρίχτερ και όχι η αξιοπιστία της έρευνας.

Το θετικό είναι ότι οι πανεπιστημιακοί αντέδρασαν. Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων και 27 πανεπιστημιακοί του Παντείου εξέφρασαν με ψηφίσματά τους την ανησυχία τους για την άσκηση δίωξης για επιστημονικό έργο. Το αρνητικό είναι ότι η κυβέρνηση σιώπησε. Οταν ένα κόμμα που πήγε στα δικαστήρια για τον κάθε κουκουλοφόρο δεν υπερασπίζεται έναν ακαδημαϊκό, πάει να πει ότι το σαράκι του λαϊκισμού έχει διαβρώσει βαθιά τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr