Παίρνεις τον Μπαλαούρα σου και φεύγεις

Την COSCO μπορεί να την έχουν Κινέζοι αλλά οι δικηγόροι της είναι Ελληνες. Εκτός αν στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι οι πολυεθνικές προσλαμβάνουν άτομα στη λογική που η κυβέρνηση προσέλαβε τον Καρανίκα.

Δεύτερον, για την πάγια πια τακτική να εμφανίζονται νόμοι για ψήφιση που ο υπουργός πρέπει να συνοδεύσει με μία παράσταση πόνου και απελπισίας. Δεν έχουν όλοι την ικανότητα ενός Σπίρτζη να κλαίνε τη στιγμή, αλλά ο καθένας κάνει το κατά δύναμη. Με τον υπουργό Θοδωρή Δρίτσα να δίνει ενδιαφέρουσα χαμηλών τόνων ερμηνεία όταν είπε: «Είχαμε πει εξαρχής ότι δεν ήμασταν υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων στο λιμάνι του Πειραιά. Αυτό το όραμα η κυβέρνησή μας δεν μπόρεσε να το υλοποιήσει εξαιτίας των εξελίξεων. Εξαιτίας ενός συμβιβασμού που είχε επώδυνες λύσεις, αλλά και επιλογές όπως αυτή, δεν ήταν συμβατές με τις προγραμματικές μας διακηρύξεις». Σαν οι κυβερνήσεις να είναι αγίες Αθανασίες του Αιγάλεω και να βλέπουν οράματα και όχι διαχειριστές εξουσίας, που κρίνονται από αυτό που στην πραγματικότητα έκαναν.

Τρίτον, έχουμε μια κυβέρνηση υποκριτών. Το είπε ο Μάκης Μπαλαούρας ότι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν κυβέρνηση, θα διαδήλωνε στους δρόμους ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ. Προσθέτοντας: «Οφείλουμε να υλοποιήσουμε τη συμφωνία διότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος, παλέψαμε και δεν τα καταφέραμε». Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαμαρτυρόταν για την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, αλλά ως κυβέρνηση καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την ιδιωτικοποίηση.

Τέταρτον και σοβαρότερο, έχουμε μια κυβέρνηση αμαθών που καθημερινά πληγώνει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Κάθε βιβλίο που αναφέρεται στην Κίνα και τις συνήθειές της λέει ότι οι Κινέζοι είναι σκληροί διαπραγματευτές, αλλά από τη στιγμή που κλείσει μια συμφωνία δεν χρειάζονται ούτε υπογραφές. Για τον Κινέζο είναι θέμα «προσώπου» να είναι συνεπής στις εμπορικές του συναλλαγές.

Οταν άλλα είχαν συμφωνηθεί και άλλα πήγαν να ψηφιστούν στη Βουλή, η εμπορική πίστη ανάμεσα σε Ελλάδα και Κίνα έχει πληγεί θανάσιμα. Κάτι που σε συνδυασμό με το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στην Κίνα θα μπορούσε να παραπέμψει μέχρι και σε σαμποτάζ αν δεν υπήρχε η εμπειρία της μνημειώδους κυβερνητικής ανικανότητας.

Πέμπτον, η σχέση της Ολγας Γεροβασίλη με την πραγματικότητα είναι συμπτωματική. Το να λέει «οι υπερβολικές αντιδράσεις καθώς και η απόπειρα πολιτικής εκμετάλλευσης του ζητήματος, την παραμονή του ταξιδιού του πρωθυπουργού στην Κίνα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα παιχνίδι εντυπώσεων» θα είχε νόημα αν το θέμα είχε προκύψει στο εσωτερικό. Οταν όλα ξεκίνησαν από επιστολή της COSCO που λέει «ΖΗΤΑΜΕ την αποκατάσταση του κατατεθέντος κυρωτικού νόμου στα συμφωνηθέντα», με το ΖΗΤΑΜΕ να είναι στα κεφαλαία, πάει να πει ότι την κυβέρνηση έχουν πάψει να υπολογίζουν ακόμα και οι εταιρείες. Είναι η στιγμή που παίρνεις τον Μπαλαούρα σου και φεύγεις. Για να διαμαρτυρηθείς αφού είναι το μόνο που είσαι ικανός να κάνεις.