Οι δανειολήπτες αυτοκτονούν και η κυβέρνηση τους δίνει… ασπιρίνες!

Το ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον που διαμορφώνεται για εκατομμύρια υπερχρεωμένους δανειολήπτες καταδεικνύουν ολοένα και περισσότερες έρευνες, με πιο πρόσφατη αυτήν που παρουσιάστηκε τη Δευτέρα, 26 Μαρτίου, από το υπουργείο Υγείας.

Με βάση τους αριθμούς, το πρώτο εξάμηνο του 2011 αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες κατά 45% σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα του έτους 2010, ενώ σχεδόν ένας στους τέσσερις (23%) με ψυχικό νόσημα είναι δανειολήπτης!

Η αλήθεια που προκύπτει από τα νούμερα αυτά είναι αμείλικτη, όμως το... αυτί των αρμοδίων ουδόλως δείχνει να ιδρώνει. Οι πολυδιαφημισμένες αλλαγές στο νόμο Κατσέλη για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά μοιάζουν περισσότερο με... παρηγοριά στον άρρωστο για τους δανειολήπτες, που θα περίμεναν θαρραλέα και αποφασιστικά μέτρα, βρίσκονται ωστόσο «δέσμιοι», για μια ακόμα φορά, της ατολμίας και της απροθυμίας της κυβέρνησης να «αγγίξει» τους τραπεζίτες.

Ενδεικτική της πρόθεσης της κυβέρνησης να μην θιγούν οι τραπεζίτες, για να αναφερθούμε σε μία μόνο παράμετρο, είναι η στάση της στο ζήτημα του εξωδικαστικού συμβιβασμού για τη ρύθμιση χρεών, ο οποίος πλέον καθίσταται προαιρετικός. Από την στιγμή, ωστόσο, που η κυβέρνηση διαπίστωσε ότι οι τράπεζες ουδόλως ανταποκρίνονται στα αιτήματα των καταναλωτών για εξωδικαστικό συμβιβασμό, η λογική θα υπαγόρευε την επιβολή κυρώσεων στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και όχι τη διευκόλυνσή τους, με την κατάργηση -ουσιαστικά- του εν λόγω μέτρου.

Φευ... Προτάσσοντας, για μια ακόμα φορά, όπως έκανε και με το περίφημο PSI, το συμφέρον των τραπεζών (οι οποίες, σημειωτέον, θα ενισχυθούν με ρευστότητα 30-50 δισ. ευρώ, για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες από το «κούρεμα» των ομολόγων τους) έναντι των πολιτών, η κυβέρνηση αποφεύγει να πάρει δραστικά μέτρα για την ανακούφιση των δανειοληπτών και ρίχνει «στάχτη στα μάτια» με τις δήθεν ρυθμίσεις, παραπέμποντας ουσιαστικά το ζήτημα στις ελληνικές καλένδες.

Δυστυχώς όμως για τους κυβερνώντες, οι δανειολήπτες που περνούν μια θηλιά στο λαιμό τους και αυτοκτονούν, λυγίζοντας υπό το βάρος των χρεών και του ψυχολογικού πολέμου που υφίστανται από τράπεζες και εισπρακτικές εταιρείες, δεν μπορούν να περιμένουν...