Αλείφοντας βούτυρο στο ψωμί του Τσίπρα

16,78%. Ένας αριθμός ουδόλως ενδεικτικός κάποιας συντριπτικής υπεροχής ούτε βεβαίως αντιπροσωπευτικός της λαϊκής βούλησης. Κι όμως… Το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 6ης Μαΐου δείχνει να έχει «τρομάξει» τόσο πολύ τους πολιτικούς του αντιπάλους, οι οποίοι, «πολεμώντας» τον, πετυχαίνουν στην πραγματικότητα το ακριβώς αντίθετο, από αυτό που επιθυμούν: τον φέρνουν ουσιαστικά πιο κοντά στην πρωτιά της επερχόμενης ψηφοφορίας του Ιουνίου.

Η ξαφνική αυτή «εκτόξευση» του ΣΥΡΙΖΑ έχει επαναφέρει, πιο αμείλικτο από ποτέ, το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή;», με τους παραδοσιακούς εκπροσώπους του δικομματισμού να βρίσκουν την ευκαιρία να επιτεθούν στο κόμμα της Κουμουνδούρου για το οικονομικό του πρόγραμμα, το οποίο, όπως οι ίδιοι υποστήριζαν προεκλογικά, δεν υπήρχε!

Το είπε ο Μανώλης Γλέζος και έπεσαν να τον «φάνε». Έχει, πραγματικά, τόσο μεγάλη σημασία το αν η χώρα θα μείνει στο ευρώ ή θα επιστρέψει στη δραχμή; Οικονομολόγοι και αναλυτές μπορούν να πουν ότι έχει, όμως οι καθημερινοί, απλοί πολίτες αυτής της χώρας, γνωρίζουν ίσως καλύτερα την αλήθεια. Συρρικνωμένοι μισθοί, «πετσοκομμένες» συντάξεις, ανεργία... Και τι έγινε, εν τέλει, εάν στο τέλος του μήνα οι αμοιβές όσων -τυχερών- έχουν ακόμα δουλειά, είναι σε ευρώ ή δραχμή; Δυο χρόνια τώρα, όλοι οι... καλοθελητές μάς λένε ότι η Ελλάδα, αργά ή γρήγορα, θα βγει από το ευρώ. Με Τσίπρα ή χωρίς Τσίπρα, λοιπόν, το ενδεχόμενο είναι εξίσου πιθανό, καθώς το Μνημόνιο οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.

Σαν να μην έφτανε αυτό, το απαρχαιωμένο πολιτικό σύστημα βάλλει κατά των ίδιων των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ! «Είναι αργόμισθοι και φοροφυγάδες» είναι η… ταμπέλα που επιχειρεί να τους «κολλήσει» ο Θεόδωρος Πάγκαλος, «ξεχνώντας» ίσως πως τις «στρατιές» των φοροφυγάδων και των αργόμισθων του Δημοσίου στη χώρα αυτή, τις δημιούργησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ...

Πράγματι, δεν είναι λίγοι οι δημόσιοι υπάλληλοι εκείνοι που, ελπίζοντας να αποφύγουν το προγραμματισμένο «ψαλίδι» στους μισθούς τους, ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα στο 16,78% όμως, που έλαβε το μικρό αυτό κόμμα στις πρόσφατες εκλογές, και στο υψηλότερο ποσοστό που αναμένεται να πάρει τον Ιούνιο, χώρεσε και μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων, που «χτυπάνε» καθημερινά 15ωρα στη δουλειά και πληρώνουν στο ακέραιο τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Έχουν λοιπόν το δικαίωμα να θέλουν να ακουστεί κι η δική τους φωνή, δίχως να απαξιώνονται από αυτούς που το ίδιο το εκλογικό σώμα αποδοκίμασε για την αλαζονεία τους, ρίχνοντάς τους από τα 40άρια και τα 30άρια, σε νούμερα κάτω από το 20% και το 15%.

Στη διάτρητη επιχειρηματολογία κατά του ΣΥΡΙΖΑ εξέχουσα θέση έχει και ο πρόεδρος της ΝΔ. Ο Αντώνης Σαμαράς, που πανηγύριζε ότι έδιωξε τον Παπανδρέου και οδήγησε τη χώρα σε εκλογές, προβάλλοντας σε κάθε ευκαιρία το αντιμνημονιακό του προφίλ, πάνω στο οποίο «έχτισε» ολόκληρη στρατηγική. Εκείνος που, πριν την 6η Μαΐου, απέρριπτε κάθε συνεργασία, ζητώντας μετ’ επιτάσεως την αυτοδυναμία, όταν όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι αυτή ήταν ανέφικτη. Που έλεγε ότι, αν ο λαός δεν του έδινε την αυτοδυναμία, θα οδηγούσε ξανά και ξανά τη χώρα στις κάλπες, μέχρι να την πετύχει... Ο κ. Σαμαράς, ο οποίος σήμερα κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι, με την άρνησή του να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας, οδηγεί τη χώρα στη χρεοκοπία! Ο κ. Σαμαράς, που διαρρηγνύει τώρα τα ιμάτιά του ότι είναι λάθος οι δεύτερες εκλογές, αλλά, ταυτόχρονα, σπεύδει να ξαναμαζέψει στο «μαντρί» όσους ο ίδιος οδήγησε εκτός ΝΔ, μήπως και δώσει το «φιλί της ζωής» στα ασθμαίνοντα ποσοστά του!

Έχοντας πλέον πάρει «διαζύγιο» από τη λογική, οι μνημονιακές δυνάμεις επιχειρούν το απονενοημένο διάβημα, περιμένοντας ίσως πως θα κερδίσουν ψηφοφόρους, με το να επενδύουν στο φόβο. Τα ενισχυμένα, ωστόσο, ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στις μετεκλογικές δημοσκοπήσεις τεκμηριώνουν ότι ο ελληνικός λαός έχει ήδη πάρει την απόφαση να «κλειδώσει» το δικομματισμό στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Στο κάτω-κάτω, εάν ήθελε «σώνει και καλά» το Μνημόνιο και το ευρώ, γιατί έβαλε πέντε αντιμνημονιακά κόμματα στη Βουλή;