Πάλι θες, Ελληνάρα μου, να κάνουν άλλοι τη δουλειά για σένα;

Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, έτσι τουλάχιστον όπως εκφραζόταν μέσα από τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ευχόταν: «Άντε, δυο-τρεις ακόμα να καταψηφίσουν και έπεσε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου».

Αυτό όμως δεν συνέβη. Το κυβερνητικό «συνονθύλευμα» ΝΔ - ΠΑΣΟΚ άντεξε και, εκτός από τη νέα, άγρια φορολογία στα ακίνητα, πέρασε από τη Βουλή και η επονείδιστη μερική άρση των πλειστηριασμών, ανοίγοντας «κερκόπορτα» για ακόμα σκληρότερα μέτρα, όσον αφορά στην ακίνητη περιουσία.

Έχω γράψει πολλάκις, από αυτό εδώ το βήμα, κατά της σημερινής κυβέρνησης. Είμαι όμως ενάντια στη λογική του «ώριμου φρούτου» ή της κοινοβουλευτικής ανταρσίας, που θα οδηγήσει στην κατάρρευση του κυβερνητικού συνασπισμού. Και αυτό, γιατί υπολείπονται κάτι περισσότερο από πέντε μήνες, για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά -κυρίως- για τις ευρωεκλογές.

Εκεί, στην κάλπη, θα πρέπει να εκφραστεί η όποια δυσαρέσκεια, απογοήτευση, αγανάκτηση, οργή του λαού. Συντεταγμένα και δημοκρατικά. Μέσα από αυτή τη διαδικασία θα πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης, εάν όντως οι ψηφοφόροι έχουν αποφασίσει ότι «δεν πάει άλλο» με την υπάρχουσα πολιτική ηγεσία.

Οι ευρωεκλογές, Ελληνάρα μου, είναι η ευκαιρία να εκφραστείς δημοκρατικά και να οδηγήσεις με την ψήφο σου τη χώρα σε εθνικές εκλογές. Αν δεν το κάνεις, δεν είσαι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τους βουλευτές που, τη μία λοιδωρείς και την άλλη τους καλείς να ρίξουν την κυβέρνηση. Ανεβαίνεις στα κάγκελα, φωνάζεις, οδύρεσαι, αλλά την ώρα της κρίσης, «λουφάζεις» και δίνεις κι εσύ «ψήφο ανοχής». Έτσι δεν είναι;