Είμαστε όλοι καθαρίστριες

Από την άλλη, κάποιοι πανηγύριζουν που γλίτωσαν 1,25 ευρώ το μηνα (4,25 ευρώ δίναμε για την ΕΡΤ, τρία ευρώ δίνουμε για τη ΝΕΡΙΤ -ένα ποσό, μάλιστα, που πληρώνουμε εδώ και έξι μήνες, πριν καν ανοίξει ο νέος φορέας). Ο καθένας από μας θα διαλέξει σε ποια κατηγορία ανήκει. Εάν πιστεύει ότι με τον τρόπο αυτό «τιμωρήθηκαν» οι… βυσματίες της κρατικής τηλεόρασης με τους -δήθεν- παχυλούς μισθούς ή εάν αυτό ήταν το πρόσχημα, το -και καλά- επιχείρημα για μια φασιστικής προελεύσεως και χουντικής εμπνεύσεως απόφαση, άνευ προηγουμένου.

Αυτό που τότε δεν ήταν ίσως ευδιάκριτο, είναι αυτό που εύκολα μπορεί να κατανοήσει κανείς, ένα χρόνο μετά την υπόθεση της ΕΡΤ. Ένα ευρύτερο ζήτημα δημοκρατίας -ελλείμματος δημοκρατίας, καλύτερα-, που διαπιστώνεται πια σε κάθε κυβερνητική απόφαση. Διότι, δίχως κανένα πρόσχημα πλεον, χωρίς καν να τηρεί τους τύπους, η κυβέρνηση Σαμαρά ανερυθρίαστα κυβερνά και επαίρεται για -τάχα μου- επιτυχίες, έχοντας ευτελίσει κάθε έννοια δημοκρατίας και δικαιοσύνης. Η ΕΡΤ ήταν μόνο η αρχή. Δείτε τι συνέβη αυτές τις μέρες με τις απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών. Δικαιωμένες στα δικαστήρια εις διπλούν και μ' εντολή να επαναπροσληφθούν άμεσα -προσωρινά, έστω-, όχι μόνο έχασαν την τρίτη «μάχη» -στον Άρειο Πάγο-, αλλά χτυπήθηκαν και βάναυσα από τα ΜΑΤ. Αυτή τη φορά, βέβαια, η απόφαση της Δικαιοσύνης κατά της επαναπρόσληψης των καθαριστριών θα γίνει σεβαστή, καθώς συμφέρει την κυβέρνηση...

Πηγαίνοντας λίγο πιο πίσω, στα τέλη Απριλίου του 2014, θα συναντήσουμε μια άλλη απόφαση, του Συμβουλίου της Επικρατείας αυτή τη φορά, που έκρινε αντισυνταγματική την απομάκρυνση, από το Δημόσιο, των υπαλλήλων της πρώτης εφεδρείας. Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση αρνήθηκε και τότε να εφαρμόσει τη δικαστική απόφαση, θέτοντας νέες προϋποθέσεις, για την επανατοποθέτησή τους… Και αν πάμε ακόμα πιο πίσω, για να μην το κουράζουμε, θα βρούμε κι άλλες δικαστικές αποφάσεις κατά της κυβέρνησης, που είχαν την ίδια τύχη με ένα κουρελόχαρτο -όπως π.χ. η εντολή του ΣτΕ για άμεση επαναλειτουργία της ΕΡΤ, μετά το κλείσιμό της, που αγνοήθηκε επιδεικτικά…

Για το λόγο αυτό, μόλις στις 11 Ιουνίου και βλέποντας την κατάσταση να οδηγείται στο απροχώρητο, οι διοικητικοί δικαστές εξέδωσαν ανακοίνωση κατά της κυβέρνησης, «κατακεραυνώνοντας» εκείνους που δεν εφαρμόζουν τις αποφάσεις των δικαστηρίων και κατηγορώντας, ταυτόχρονα, το οικονομικό επιτελείο για κοινωνικούς εκβιασμούς. Με αφορμή τις «διαρροές» ότι, αν τελικά εκδοθούν αποφάσεις, που κρίνουν ως αντισυνταγματικές τις περικοπές αποδοχών και συντάξεων, τότε το δημοσιονομικό κενό θα καλυφθεί με πρόσθετα μέτρα, οι διοικητικοί δικαστές επισήμαναν: «Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών εκφράζει την έντονη ανησυχία των διοικητικών δικαστών για τη σταθερή άρνηση της Εκτελεστικής Εξουσίας να συμμορφώνεται σε δικαστικές αποφάσεις που παρεκκλίνουν από την πολιτική της. Στο ίδιο κλίμα, οι διοικητικοί δικαστές αποδοκιμάζουμε τον κοινωνικό εκβιασμό που επιχειρείται δια μέσω των ευρείας δημοσιότητας πρόσφατων διαρροών του υπουργείου Οικονομικών, σύμφωνα με τις οποίες, σε περίπτωση που τα δικαστήρια κρίνουν αντισυνταγματικές περικοπές αποδοχών επαγγελματικών ομάδων ή περικοπές συντάξεων, τότε το προκύπτον δημοσιονομικό κόστος θα καλύπτεται με νέα μέτρα που θα θίγουν τις ίδιες επαγγελματικές ομάδες, στις οποίες αφορούν οι συγκεκριμένες αποφάσεις. Η Εκτελεστική Εξουσία οφείλει να σέβεται τις δικαστικές αποφάσεις σε κάθε περίπτωση και όχι να επικαλείται την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, μόνο όταν αυτές είναι αρεστές».

Ένα λοιπόν συμπέρασμα προκύπτει απ' όλα τα παραπάνω: η εκτελεστική εξουσία αγνοεί προκλητικά τις αποφάσεις της δικαστικής, καταργώντας τες στην πράξη. Το επόμενο βήμα, αν δεν το κάνει ήδη, θα είναι να τις υπαγορεύει κιόλας αυτές τις αποφάσεις.

Πέρα και πάνω από πρωτογενή πλεονάσματα, από υποσχέσεις για ανάπτυξη και επενδύσεις ή για καταπολέμηση της ανεργίας, θα έπρεπε να βρίσκεται η Δικαιοσύνη. Κι αυτό δεν συμβαίνει. Άρα, κάτι δεν πάει καλά σε αυτόν τον τόπο. Δεν είναι το μόνο, αλλά είναι ίσως το βασικότερο. Και μας αφορά όλους, ασχέτως πεποιθήσεων, αντιλήψεων, κομμάτων και «χρωμάτων». Αύριο, μπορεί να είμαστε εμείς στη θέση των απολυμένων καθαριστριών...