Τσίπρα και Πούτιν κράζεις; Μήπως τους... θαυμάζεις;

Την εκστρατεία του τρόμου κατά του ΣΥΡΙΖΑ, την προπαγάνδα υπέρ του πόσο καλή θα ήταν πάλι μια μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά, τα συνεχή δημοσιεύματα και τις απειλές από ανώνυμους και επώνυμους αξιωματούχους των Βρυξελλών και του Βερολίνου, δεν τα έχει ασφαλώς ξεχάσει κανείς. Έφτασαν, αν όχι ξεπέρασαν, τα όρια της γραφικότητας και η απάντηση των Ελλήνων, μέσω της κάλπης, ήταν αποστομωτική. Οι Ευρωπαίοι φίλοι μας, ωστόσο, μάλλον δεν πήραν το μάθημά τους και επέστρεψαν στον τόπο του εγκλήματος...

Μετά την απέλπιδα προσπάθεια να μας επιβάλουν την κυβέρνηση της αρεσκείας τους, οι Ευρωπαίοι πιστωτές μας έρχονται τώρα να μας υποδείξουν και πώς θα κάνουμε εξωτερική πολιτική. Με πρώτο και καλύτερο τον άνθρωπο-μαριονέτα του Βερολίνου, πρόεδρο της Ευρωβουλής, κ. Μάρτιν Σουλτς, "κουνούσαν το δάχτυλο" πριν από την επίσκεψη Τσίπρα στη Ρωσία και επιχειρούσαν, ουσιαστικά, να καθορίσουν την ατζέντα των συζητήσεων ανάμεσα στους Έλληνες και τους Ρώσους αξιωματούχους.

Όταν πια η συνάντηση του Βλαντιμίρ Πούτιν με τον Έλληνα πρωθυπουργό είχε περάσει στην ιστορία, πάλι πολλοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι -υπό το καθεστώς της ανωνυμίας, κατά τα ειωθότα-, καθώς και τα στρατευμένα στον πόλεμο λάσπης κατά της κυβέρνησης Τσίπρα ξένα ΜΜΕ, επιχείρησαν να υποβαθμίσουν όσα συζητήθηκαν στο Κρεμλίνο, να απαξιώσουν τα λεγόμενα των δύο ηγετών.

Τι περίμεναν, άραγε; Να γυρίσει ο Αλέξης Τσίπρας από τη Μόσχα με... καραβιές από ρούβλια και να αρχίσει να τα μοιράζει στους φτωχούς Έλληνες; Μα, και αυτό να συνέβαινε, τα... πετσετάκια κάποια στιγμή θα τελείωναν -και η χώρα θα βρισκόταν ακόμα πιο χρεωμένη, όχι μόνο στους Ευρωπαίους εταίρους, αλλά και στους Ρώσους!

Όχι, η επίσκεψη Τσίπρα στη Ρωσία δεν ήταν για επαιτεία, δεν έγινε με σκοπό να ανοίξει ο Πούτιν τα ταμεία του και να μας δώσει λεφτά. Ήταν για να βγουν από την κατάψυξη οι σχέσεις των δύο χωρών, για να αλλάξουν οι όροι του γεωπολιτικού παιχνιδιού, για να ανοίξουν νέοι επενδυτικοί δίαυλοι ανάμεσα στη Μόσχα και την Αθήνα και, ακόμα περισσότερο, για να δηλώσει η Ελλάδα την προθυμία της να μετάσχει στο μεγαλόπνοο πρότζεκτ του Turkish Stream με το δικό της, ελληνικό κομμάτι.

Όλα τα παραπάνω είναι απείρως πιο σημαντικά από ένα ακόμα δάνειο, την αποπληρωμή του οποίου θα καλούνταν να αναλάβουν και πάλι οι πολύπαθοι Έλληνες. Εάν υλοποιηθούν, και δεν μείνουν στο πλαίσιο των εξαγγελιών και των υποσχέσεων, είναι εν δυνάμει μεγάλα "deal", που μπορούν να ισχυροποιήσουν την Ελλάδα σε κάθε επίπεδο: πολιτικό, οικονομικό, γεωστρατηγικό. Και αυτό φαίνεται πώς το "τρέμουν" οι Ευρωπαίοι δανειστές, περισσότερο από κάθε τι άλλο. Όχι μόνο δεν θέλουν να χάσουν ούτε σεντ από τα χρήματά τους -και αυτό είναι λογικό-, αλλά δεν θέλουν καν να διανοηθούν μια Ελλάδα ισχυρή και κυρίαρχη, ικανή να στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις. Την θέλουν υποτελή, υπερχρεωμένη, μίζερη, ταπεινωμένη -μια αποικία χρέους, λίγο ως πολύ. Και, για να το πετύχουν αυτό, φτάνουν ακόμα και στο σημείο να υπαγορεύουν στην ελληνική κυβέρνηση με ποιους θα μιλά και πώς θα χαράσσει εξωτερική πολιτική...

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα, που δείχνουν να απεύχονται οι Ευρωπαίοι ταγοί και οι εγχώριοι κλακαδόροι τους: τη μακροημέρευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Είναι ηλίου φαεινότερον πως τα ευρωπαϊκά κέντρα εξουσίας, σε συνεργασία με μια εν Ελλάδι "συμμαχία των προθύμων", έχουν βαλθεί να επαναφέρουν στην εξουσία της Ελλάδας δυνάμεις μνημονιακές: έτσι, από τη μία... αβαντάρουν τον πολιτικά "νεκρό" Σαμαρά και από την άλλη... υποδεικνύουν στον Αλέξη Τσίπρα να συγκυβερνήσει με τον Βενιζέλο και τον Θεοδωράκη!

Ας μην ανησυχούν... Με τις δημοσκοπήσεις να δίνουν προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ που κυμαίνεται κοντά στο 25%, για ένα μόνο πράγμα έχει να ανησυχεί ο κ. Τσίπρας: τη διάσωση της χώρας. Εάν το πετύχει, θα πάει στην κάλπη και θα κερδίσει με ποσοστά όχι απλά αυτοδυναμίας, αλλά ενδεχομένως και... Βορείου Κορέας. Εάν αναγκαστεί να προβεί σε σκληρές υποχωρήσεις, πάλι θα πάει στην κάλπη ή σε δημοψήφισμα -κι εκεί θα πάρει την έγκριση των Ελλήνων είτε να προχωρήσει σε συμφωνία με τους εταίρους είτε να χαράξει ακόμα πιο βαθιές "κόκκινες γραμμές".

Πολιτικά, η κατάσταση είναι "win-win" για τον ΣΥΡΙΖΑ. Οικονομικά, έχει να ανέβει ένα βουνό. Εάν η χώρα αντέξει, επιβιώσει και καταφέρει να σταθεί στα πόδια της, το ίδιο σταθερή θα μείνει και η κυβέρνησή της -κι ακόμα πιο ισχυροποιημένη. Πώς να μην λούζει κρύος ιδρώτας μετά τον κ. Σουλτς;

ΥΓ: Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη ότι η επίσκεψη Τσίπρα στη Ρωσία πήγε καλά, από την ενορχηστρωμένη προσπάθεια των συστημικών ΜΜΕ σε Ευρώπη και Ελλάδα να την απαξιώσουν. Αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, όταν ακόμα και το ΚΚΕ στέκεται με αμηχανία μπροστά σε μια τέτοια εξέλιξη και καταλήγει στην "copy-paste" ανακοίνωση, με επωδό "η συνάντηση Τσίπρα - Πούτιν δεν θα φέρει τίποτα καλό για τον ελληνικό λαό", τότε μάλλον το αντίθετο ισχύει...