Γκούλαγκ «made in Greece» (ή σπάζοντας πέτρες στους 40 βαθμούς υπό σκιάν)

Φορολογική επιδρομή στα εισοδήματα όλων, κατασχέσεις καταθέσεων, «τσεκούρι» στις συντάξεις με ταυτόχρονη παράταση του χρόνου συνταξιοδότησης... Όλα είναι εκεί, καμία πρόβλεψη ωστόσο για το πώς θα βγει η χώρα από το υφεσιακό σπιράλ και θα προσελκύσει επενδύσεις.

Κι όμως, στην πραγματικότητα η κυβέρνηση έχει «plan B» για τις επενδύσεις: σχεδιάζει να φέρει στη χώρα εταιρείες που κατασκευάζουν... φυλακές, καθώς μπροστά τους ανοίγεται «πεδίον δόξης λαμπρόν». Ποιος θα μπορούσε να απορρίψει το δέλεαρ να μετατρέψει μια ολόκληρη χώρα σε ένα απέραντο... γκούλαγκ -και να πληρωθεί κι από πάνω; Αίφνης, η Σιβηρία δεν μοιάζει και τόσο μακρινή... Γιατί προς τα κει φαίνεται πώς οδεύουμε όλοι. Δεμένοι με μια σιδερένια μπάλα στο πόδι, να σπάμε πέτρες όχι υπό τους -30 βαθμούς Κελσίου, αλλά κάτω από τον καυτό ελληνικό ήλιο. Κάτι είναι κι αυτό, από μια άποψη, και αν μας επιτρέψουν στα διαλείμματα να πίνουμε και κανά φραπεδάκι, ε, να δεις που θα το συνηθίσουμε και θα μας αρέσει κι από πάνω.

Σας μοιάζουν με σενάριο επιστημονικής φαντασίας τα παραπάνω; Προσωπικά, θα σας συμβούλευα να το ξανασκεφτείτε. Και θα παρότρυνα την κυβέρνηση να προχωρήσει απαρέγκλιτα στο δρόμο της αποσυμφόρησης των φυλακών, όπως έκανε π.χ. μόλις τις προάλλες, με την αποφυλάκιση της Βίκυς Σταμάτη -δικαίως ή αδίκως, δεν είναι αυτό το θέμα μας επί της παρούσης. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, άλλωστε. Για να μπούμε εμείς «στο φρέσκο», θα πρέπει κάποιοι να βγουν.

Αρχίζω πια να μην έχω καμιά αμφιβολία ότι οδεύουμε προς τα κει. Έγραφα κάποτε για μια Ελλάδα, που θα μετατραπεί σε χώρα-προπύργιο μίας φτηνής βιομηχανικής ζώνης μέσα στην ίδια την ευρωζώνη, προκειμένου οι γερμανικές εταιρείες, για παράδειγμα, να παράγουν μαζικά τα προϊόντα τους, όπως κάνουν σήμερα στην Ινδία, την Καμπότζη ή το Μπανγκλαντές. Έκανα λάθος. Τώρα βλέπω ότι το σχέδιο, που θα... τιμούσε άλλωστε με τον καλύτερο τρόπο και τις όποιες αριστερές καταβολές αυτής της κυβέρνησης, είναι η μετατροπή της χώρας σε ένα αχανές γκούλαγκ, από τη μία άκρη της έως την άλλη. Γιατί, ποιος άλλος δρόμος υπάρχει για τον Έλληνα πολίτη που πλήττεται καθημερινά από τη λαίλαπα των φόρων, ακόμα κι αν υπήρξε νομοταγής, που απειλείται με κατάσχεση των καταθέσεων και του σπιτιού του, που κινδυνεύει να βρεθεί πίσω από τα κάγκελα για μια παλιά, ξεχασμένη οφειλή ή επειδή... δεν χτύπησε εισιτήριο στα μέσα μεταφοράς -το ακούσαμε κι αυτό μέσα στην εβδομάδα που πέρασε, από τους «πεφωτισμένους» που διοικούν τον ΟΑΣΑ. Πού κινδυνεύει να βρεθεί, όντας άνεργος, άστεγος και με τα χρέη σαν «δαμόκλειο σπάθη» πάνω από το κεφάλι; Μα, φυσικά στη φυλακή...

Γι' αυτό σας λέω, εκεί στο Μαξίμου... Μιας και βρίσκεστε σε «ανοιχτή γραμμή» με τον Ομπάμα, ζητήστε του να σας μεταλαμπαδεύσει λίγη από την τεχνογνωσία των Αμερικανών πάνω στο ζήτημα των σωφρονιστικών ιδρυμάτων. Στη χώρα του εντοπίζονται οι περισσότεροι κρατούμενοι σε όλο τον κόσμο, εκεί είναι που το χτίσιμο φυλακών έχει μετατραπεί σε μια προσοδοφόρα επιχείρηση για πλείστες κατασκευάστριες εταιρείες. Δεν μπορεί, κάτι θα έχει να σας πει. Κι έπειτα, είναι και ο σύντροφος Πούτιν, που όλο και κάτι θα έχει... πάρει τ' αυτί του για τα γκούλαγκ της Σιβηρίας. Για ψάξτε το λίγο... Και, στη συνέχεια, κάντε και έναν ανοιχτό διαγωνισμό για φυλακές και γκούλαγκ στην Ελλάδα. Με 10.000.000 εν δυνάμει κρατουμένους, δύσκολα δεν θα υπάρξουν ενδιαφερόμενοι. Όσο να πεις, θα 'ναι κι αυτό ένα βήμα προς την ανάπτυξη...