Γιάννης Αντετοκούνμπο: Έλληνας ναι, Ελληνάρας όχι!

Το νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι εδώ και πολύ καιρό... Πολύ ακόμα, πριν αρχίσει η φετινή σεζόν στο ΝΒΑ και ξεκινήσει ο Έλληνας διεθνής γκαρντ/φόργουορντ να ξεδιπλώνει για μια ακόμη χρονιά το ταλέντο του στα παρκέ του κορυφαίου πρωταθλήματος στον κόσμο.

Οι συζητήσεις για το παρελθόν του, για τα στατιστικά του επιτεύγματα, το «hype» που πλέον συνοδεύει την κάθε του εμφάνιση εντός και εκτός γηπέδων είναι μόνο ένα κομμάτι της εικόνας, ενώ το... κερασάκι στην τούρτα ήταν το νικητήριο καλάθι που πέτυχε τα ξημερώματα της Πέμπτης μέσα στο πιο φημισμένο γήπεδο μπάσκετ του κόσμου. Εκεί, στο «Madison Square Garden» της Νέας Υόρκης, στο οποίο μεγαλούργησαν γενεές επί γενεών των μεγαλύτερων σταρ του επαγγελματικού μπάσκετ, ο «Greek Freak» επιβεβαίωσε ότι ανήκει πλέον στην ελίτ του πρωταθλήματος, χαρίζοντας στους Μιλγουόκι Μπακς μία συγκλονιστική νίκη επί των γηπεδούχων Νικς.

Σαν να μην έφτανε αυτό, ο σεβασμός του προς την ελληνική σημαία, πάνω στην οποία αρνήθηκε ευγενικά να υπογράψει ένα αυτόγραφο, όταν του το ζήτησαν οι Έλληνες φίλαθλοι που τον περίμεναν έξω από το γήπεδο της αμερικανικής μεγαλούπολης, για να τον αποθεώσουν, έδειξε για μια ακόμα φορά ότι, εκτός από σπουδαίος αθλητής, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι, σε ηλικία μόλις 22 ετών, ένας ώριμα σκεπτόμενος άνθρωπος, ένας σπουδαίος χαρακτήρας με σεβασμό και ήθος στην πατρίδα που άνοιξε την αγκαλιά της, μέσα από χίλια μύρια κύματα, για να τον υποδεχτεί. Και εκείνος, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, τιμάει τη Ελλάδα και το εθνόσημο, στάζει μέλι για την πατρίδα μας (και πατρίδα του) και διαφημίζει με τον τρόπο του τη σημαία μας μέχρι τα πέρατα της Γης.

Στη μικρή, όμως, «συρρικνωμένη» και αποτυχημένη Ελλάδα της κρίσης, ο Γιάννης δείχνει να μην «χωράει». Αποδεικνύεται κάθε φορά ανώτερος των περιστάσεων, ενώ, την ίδια ώρα, πολλοί συμπολίτες μας έχουν μετατραπεί σε ανθρώπους φοβισμένους, «τσακισμένους» και μίζερους εξαιτίας της κρίσης, θλιβερά απομεινάρια μιας φυλής που «κατάπιε» διαχρονικά απολίτιστους και πολιτισμένους, διατηρώντας την θρησκεία και την γλώσσα ως το «πάγιο» διακριτικό της ιστορικής μας επιβίωσης... Κι όμως, επιτρέψτε μου προσωπικά να αρνηθώ να δεχτώ πως η ελληνική μεγαλοπρέπεια και αλληλεγγύη σε κάθε κατατρεγμένο, έχει πια περιοριστεί σε ένα ερείπιο, ένα «κουφάρι» μίσους και φανατισμού. Θέλω πραγματικά να είμαι σίγουρος και αισιόδοξος ότι παραμένουμε μεγάλη «ράτσα», σπουδαία φυλή, ότι οι ψυχές μας δεν έχουν φτάσει στα όρια της αποσύνθεσης, ότι ο χαρακτήρας μας δεν αλλοιώθηκε από την οικονομική κρίση που βιώνουμε, ότι στην κρίση των αξιών που ακολούθησε και ακολουθεί, μπορούμε να βάλουμε ένα φρένο, ένα «φίλτρο»...

Δεν τίθεται, συνεπώς, για μένα, το ερώτημα εάν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι Έλληνας. Δεν υφίσταται δίλημμα. Ο σεβασμός του στη σημαία -την οποία κάποιοι κραδαίνουν ως σύμβολο μίσους και την χρησιμοποιούν σαν ρόπαλο, για να σπάνε κεφάλια, ενώ άλλοι σκίζουν, φτύνουν και καίνε- το ήθος του, η αξιοπρέπειά του, η εργατικότητα και το καθαρό του βλέμμα, όλα αυτά μου αρκούν, για να μην έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Γιάννης είναι Έλληνας! Τι δεν είναι; Ελληνάρας! Και αυτή ακριβώς είναι η ειδοποιός διαφορά, σε σχέση με όσους «σκούζουν» για το χρώμα του δέρματός του...