Βασ. Αναστασόπουλος

Τη συμβουλή «αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων» («πάντα να αριστεύει κάποιος και να είναι από τους άλλους ο καλύτερος») δίνει ο Πηλέας στον γιο του, Αχιλλέα, όταν φεύγει για την Τροία (Ιλιάδα Λ, 784). Την ίδια επίσης συμβουλή δίνει και ο Ιππόλοχος στον γιο του, Γλαύκο, αρχηγό στους Λύκιους και αντίπαλο των Αχαιών (Ιλιάδα Ζ, 128). Το παράγγελμα αυτό έγινε το θεμελιώδες ηθικό ιδανικό σε ολόκληρο τον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Η χαρακτηριστικότερη εκδήλωσή του βρίσκεται στη θεσμοθέτηση των πολυάριθμων και ποικιλώνυμων αγώνων. Το ιδεώδες αυτό έγινε η αιτία για τη δημιουργία πάμπολλων υπέροχων μορφών, ατομικών, αλλά και συλλογικών. Υπήρξε επίσης ένα από τα απώτερα αίτια της αχαλίνωτης φιλοδοξίας, του ασίγαστου φθόνου και της διαίρεσης».

Ο παραπάνω είναι ο ορισμός που δίνει το λεξικό στην πασίγνωστη ομηρική φράση. Το λεξικό, όχι ο υπογράφων. Εμένα θα μου επιτρέψετε να κρατήσω την τελευταία πρόταση: «υπήρξε επίσης ένα από τα απώτερα αιτία της αχαλίνωτης φιλοδοξίας, του ασίγαστου φθόνου και της διαίρεσης». Είναι αυτές οι αξίες και τα ιδανικά που θα θέλαμε να εμφυσήσουμε στα παιδιά μας; Στους μαθητές της Ε' και της Στ' Δημοτικού; Αξίζει, ίσως, να αναρωτηθούμε...

Αντί επιλόγου, στο σύντομο σημερινό μου σημείωμα, επιτρέψτε μου σας παρακαλώ πολύ τις κάτωθι πέντε παρατηρήσεις:

1. Από πότε το κίνητρο ενός μαθητή για να αριστεύσει στο σχολείο -και δη, στο Δημοτικό- είναι η -ύψιστη, όντως- τιμή να κρατάει την ελληνική σημαία στην παρέλαση; Θέλω να πιστεύω ότι δεν υπάρχουν πολλές οικογένειες, που μεγαλώνουν έτσι τα παιδιά τους...

2. Εάν όντως, όμως, το κίνητρο των Ελληνόπουλων για να αριστεύσουν στο σχολείο, είναι να παρελάσουν ως σημαιοφόροι, γιατί τα τελευταία χρόνια παρατηρείται όλο και πιο έντονα το φαινόμενο των αλλοδαπών σημαιοφόρων; Μέχρι και σημαιοφόρο με μπούρκα είδαμε πέρυσι, υπενθυμίζω... Μήπως για τα παιδιά αυτά η σημαία έχει μεγαλύτερη αξία, γιατί συμβολίζει την ένταξη, την ενσωμάτωσή τους στην ελληνική κοινωνία, την αίσθηση ότι δεν είναι πια «ξένοι» και πώς ανήκουν σε μια πατρίδα, έστω και αν δεν είναι η δίκη τους;

3. Αλήθεια, ρώτησε ποτέ κανείς τους μαθητές πώς «βλέπουν» τις παρελάσεις; Ως ευκαιρία για διάκριση ή για... λούφα από τις ώρες των μαθημάτων; Ας επιχειρήσει όποιος μιλάει εξ ονόματός τους, να τους ρωτήσει. Οι απαντήσεις μπορεί και να τον εκπλήξουν...

4. Όταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ επιχειρούσαν αλλαγές-μεταρρυθμίσεις, «εφάρμοζαν την πολιτική τους». Όταν τις επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι «διχασμός». Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε -και αν η θεώρηση των πραγμάτων γίνεται μόνο μέσα από πρασινομπλέ κομματικά γυαλιά...

5. Όλος αυτός ο «χαμός» περί του αν το δικαίωμα να υψώνουν τη σημαία το έχουν μόνο οι «άριστοι» ή μπορούν, μέσω της κλήρωσης, να το έχουν όλοι, μόνο σε ευρωπαϊκό κράτος δεν αρμόζει. Και είναι σχήμα οξύμωρο ότι πρώτοι έσπευσαν να «σύρουν τον χορό» των αντιδράσεων, οι δηλωμένοι νεοφιλελεύθεροι «Μενουμευρωπαίοι»...