Αφήστε τ' αστεία, να κάνουμε νοθεία

Δεν πέρασε λίγος καιρός και -καθώς από τον Σεπτέμβριο του 2015 κι έπειτα, βρισκόμαστε, σχεδόν μόνιμα, σε... προεκλογική περίοδο- η «ψαλίδα» άρχισε να... κλείνει -τρόπος του λέγειν- στις οκτώ με δέκα μονάδες. Και πάλι, δεν... ίδρωσε κανένα αυτί. Με μια τέτοια διαφορά κέρδισε, εξάλλου, και τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ, άρα γιατί να μην εθεωρείτο επιτυχία και μια ανάλογη επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας;

Ώσπου φτάσαμε αισίως στα μέσα Μαΐου, με μόλις μία εβδομάδα να υπολείπεται πλέον για τις ευρωεκλογές. Η διαφορά των οκτώ-δέκα μονάδων, έχει πέσει πλέον στις έξι, άντε στις 6,5 με επτά, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Η βεβαιότητα περί επικράτησης της ΝΔ παραμένει, ωστόσο ακόμα και τα ίδια τα στελέχη της κρατάνε πλέον μια «πισινή». Ο Άδωνις Γεωργιάδης, για παράδειγμα, έχει πρόσφατα τοποθετήσει τον πήχη στις 3,5 μονάδες, ενώ μόλις την Παρασκευή, μιλώντας στο Star και τη Μάρα Ζαχαρέα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε βέβαιος για τη νίκη, απέφυγε ωστόσο, όπως ο... διάολος το λιβάνι, να μπει στη λογική των ποσοστών. Την ίδια ώρα, σημειωτέον, η υποψήφια ευρωβουλευτής του κόμματος, Ελίζα Βόζεμπεργκ, χαμήλωνε τον πήχη τόσο, όσο να εκτιμήσει ότι και μία ψήφος διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, θ' αποτελέσει νίκη για τη Νέα Δημοκρατία.

Προσέξτε τώρα: δεν λέω ότι όλα τα παραπάνω «προεξοφλούν» μια μάχη στήθος με στήθος στις 26 Μαΐου. Πολύ περισσότερο, δεν ισχυρίζομαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ανατρέψει κάθε γκάλοπ και προγνωστικό έως τώρα και θα αναδειχθεί εκ νέου πρώτη δύναμη -στο κάτω-κάτω της γραφής, πόσα διπλώματα να «σκίσουν» ακόμα οι... ειδικοί; Λέω ωστόσο το εξής: προσωπικά, δεν πιστεύω στις δημοσκοπήσεις. Ούτε σ' εκείνες που έδιναν προβάδισμα 15 μονάδων στη ΝΔ, ούτε στις... ενδιάμεσες, ούτε σε όσες μπορεί, αύριο-μεθαύριο, να δώσουν προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι εξάλλου παρακολουθούν συστηματικά την αρθρογραφία μου, θα έχουν ενδεχομένως διαπιστώσει ότι αυτή είναι μια θέση που έχω διατυπώσει και στο παρελθόν.

Αξίζει ωστόσο, ενδεχομένως, να σταθούμε σε ένα στοιχείο: αίφνης, οι δημοσκοπήσεις άρχισαν να «διαβάζουν» και τους αναποφάσιστους. Και λέμε «αίφνης», καθώς ένα ποσοστό περί το 15% με 20% αδιευκρίνιστης ψήφου υπήρχε σχεδόν σε όλες τις σφυγμομετρήσεις μέχρι σήμερα, ωστόσο οι δημοσκόποι επέλεγαν να μην το προτάσσουν ή, έστω, να μην το αναδεικνύουν ως καθοριστικό παράγοντα για την έκβαση των ευρωεκλογών.

Και υπάρχει και κάτι ακόμα, που προέκυψε εσχάτως στην πολιτική συζήτηση των ημερών -αν και απαντάται, δυστυχώς, στο όχι και τόσο... διαφανές παρελθόν των εκλογικών αναμετρήσεων: η «σπέκουλα» περί ενδεχόμενης νοθείας στις κάλπες της 26ης Μαΐου, που συνοδεύεται πλέον από το αφήγημα «και μία ψήφος διαφορά θα είναι νίκη για τη Νέα Δημοκρατία». Χωρίς στοιχεία, ωστόσο, χωρίς ενδείξεις, λίγες ημέρες μόνο πριν από τις εκλογές για την Ευρωβουλή, μια τέτοια κουβέντα στον... αέρα, αστήρικτη και αναπόδεικτη, μόνο να πολώσει έτι περαιτέρω το ήδη τεταμένο πολιτικό κλίμα μπορεί να πετύχει. Και η πόλωση, συνήθως, ευνοεί το κόμμα εκείνο, που δεν έχει ακόμα επιτύχει τον μέγιστο βαθμό συσπείρωσης...

Από την άλλη, βέβαια, μπορεί κανείς να δείξει κατανόηση στους μύχιους φόβους της ΝΔ περί νοθείας. Τα έχουν ζήσει -και το έχουν πει δημοσίως- μέσα στους κόλπους τους, στις εσωκομματικές κάλπες του 2009 και στην αναμέτρηση της Ντόρας Μπακογιάννη με τον Αντώνη Σαμαρά για την αρχηγία του κόμματος, ενώ δεν είναι δα και τόσο μακρινή η ανάμνηση των βουλευτικών εκλογών του 2000, όταν ο Κώστας Καραμανλής ξεκίνησε να πάει με τα πόδια στο Μέγαρο Μαξίμου ως θριαμβευτής, και στην πορεία τον γύρισαν πίσω, γιατί τελικά είχε κερδίσει πάλι το ΠΑΣΟΚ.

Όταν λοιπόν έχεις «καεί» στον Λαλιώτη, λογικό είναι να «φυσάς» και τον Τσίπρα...