Πάρτε τους σπίτια σας

Πιστέψαμε, αφελώς ίσως, ότι η «κυβίστηση» -την «κωλοτούμπα» την κατοχύρωσαν άλλοι- της νέας κυβέρνησης αναφορικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών θα ήταν αρκετή, για να κάνει τις σχεδόν άναρθρες, άνευ ουσίας και νοήματος κραυγές τους, να μην ακούγονται πια. Φευ... Κάναμε λάθος. Με αφορμή το μεταναστευτικό και την έξαρση των ροών προς τα ελληνικά παράλια από το καλοκαίρι και μέχρι και σήμερα, οι... υπερπατριώτες -περί αυτών ο λόγος- είναι και πάλι εδώ. Σαν να μην πέρασε μια μέρα...

Δεν τους «άρεσε» η διαχείριση της προσφυγικής κρίσης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Βρήκαν εύκολο στόχο στο πρόσωπο της Τασίας Χριστοδουλοπούλου και εντόπισαν στα λόγια της τα αίτια των αθρόων προσφυγικών ροών τότε, πίσω στο 2015-2016, ερμηνεύοντάς τα ως «κάλεσμα» προς όλους τους κατατρεγμένους, από Ασία και Αφρική ορμώμενους. «Πάρτε τους σπίτια σας» ήταν η μόνιμη επωδός προς όποιον τολμούσε να αρθρώσει μια κουβέντα στήριξης ανθρώπων ξεριζωμένων από τις ίδιες τους τις πατρίδες. «Που είναι τώρα το Νόμπελ σας;» ειρωνεύονταν τους κατοίκους της Λέσβου, όταν εκείνοι έτειναν χείρα βοηθείας στους μετανάστες, ώσπου το νησί τους να φτάσει πια να μην χωράει άλλους. Κι όταν η Νέα Δημοκρατία -ή, για να ακριβολογούμε, ορισμένα στελέχη της- επέλεξε, για ψηφοθηρικούς κυρίως λόγους, να «χαϊδέψει» ακροδεξιά αυτιά και ν' αφυπνίσει ανάλογα ένστικτα, πίστεψαν μάλλον πραγματικά ότι οι άντρες του Λιμενικού θα ζώνονταν... φυσεκλίκια και θα άρχιζαν να πυροβολούν κατά ριπάς τους επιβαίνοντες στις βάρκες που έφταναν στα νησιά από τα απέναντι, τουρκικά παράλια.

Τώρα, τρεις μήνες πια μετά τις εκλογές και αφού διαπίστωσαν μετά λύπης τους ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, άρχισαν πάλι το ίδιο... τροπάριο. «Πάρτε τους σπίτια σας» λένε, απευθυνόμενοι αυτή τη φορά στους «γαλάζιους» κυβερνώντες, αντιδρώντας στο σχέδιο αποσυμφόρησης των νησιών του βορείου Αιγαίου και ισοκατανομής των μεταναστών σε δομές στις Περιφέρειες της χώρας -λες κι είχε και πολλές άλλες επιλογές η κυβέρνηση Μητσοτάκη, για ν' αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα που της κληροδότησε η διοίκηση Τσίπρα. «Υπάρχουν τόσοι άστεγοι εκεί έξω, κάντε κάτι γι' αυτούς, όχι για τους λαθρομετανάστες» φωνάζουν. Κι εκεί είναι που αναλογίζεται, ίσως, κανείς: αλήθεια, τι έκαναν όλοι αυτοί που δήθεν «κόπτονται» για τους Έλληνες άστεγους, προκειμένου να ανακουφίσουν τον πόνο τους, να επουλώσουν τις ψυχικές -και όχι μόνο- πληγές τους; Θα σας απαντήσω δίχως περιστροφές: απολύτως τίποτα.

Μέγεθος δύσκολα μετρήσιμο και δίχως σταθερές δομές, για να καταφύγουν, οι άστεγοι ολοένα και πληθαίνουν τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και σε πολλές ακόμα πόλεις σε όλη τη χώρα. Καταγράφοντας μόνο την προσωπική μου εμπειρία και εικόνα από την Αθήνα, τους συναντώ, στην πλατεία Συντάγματος και τους γύρω δρόμους: στη Μητροπόλεως, την Καραγιώργη Σερβίας, την Ερμού, την Σταδίου, την Ακαδημίας κατεβαίνοντας έως την πλατεία Κάνιγγος, αλλά και πέριξ της πλατείας Ομονοίας, όπως για παράδειγμα έξω από το κτίριο του πρώην ΟΕΚ. Κι αν η επίσημη Πολιτεία, σε συνεργασία με κάποιες ΜΚΟ, κάνει έστω τα ελάχιστα για εκείνους, αυτοί που δεν κάνουν τίποτα, καταλαβαίνετε φαντάζομαι ποιοι είναι...

Αλλά οι... Ελλαδέμπορες, οι δήθεν υπερασπιστές του «ελληνικού DNA», που μάλλον δεν άκουσαν ποτέ κάτι για τον «Ξένιο Δία», δεν κάνουν διακρίσεις. Το ίδιο τους... μυρίζουν οι μετανάστες, το ίδιο και οι άστεγοι. Γι' αυτό ποτέ δεν θα πάρουν ούτε τους μεν ούτε τους δε στα σπίτια τους. Μόνο θα σου πουν να το κάνεις εσύ και θα «βραχυκυκλώσουν», αν τους ρωτήσεις τι κάνουν οι ίδιοι... Το μόνο καλό; Όσο και αν επιδιώκουν να «φωνάζουν», για να φαίνονται πολλοί, είναι στην πραγματικότητα πολύ λίγοι.

Λιγότεροι, πια, και επισήμως, από το 3% του 57% του εκλογικού σώματος...