Αρκεί η ευφυία για την οικονομική κρίση;

«Πασά μου θα έχουμε φέτος παραγωγή σύκων»; «Θα έχουμε μεγάλη παραγωγή σύκων». «Πώς το ξέρεις Πασά μου»; «Το ξέρω γιατί μου αρέσουν τα σύκα». Με αυτά τα λόγια καυτηριάζει το γνωστό και παλιό αυτό ανέκδοτο την οικονομική πολιτική που εφαρμόστηκε στη χώρα μας τους τελευταίους –τουλάχιστον- 20 μήνες.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών σε μια από τις κρισιμότερες περιόδους της νεώτερης ιστορίας της χώρας χωρίς να έχει καμία ιδιαίτερη σχέση με το αντικείμενο των οικονομικών –σε ακαδημαϊκό τουλάχιστον επίπεδο – αλλά με ένα σημαντικό ατού. Αυτό της ευφυΐας του. Αυτό άλλωστε το επιχείρημα προέβαλαν οι περισσότεροι για τον λόγο της ανάληψης της θέσης του «Τσάρου πασών των Οικονομικών» της Ελλάδας από τον κ. Βενιζέλο.

Η ευφυΐα ενός ανθρώπου – αν θεωρήσουμε πως η ευφυΐα δεν είναι μια πλατωνική Ιδέα που στέκει εκεί ψηλά στον ουρανό, αλλά βρίσκει και πρακτική εφαρμογή – αρκεί για να σώσει τη χώρα από το φαύλο κύκλο ύφεσης και υψηλού ελλείμματος;

Η ευφυΐα ενός πολιτικού πρώτης γραμμής ίσως να χρειάζεται για να αντιληφθεί τις ραγδαίες αλλαγές που συντελούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να τις αξιοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Άλλωστε η λύση στο πρόβλημα χρέους της χώρας μας, εντός πάντα της Νομισματικής Ένωσης, έχει ξεφύγει πολύ από τα δικά μας χέρια, αν υποθέσουμε πως ήταν έστω και για λίγο στα χέρια μας.

Δεν είναι καθόλου συγκυριακό πως αρχίζουν και αναρωτιούνται στα σοβαρά για την ανάγκη ύπαρξης της Ένωσης με τον τρόπο που αυτή λειτουργεί σήμερα, όχι απλώς διάφοροι ευρωπαίοι «χιτλερίσκοι» που εκτοξεύουν πομφόλυγες για την έξοδο της χώρας μας από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς, αλλά ακόμα και άνθρωποι που οικοδόμησαν την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση όπως ο Ζακ Ντελόρ.

Η ευφυΐα ενός πολιτικού ίσως να χρειάζεται απλώς για να «πιάσει» τις  πρώτες νότες από τη μουσική που θα αρχίσει να ακούγεται στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο. Αν πρόκειται δηλαδή για την «Ωδή στη χαρά» του Μπετόβεν, ή για το «Così fan tutte» του Μότσαρτ. Και αν είναι δυνατόν να σιγοντάρει.

Σε κάθε άλλη περίπτωση η ευφυΐα θα μπορούσε να αξιοποιηθεί απλώς για μια συζήτηση για την φετινή παραγωγή «σύκων». Μια συζήτηση που δημιουργεί ανέκδοτα.  

Ευφυή μεν, αλλά πάντοτε ανέκδοτα.