Το Ταμείο Ανάκαμψης συνθλίβεται στα γρανάζια της γραφειοκρατίας

Ωραία και ελπιδοφόρα όλα αυτά, αλλά μετά ταύτα τι;

Εχουν περάσει πέντε μήνες και η γενναία απόφαση (για τα ευρωπαϊκά δεδομένα) των ηγετών της Ε.Ε. άγεται και φέρεται στους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς των Βρυξελλών και του Στρασβούργου. Τα κράτη-μέλη που πρέπει να ετοιμάσουν και να υποβάλουν το κάθε ένα το δικό του σχέδιο για την αξιοποίηση των αναλογούντων κονδυλίων ακόμα περιμένουν τις κοινοτικές οδηγίες για τη σύνταξη του προσχεδίου που έπρεπε να είχαν υποβάλει μέχρι τις 15 Οκτωβρίου. Παράλληλα, υπάρχει άλλος ένας σκόπελος που πρέπει να ξεπεραστεί για να λάβει σάρκα και οστά αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο. Πρέπει η απόφαση της Συνόδου Κορυφής να πάρει την έγκριση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ομως οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου καλά κρατούν και οι διαφωνίες μεταξύ των δύο πλευρών για το ύψος του συνολικού πακέτου -που αποφάσισαν οι ηγέτες- μοιάζουν αγεφύρωτες!

Αλλά ακόμα κι αν μέσα στον Νοέμβριο τελικά συμφωνήσουν, η όποια απόφασή τους πρέπει να περάσει για έγκριση από όλα τα εθνικά κοινοβούλια των κρατών-μελών. Και ξέρουμε εκ των προτέρων ότι αρκετές χώρες, μεταξύ των οποίων η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Ολλανδία, δεν πρόκειται να κυρώσουν τη συμφωνία αν δεν τους ικανοποιεί η τελική μορφή του μηχανισμού για το κράτος δικαίου.
Ομως και στην περίπτωση που τελικά κυρώσουν -μετά από τουλάχιστον τρεις μήνες- την απόφαση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν μπορεί την επομένη κιόλας να βγει για δανεισμό στις αγορές. Θα απαιτηθεί εύλογο χρονικό διάστημα, που πρακτικά σημαίνει πως πριν από το πρώτο εξάμηνο του 2021 δεν πρόκειται να εκταμιευτούν κεφάλαια από το Ταμείο Ανάκαμψης προς τα κράτη-μέλη.

Τι καταδεικνύουν όλα αυτά; Οτι η Ε.Ε., το κοινό μας σπίτι, είναι ένα δύσκαμπτος μηχανισμός αντικρουόμενων συμφερόντων, με πολλά κέντρα αποφάσεων, ασύλληπτη γραφειοκρατία και εν τέλει αμφισβητούμενη αποτελεσματικότητα. Μοιάζει με ένα τεράστιο δυσκίνητο και ενεργοβόρο καράβι που δύσκολα στρίβει ακόμα κι όταν βλέπει το παγόβουνο να έρχεται καταπάνω του.
Συζητήσεις επί συζητήσεων, διαπραγματεύσεις επί διαπραγματεύσεων ακόμα και για τα απλά και στο τέλος οι αποφάσεις των αρχηγών κρατών να... τίθενται στην κρίση άλλων υποδεέστερων οργάνων που αποτελούνται από υπαλλήλους!

Ετσι όμως το πράγμα δεν προχωρά και ο οικονομικός συνεταιρισμός μας, εφόσον δεν μπορεί να έχει ευελιξία και άμεσες αντιδράσεις στα έκτακτα γεγονότα, συνεχώς θα βαλτώνει και θα γίνεται λιγότερο υπολογίσιμο μέγεθος στα παγκόσμια δρώμενα.

Δείτε, για παράδειγμα, πώς αντέδρασαν μεγάλες οικονομίες του πλανήτη που δεν είναι υποχρεωμένες να διαπραγματεύονται επί μήνες για το τι και το πώς πρέπει να αντιδράσουν. Με συνοπτικές διαδικασίες και μέσα σε λίγες μέρες οι ΗΠΑ τόσο στην περίοδο της προηγούμενης κρίσης του 2008 όσο και τώρα έβαλαν μπροστά τις μηχανές τυπώματος χρήματος, πλημμύρισαν την αγορά με ρευστότητα, ενίσχυσαν πληττόμενες επιχειρήσεις και πολίτες και άμβλυναν σε μεγάλο βαθμό τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Ενώ εμείς, ακόμα διαπραγματευόμαστε για το κράτος δικαίου και πώς θα κατανεμηθούν χρονικά τα κονδύλια και ποιος και γιατί να πάρει τόσα και όχι λιγότερα. Την ίδια στιγμή, οι οικονομίες των χωρών που μετέχουν στην Ε.Ε., άλλες λίγο, άλλες περισσότερο, βουλιάζουν στην ύφεση και μαζί τους επιχειρήσεις και πολίτες.