Πόσο ισχυρός νοιώθει ο Μακρόν με την Ευρωπαϊκή… αλληλεγγύη;

Προσπαθώντας να βρούμε πως εκδηλώνεται αυτή η στήριξη και η αλληλεγγύη στον ηγέτη της δεύτερης μεγαλύτερης χώρας της Ευρώπης που βρέθηκε στο στόχαστρο του παρανοϊκού Ερντογάν, διαπιστώνουμε με λύπη πως δηλώσεις του τύπου «απαράδεκτη η συμπεριφορά Ερντογάν» έκαναν ο Αυστριακός πρωθυπουργός, ο Ολλανδός και κάποιοι υπάλληλοι της Κομισιόν και των οργάνων της ΕΕ όπως η κ.Φον ντερ Λάιεν, ο Μπορέλ, ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου κλπ.

Οι ηγέτες των μεγάλων χωρών όπως η Γερμανία, η Ιταλία, η Ισπανία κλπ βλέπουν τον συνεταίρο τους και στυλοβάτη του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος να καθυβρίζεται και να προσβάλλεται σκαιότατα από ένα παράφρονα ηγέτη χώρας που δεν ανήκει στην ΕΕ, αλλά θέλει να γίνει μέλος της, ως η πρώτη μουσουλμανική χώρα στη Χριστιανική Ευρώπη και στην ουσία αδιαφορούν. Για τους τύπους ξεστομίζουν μια γενική αποδοκιμασία, τόσο-όσο, και νομίζουν πως έβγαλαν την υποχρέωση.

Αυτή η υποκρισία είναι κατά τη γνώμη μου απαράδεκτη αλλά και διδακτική ταυτόχρονα, για το τι μπορούμε να περιμένουμε κι εμείς σα χώρα, από τους εταίρους μας, στη μεταξύ μας διαμάχη και την απειλή των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων από τον κουτσαβάκη της περιοχής που μας έχει μόνιμα στο στόχαστρο του.

Όταν αντιμετωπίζουν με αυτό τον χλιαρό τρόπο και πάντα μέσα στα όρια της διπλωματικής γλώσσας τον Ερντογάν αυτό δείχνει και τι μπορούμε να περιμένουμε από οικονομικές κυρώσεις εναντίον του ή από έμπρακτη αλληλεγγύη στην απευκταία περίπτωση ενός θερμού επεισοδίου ανάμεσα μας. Τίποτα!
Τόχουμε πει κι άλλες φορές πως ό,τι και να λένε, η ΕΕ δεν είναι τίποτα άλλο από ένας οικονομικός συνεταιρισμός αντικρουόμενων συμφερόντων όπου αν σε βρουν μπόσικο ή δεν είσαι καλός και τσαμπουκάς διαπραγματευτής, τότε στο τέλος καταντάς φτωχός συγγενής.

Ποιά αλληλεγγύη και κουραφέξαλα.

Το θέμα για τους περισσότερους Ευρωπαίους είναι οι business με την Τουρκία και την αγορά των 80 εκατ. κατοίκων. Πώς θα πωλούν τα οπλικά τους συστήματα, τα αυτοκίνητα τους και τα βιομηχανικά τους προϊόντα. Είναι αδιάφορο για τους Γερμανούς, τους Ιταλούς, τους Ισπανούς, τους Εγγλέζους ή τους Ρώσους και τους Αμερικάνους που θα τα στρέψουν αυτά τα όπλα και θα κάνουν επίδειξη δύναμης. Αυτοί θεωρούν πως είναι εκτός βεληνεκούς της τουρκικής αδηφαγίας.
Δεν βλέπουν ή μάλλον δεν θέλουν να δουν που πάει αυτή η κατάσταση με τον ταραξία της περιοχής ούτε νοιάζονται για τα ευρύτερα σχέδια του να γίνει ο ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου που θα καταπνίξει την Ευρώπη. Καταπίνουν αμάσητες τις απειλές του, πως η Ευρώπη θα καταστραφεί και θα διαλυθεί και η Μέρκελ που κατά τα άλλα θέλει να ηγείται της ΕΕ, προτιμά να σιωπά για να μη στεναχωρήσει τον Ερντογάν αδιαφορώντας για τον …φίλο και συνεταίρο της Μακρόν.

Τι υποκρισία στα αλήθεια και η Ενωμένη Ευρώπη, το πιο σύντομο ανέκδοτο.

Μιας Ευρώπης που τις αξίες της , τον πολιτισμό της, τις αρχές της, την ιστορία της και τον τρόπο ζωής της, βγήκε μόνος και αβοήθητος να υπερασπιστεί ο Γάλλος πρόεδρος και να μην αφήσει όλα αυτά, να τα διαχειριστούν ακροδεξιοί εθνικιστές με τον δικό τους (γνωστό) τρόπο και οι οποίοι καραδοκούν στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και έχουν ως σημαία τους τις εθνοκαθάρσεις.

Αν όμως οι Ευρωπαίοι δεν αλλάξουν τροπάρι και δεν αποφασίσουν επιτέλους να βάζουν στη θέση του, με κάθε τρόπο και μέσο, οιονδήποτε επιβουλεύεται τις αξίες και τον τρόπο ζωής της Ευρώπης, και συνεχίσουν να κρίνουν τις χώρες ως μεγάλους και μικρούς πελάτες, τότε δεν θα αργήσει και η στιγμή που αυτό που λέει τώρα ο Ερντογάν και γελάμε(διάλυση) να γίνει πράξη. Οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα δεν είναι υπολογίσιμες δυνάμεις σώνει και καλά επειδή είναι ακμαίες οικονομικά αλλά γιατί είναι ενιαίες οντότητες. Ενώ η Ευρώπη ένα μωσαϊκό χωρών που νοιάζονται μόνο πως θα πάρουν περισσότερα από τον κοινό ταμείο, πως θα συνεισφέρουν λιγότερα και φυσικά πως θα πουλήσουν περισσότερα σε πελάτες εκτός Ευρώπης. Άλλωστε οι Ευρωπαίοι είναι δεδομένοι. Τη διαφορά την κάνουν οι εκτός!