Τι ακόμα περιμένουν για την αστυνόμευση επιτέλους, των Πανεπιστημίων;

Ένα αποτρόπαιο γεγονός που έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά από άλλες τέτοιες έκνομες πράξεις που διαπράττονται μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους που στην κυριολεξία παραμένουν ξέφραγα αμπέλια και μπορεί να μπαίνουν ανενόχλητοι οι πάντες είτε είναι φοιτητές είτε άτομα του κοινού ποινικού δικαίου.

Έτσι μόνο τους τελευταίους μήνες, είδαμε την ομηρίααπό κουκουλοφόρους του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, τη διαπόμπευση του πρύτανη της ΑΣΟΟΕ που του κρέμασαν ταμπέλα μέσα στο ίδιο του το γραφείο, τις καταλήψεις και ανακαταλήψεις χώρων του ΑΠΘ αλλά και το κηδειόχαρτο –αφίσα του πρύτανη, γιατί συνεργάστηκε με τις αρχές στην εκκένωση μετά από 34 χρόνια του βιολογικού τμήματος, από τους εναλλασσόμενους καταληψίες!

Και για όλα αυτά τι κάνουν οι αρχές;

Έρευνες, είναι η απάντηση.

Και μερικές έως σπάνιες προσαγωγές καταληψιών που μετά από λίγες ώρες αφήνονται ελεύθεροι αφού συνταχθούν κάποιες πλημμεληματικού χαρακτήρα δικογραφίες που άγνωστο αν και πότε εκδικάζονται και ποιες ποινές επιβάλλονται ή δεν επιβάλλονται!

Όλα αυτά δεν καθησυχάζουν φυσικά. Όπως δεν καθησυχάζει η επείγουσας έρευνα που διατάχθηκε από τον εισαγγελέα για τον ξυλοδαρμό του καθηγητή.

Διότι ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο. Έρευνα με καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων και του θύματος χωρίς συλλήψεις των κουκουλοφόρων είναι μια τρύπα στο νερό.

Ας βρουν κι ας συλλάβουν αυτούς τους τραμπούκους πρώτα και μετά ας εφαρμόσουν τις ποινικές διαδικασίες και τους κείμενους νόμους. Οσο οι δράστες παραμένουν άγνωστοι, θα είναι γνωστή η κατάληξη της έρευνας. Στο αρχείο μαζί με όλες τις άλλες παρόμοιες έρευνες.

Όμως το μεγάλο ερώτημα είναι πως και γιατί μπαίνουν όλοι αυτοί στους πανεπιστημιακούς χώρους. Γιατί δεν έχουν φροντίσει οι πρυτανικές αρχές σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας να κάνουν έστω αυτό το απλό και αυτονόητο.

Να ελέγχονται και να καταγράφονται με κάμερα στις πύλες των πανεπιστημίων οι εισερχόμενοι με την επίδειξη του φοιτητικού πάσου της σχολής τους και όχι από κάποια άλλη σχολή. Αυτό το απλό είναι τόσο δύσκολο;
Γιατί το δύσκολο απ’ ότι καταλαβαίνουμε, είναι να εφαρμόσει η κυβέρνηση τον νόμο που η ίδια ψήφισε εδώ και σχεδόν δύο χρόνια για τη δημιουργία αστυνομικού σώματος ασφαλείας των πανεπιστημίων.

Εδώ και 2 χρόνια λοιπόν και σε εφαρμογή των προεκλογικών δεσμεύσεων της κυβέρνησης, υπάρχει πλέον ο νόμος του κράτους για την θωράκιση των πανεπιστημιακών χώρων με αυτό το Σώμα. Κι έκτοτε, όλο ακούμε για προσλήψεις που έγιναν κι όλο ακούμε για την εκπαίδευση τους που γίνεται( ούτε πεζοναύτες τέτοια εκπαίδευση!) και ποτέ δεν τους βλέπουμε να πιάνουν δουλειά.

Τι έγινε τελικά. Κάνει πίσω το όλο σχέδιο, γιατί φοβάται η κυβέρνηση το πολιτικό κόστος γιατί η αριστερή αντιπολίτευση είναι απέναντι σ’ αυτή τη λύση και δεν θα την αφήσει σε χλωρό κλαρί;

Βρήκε κάποια άλλη λύση πιο αποτελεσματική και δίχως να χρειάζονται συγκρούσεις;

Εν τοιαύτη όμως περιπτώσει να μας το πουν για να ξέρουμε πότε επιτέλους τα πανεπιστήμια μας θα μοιάζουν με εκπαιδευτικά ιδρύματα μιας Ευρωπαϊκής χώρας του 21ου αιώνα και όχι μιας τριτοκοσμικής χώρας. Αν και αμφιβάλλω πως υπάρχουν σε πολλές χώρες του πλανήτη τέτοια φαινόμενα ανομίας που προσφέρουν άσυλο μόνο σε κακοποιά στοιχεία και όχι στους φοιτητές και την απαραίτητη ελεύθερη διακίνηση ιδεών.

Κι αν με δεύτερες σκέψεις διαπιστώνουν πως θα τους στοιχίσει πολιτικά η εφαρμογή του νόμου φύλαξης με την αστυνομία των Πανεπιστημίων, ας κάνουν και τρίτες σκάψεις πόσο θα είναι πολιτικό κόστος αν δεν εφαρμόσουν το δικό τους νόμο που η πλειονότητα της κοινωνίας τον είδε ανακουφιστικό. Και τότε θα διαπιστώσουν πως θα είναι πολύ μεγαλύτερο!