Καιρός να δούμε και τη μεγάλη εικόνα

Δεν ξέρω για πόσο ακόμα, όλα θα περιστρέφονται γύρω από αυτό και την κατάσταση των ελληνικών σιδηροδρόμων αλλά φρονώ, πως αυτή είναι η μικρή εικόνα γιατί για τα δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων υπάρχουν και μυριάδες άλλα προβλήματα στη μάχη της καθημερινής επιβίωσης.

Δεν μπορούμε επ’ άπειρον να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα γιατί η ζωή προχωρά και προβάλλει τις δικές της απαιτήσεις. Αλίμονο στις οικογένειες που έχασαν δικούς τους ανθρώπους καθώς αυτές οι απώλειες, θα τους συνοδεύουν με πόνο και θλίψη εφ΄όρου ζωής.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι ευθύνες θα αποδοθούν από τα αρμόδια όργανα της συντεταγμένης πολιτείας και ελπίζουμε αυτή τη φορά, να μην κουκουλωθεί τίποτα και να βγουν όλα στο φως.

Από την άλλη όμως, η κοινωνία και οι πολίτες καλούνται καθημερινά να αναμετρηθούν με τη σκληρή πραγματικότητα. Να νοιαστούν για τις δουλειές τους, το εισόδημα τους, τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό και τις ανάγκες τους. Να ρίξουν μια ματιά στο διεθνές περιβάλλον και στους κινδύνους που ελλοχεύουν για μια νέα οικονομική κρίση και τους δυνητικά εισαγόμενους κινδύνους για τις ζωές μας.

Η πρόσφατη τραπεζική κρίση στις ΗΠΑ και στην Ελβετία ήρθαν να μας θυμίσουν πως ανά πάσα στιγμή μπορούν να επηρεαστούν οι ζωές μας και το βιοτικό μας επίπεδο. Είναι η ΕΚΤ που θέλοντας να αντιμετωπίσει τον Ευρωπαϊκό πληθωρισμό, αυξάνει διαρκώς τα επιτόκια, αυξάνει το κόστος του χρήματος αλλά και τις δόσεις των δανείων μας.

Είναι αυτή η μάστιγα της ακρίβειας που απομυζά διαρκώς το διαθέσιμο εισόδημα μας όταν τα περιθώρια για ενίσχυση των εισοδημάτων είναι από περιορισμένα έως ανύπαρκτα. Και δεν είναι μόνο οι τιμές στα τρόφιμα που δυσκολεύουν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας στο οικογενειακό τους τραπέζι, είναι και όλες οι άλλες αυξήσεις σε προϊόντα και υπηρεσίες που έχουν εκμηδενίσει όσα κερδίσαμε με τις φοροελαφρύνσεις των τελευταίων ετών.

Είναι όμως και το κυριότερο, η αβεβαιότητα για το αύριο μέσα σ’ αυτό το ρευστό περιβάλλον. Έχουμε μπροστά μας εκλογές και μια κοινή γνώμη υπό τη συναισθηματική φόρτιση του δυστυχήματος των Τεμπών να απαξιώνει συλλήβδην το πολιτικό σύστημα, με μια μηδενιστική λογική και να θέτει εν κινδύνω όλα όσα έχουμε πετύχει όλοι μαζί στα τελευταία χρόνια. Και λέω όλοι μαζί γιατί με τις δικές μας επιλογές και τις δικές μας απαιτήσεις ενήργησε η εκτελεστική εξουσία στις όποιες αποφάσεις υπέρ του κοινωνικού συνόλου.

Κι όπως φαίνεται, είναι τόσο κατακερματισμένο το πολιτικό σκηνικό τώρα που μοιάζει σχεδόν αδιανόητο πως θα μπορούσαν να συνεργαστούν κάποια κόμματα για τη διακυβέρνηση της χώρας. Είναι τόσο διαμετρικά αντίθετες οι απόψεις και οι θέσεις τους για να μην πω και τα μίση και τα πάθη σε διαπροσωπικό επίπεδο που αδυνατώ να αντιληφθώ πως θα μπορέσουν να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να συμφωνήσουν στην επίλυση των προβλημάτων του πολίτη και της ελληνικής κοινωνίας.

Και μην ξεχνάμε πως εδώ έχουμε να κάνουμε με την Ελλάδα και όχι με τη Δανία ή τη Σουηδία και όσες φορές στο παρελθόν είδαμε συνεργατικές κυβερνήσεις αυτές πέραν από αναποτελεσματικές απεδείχθη πως για το μόνο που νοιάστηκαν ήταν οι κυβερνητικές θέσεις εξουσίας με…ποσόστωση!

Επομένως , μόλις καταλαγιάσει η οργή και ο θυμός που δικαιολογημένα νοιώθουμε όλοι, πρέπει να δούμε τη μεγάλη εικόνα που είναι η ζωή μας στο μέλλον και τι έχουμε να χάσουμε ή να κερδίσουμε με τις ψύχραιμες επιλογές μας. Τουλάχιστον τώρα τους δοκιμάσουμε σχεδόν όλους και μπορούμε να κρίνουμε τι μας διασφαλίζει ο καθένας από τους διεκδικητές της ψήφου μας. Η δικαιολογία δεν ξέραμε, δεν ισχύει πλέον.