Βασίλης Στεφανακίδης

Θα είναι αύριο μια άλλη μέρα; Μάλλον όχι. Τα μαχαίρια των κομμάτων δεν πρόκειται να μπουν στα θηκάρια, γιατί ο «αγώνας» της επικράτησης θα συνεχιστεί για τουλάχιστον άλλες 40 μέρες. Οι κομματικοί στρατοί θα γλείψουν τις πληγές του πρώτου γύρου και θα αμοληθούν για τη μητέρα των μαχών.

Κι όλοι εμείς που στείλαμε το μήνυμά μας διά της ψήφου μας, επιτελέσαμε το καθήκον μας, πρέπει να ξυπνήσουμε νωρίς για να μη χάσουμε το μεροκάματο. Γιατί η ζωή συνεχίζεται και οι εκλογές δεν παγώνουν τις υποχρεώσεις μας, οι οποίες τρέχουν ασταμάτητα. Τρέχουν οι προθεσμίες για την πληρωμή των λογαριασμών, του ΕΝΦΙΑ, των δόσεων των δανείων, των ρυθμισμένων οφειλών, των εξόδων των παιδιών και όλων των άλλων υποχρεώσεων. Οπως τρέχουν και οι ανάγκες για το τραπέζι του νοικοκυριού, που με την ανεξέλεγκτη ακρίβεια και τις διαρκείς ανατιμήσεις έχει γίνει ένας μικρός εφιάλτης. Και μπήκαμε στο τρίτο δεκαήμερο του μήνα που για πολλούς είναι και το δυσκολότερο, καθώς ο μισθός εξαντλήθηκε και ο νέος θα δοθεί σε 10 μέρες.

Μπορεί να ξεχαστήκαμε για λίγο και να ονειρευτήκαμε με τις καλύτερες μέρες που μας έταξαν όλο το προηγούμενο διάστημα, αλλά επί του παρόντος πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα. Οι αυξήσεις μισθών, οι μειώσεις φόρων, ΦΠΑ και οι νέες καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας δεν πρόκειται να έρθουν από τη μια στιγμή στην άλλη κι αυτό έπρεπε να το ξέρουμε και δεν έπρεπε να δώσουμε και μεγάλη βάση στις προεκλογικές υπερβολές και ανοησίες.

Και μπορεί τα κόμματα και οι αρχηγοί τους να μη θέλουν να βλέπουν ο ένας τον άλλον, πόσο μάλλον και να συνεργαστούν, εμείς όμως με τους φίλους, συναδέλφους, συνεργάτες, συγγενείς που προς στιγμή βρεθήκαμε και νιώσαμε πολιτικοί αντίπαλοι ή ακόμα χειρότερα εχθροί, πρέπει από σήμερα να συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε, να μιλάμε, να αστειευόμαστε και να προσπαθούμε για το καλύτερο, είτε σε ατομικό είτε σε κοινωνικό επίπεδο.

Προφανώς και τα πολύ δύσκολα τα έχουμε αφήσει πίσω για πάντα. Ελάχιστες έως καθόλου είναι οι πιθανότητες να βρεθούμε ξανά μπροστά στο χείλος της χρεοκοπίας. Η οικονομία της χώρας αντικειμενικά και έξω από τις κομματικές παρωπίδες βρίσκεται σε μια ικανοποιητική κατάσταση. Ολοι οι δείκτες αυτό μαρτυρούν. Δεν ζούμε φυσικά σε κάποιον επίγειο παράδεισο, αλλά ούτε δα και σε κάποια κόλαση. Εχουμε όλοι μνήμες και μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις μετά από όσα περάσαμε τα τελευταία 12 χρόνια. Αλλωστε πριν το αντιληφθούμε εμείς θα το είχαν διαγνώσει οι ξένοι αξιολογητές της οικονομίας, αφού βρισκόμαστε διαρκώς κάτω από το μικροσκόπιό τους. Και οι δανειστές νοιάζονται πολύ για την πορεία μας, γιατί από αυτήν εξαρτάται αν θα πάρουν πίσω τα χρωστούμενα. Κι έχουν τον τρόπο να παρέμβουν αν υπάρξει κίνδυνος για τα λεφτά τους.

Επομένως ας δούμε με ρεαλισμό την επόμενη μέρα κι ας ευχηθούμε να μην κάνει μεγάλη κοιλιά η οικονομική δραστηριότητα μέχρι να αποκτήσουμε τη νέα κυβέρνηση και όποια κι αν είναι αυτή, να συνεχίσει προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης, των επενδύσεων, των μειώσεων φόρων και της αύξησης των θέσεων εργασίας. Με παροχές και επιδόματα χωρίς αύξηση του εθνικού πλούτου δεν πάμε πουθενά. Ή μάλλον πάμε σε μονοπάτια που στο πρόσφατο παρελθόν πληρώσαμε πολύ ακριβά.