Φτιάξαμε πρώτα τις ανωδομές και ξεχάσαμε τις υποδομές

Κάποιος γκουρού του τουρισμού είχε πει ότι στην Ελλάδα, τα τελευταία 30 χρόνια, φτιάξαμε τις ανωδομές και τώρα διαπιστώνουμε πως έπρεπε πρώτα να είχαμε φτιάξει τις υποδομές!

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι κατά πόσο ακόμα μπορούμε να δεχόμαστε αυξημένες αφίξεις τουριστών προτού ανακύψει οξύ κοινωνικό πρόβλημα από τον υπερτουρισμό;
Οι διαπιστώσεις από τα παράπλευρα προβλήματα που δημιουργούνται από την αύξηση του τουριστικού ρεύματος δεν είναι φετινές, αλλά εδώ και χρόνια. Οπως όμως καταδεικνύει η πραγματικότητα, ουδείς συγκινείται ώστε να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα.

Και πρώτα απ’ όλα η σημαντική έλλειψη στέγης στους τουριστικούς προορισμούς για τους εργαζόμενους στα τουριστικά επαγγέλματα και τους δημοσίους υπαλλήλους που τοποθετούνται για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους (εκπαιδευτικοί, στρατιωτικοί, ιατροί κ.λπ.).

Η άνθηση του Airbnb μπορεί να προσφέρει ένα πρόσθετο όφελος στους ιδιοκτήτες ακινήτων, πλην όμως δεν αφήνει ελεύθερα σπίτια για μακροχρόνια μίσθωση στους μη τουρίστες, ενώ παράλληλα έχει οδηγήσει τις τιμές ενοικίασης στα όποια ελεύθερα σπίτια στα ύψη, που ελάχιστοι αντέχουν να πληρώνουν.

Η αύξηση των πάσης φύσεως τουριστικών υπηρεσιών (καταλύματα, εστιατόρια, καφέ κ.λπ.), που απασχολούν κόσμο από άλλες περιοχές της χώρας καθώς και αλλοδαπούς, δεν γίνεται με πρόβλεψη στέγασης των εργαζομένων τους - και αυτός είναι ένας βασικός λόγος που δεν βρίσκουν εύκολα προσωπικό για τις ανάγκες τους.

Ηδη καταγράφεται κάθε χρόνο η ανάγκη κάλυψης 60.000 θέσεων εργασίας σε τουριστικές επιχειρήσεις ανά την επικράτεια, αλλά κανείς δεν ασχολείται στα σοβαρά πώς και με ποιες προϋποθέσεις θα λυθεί αυτό το πρόβλημα. Κάποιες διακρατικές συμφωνίες του υπουργείου Μετανάστευσης για χορήγηση βίζας και άδειας εργασίας κατά την τουριστική σεζόν στις περισσότερες περιπτώσεις πέφτουν στο κενό και δεν υλοποιούνται.

Στα περισσότερα νησιά μας υπάρχει πρόβλημα λειψυδρίας καθώς οι υφιστάμενες υποδομές δεν μπορούν να καλύψουν την αυξημένη ζήτηση στις περιόδους αιχμής. Και το πρόβλημα βαίνει επιδεινούμενο για όλη πλέον την επικράτεια λόγω της παρατεταμένης ανομβρίας και όπως δείχνουν οι προβλέψεις των ειδικών, σε λίγα χρόνια θα είναι το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της χώρας αν δεν ληφθούν εγκαίρως μέτρα αντιμετώπισης. Η τεχνολογία μέσω των μονάδων αφαλάτωσης μπορεί να συμβάλλει κυρίως στα νησιά, πλην όμως μέχρι σήμερα ελάχιστες είναι τέτοιου είδους επενδύσεις υποδομών από το κράτος.

Ούτε φυσικά λαμβάνεται μέριμνα για την αντιμετώπιση του προβλήματος των σκουπιδιών στα νησιά -στην κυριολεξία δεν ξέρουν τι να κάνουν με τα σκουπίδια που αφήνει πίσω τους ο υπερτουρισμός και η υπερκατανάλωση-, με αποτέλεσμα να μετατρέπονται σε ανοιχτές χωματερές ολόκληρες περιοχές στα πανέμορφα νησιά μας.

Και φυσικά μέσα στον γενικότερο πυρετό της αυξημένης ζήτησης του ελληνικού τουριστικού προϊόντος, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι κακοί επαγγελματίες, οι αρπακολλατζήδες, οι βομβιστές της εθνικής προσπάθειας αναβάθμισης του τουριστικού μας προϊόντος, που φουσκώνουν αδικαιολόγητα τις τιμές των παρεχόμενων υπηρεσιών, πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, δυσφημούν τη χώρα και πλουτίζουν από κατάφωρη κλοπή και εις βάρος των καλών και έντιμων επαγγελματιών, που προφανώς είναι η πλειονότητα.

Επιμέρους μικρότερα ή μεγαλύτερα προβλήματα και διαφορετικά από περιοχή σε περιοχή, πλείστα όσα. Ομως πάνω απ’ όλα η Πολιτεία οφείλει να κινητοποιηθεί τάχιστα και να ασχοληθεί σοβαρά με τις απαραίτητες υποδομές που θα αντέχουν τον τουρισμό, τον οποίο, κακά τα ψέματα, έχει μεγάλη ανάγκη η οικονομία της χώρας, να αναβαθμιστούν οι προσφερόμενες υπηρεσίες με σεβασμό στο περιβάλλον και στις αξίες της ελληνικής κοινωνίας, πριν δούμε και στη χώρα μας τα φαινόμενα που βλέπουμε στη Μαγιόρκα, στη Βαρκελώνη, στις Αζόρες κ.α., όπου οι ντόπιοι βγαίνουν με πλακάτ στις παραλίες και διώχνουν τους τουρίστες γιατί έχουν υποβαθμίσει το επίπεδο ζωής τους!