Ο,τι δεν κέρδισαν με τα όπλα το παίρνουν τώρα με το χρήμα

Τούτες τις ώρες σταματάνε οι λέξεις να έχουν νόημα. Οι σκέψεις βρίσκουν ολόγυρα αδιαπέραστο τοίχο και οι ελπίδες ξεψυχισμένες ψάχνουν μάταια για μια ανάσα. Η σημερινή μέρα, μας έλεγαν όλες τις προηγούμενες, είναι η κρισιμότερη για το μέλλον μας από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν. Και τι θα γίνει σήμερα; Μία ακόμα Σύνοδος Κορυφής με κεντρικό θέμα την Ελλάδα. Μία ακόμα σύνοδος στην οποία θα παζαρεύουν το μέλλον μας, την αξιοπρέπειά μας, την εθνική μας κυριαρχία και υπερηφάνεια η κυρία Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί απούσης της βούλησης του ελληνικού λαού.

Κανείς δεν μας ρωτάει πλέον, κανείς δεν μας υπολογίζει. Υποχρέωσαν την κυβέρνηση να ψηφίσει αυτό το κατάπτυστο πολυνομοσχέδιο που από μόνο του θα οδηγήσει εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες στην πλήρη εξαθλίωση και στην ανέχεια και τώρα διαφωνούν μεταξύ τους ως προς το τι άλλο θα κάνουν για εμάς. Το πιθανότερο τίποτα, καθώς η αδιάλλακτη Γερμανία μάλλον όταν λέει να δοθεί μια οριστική λύση στο ελληνικό πρόβλημα εννοεί να μας ξεφορτωθούν μια ώρα αρχύτερα. Διαφορετικά δεν κατανοούμε την επιμονή της σε «κούρεμα» 60%-70% του ελληνικού χρέους που κατέχουν οι τράπεζες και τα Ταμεία όταν ξέρει ότι κάτι τέτοιο θα έθετε σε κίνδυνο τα 3Α της πιστωτικής αξιολόγησης της Γαλλίας.

Δηλαδή, μια χώρα κι ένας λαός στη διελκυστίνδα επικράτησης μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. Μια κόντρα της οποίας οι ρίζες χάνονται στα βάθη των αιώνων και δεν μπορεί να τη σταματήσει ούτε ο ορατός πλέον κίνδυνος διάλυσης της ευρωζώνης και του ευρωπαϊκού οικοδομήματος που χτίστηκε έπειτα από δύο αιματηρούς πολέμους προκειμένου οι οικονομικοί δεσμοί να αμβλύνουν τις εθνικές διαφορές.

Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών, εκλιπαρώντας τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος να ψηφίσουν το πολυνομοσχέδιο, βάφτισαν την ψήφο τους διαπραγματευτικό όπλο για σήμερα. Αλήθεια, όμως, τι ακριβώς θα διαπραγματευτεί σήμερα ο πρωθυπουργός στις Βρυξέλλες; Θα τον ρωτήσουν μήπως για ό,τι αποφασίσουν; Ή τον έχουν ρωτήσει τον τελευταίο μήνα που σε καθημερινή  βάση διαβουλεύονται μεταξύ τους για το ύψος του «κουρέματος»; Εδώ δεν δέχονται διαπραγμάτευση οι υπάλληλοι της τρόικας, θα δεχτούν τα αφεντικά τους; Ηρθαν, «συνέταξαν» το πολυνομοσχέδιο και το έστειλαν στην Ελληνική Βουλή βάζοντας τον όρο ή το ψηφίζετε ή δεν παίρνετε την 6η δόση.

Ετσι απλά, έτσι ωμά. Και κατά τα άλλα, εμείς βαυκαλιζόμαστε περί δημοκρατικού πολιτεύματος, ελευθερίας έκφρασης, ελληνικής κυβέρνησης, θεσμών και Συντάγματος. Ανεξάρτητα λοιπόν με το τι θα συμβεί σήμερα, το βέβαιον είναι ότι αύριο θα είναι μια τελείως διαφορετική μέρα για τη χώρα. Οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι ραγδαίες καθώς έχει χαθεί ο έλεγχος και μια κυβέρνηση σε πανικό, χωρίς σημεία αναφοράς στην κοινωνία δεν μπορεί να σταθεί επί μακρόν. Και μετά τι;  Κι εδώ μπαίνει το νέο αδιέξοδο. Υπάρχει άραγε κανείς από το υπάρχον πολιτικό δυναμικό με κάποιο ρεαλιστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση; Δυστυχώς όχι. Ουτοπικές εκθέσεις ιδεών που χαϊδεύουν τα αφτιά. Ανέξοδες προτάσεις εκ του ασφαλούς ότι κανείς δεν θα τους αναθέσει να τις υλοποιήσουν.

Αλλά στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Σωστά, στις δημοκρατίες. Στις οικονομικές χούντες όμως; Γιατί περί αυτού πρόκειται κι ας μη γελιόμαστε. Η Γερμανία, μετά το διπλό αιματοκύλισμα της Ευρώπης τον προηγούμενο αιώνα και τις ταπεινωτικές ήττες της, έβαλε μυαλό. Τώρα το γερμανικό imperium επιβάλλεται διά της οικονομικής επικράτησης. Αυτές οι μάχες δίνονται τώρα σε όλα τα μέτωπα της Ευρώπης, και, αλίμονο, εμείς είμαστε απελπιστικά ανάδελφοι και αδύναμοι.