Πόσο κακό κάνει στην κυβέρνηση η έλλειψη αντιπολίτευσης;

Ούτε μπορούν να εξωραΐσουν την εικόνα της κυβέρνησης και τα «μη πεπραγμένα» της, με τη λογική του μικρότερου κακού.

Κι αυτό γιατί είναι παγκοίνως διαπιστωμένο πως η κυβέρνηση παρότι έχει άπλετο χρόνο για να κάνει αυτά που είχε υποσχεθεί προεκλογικά και πάνω της στηρίχτηκαν πολλές ελπίδες για να διορθώσει μικρά και απλά καθημερινά προβλήματα των πολιτών, εν τούτοις παρότι έχουν περάσει πέντε και πλέον χρόνια ακόμα φοβάται -για άγνωστο λόγο- να σπάσει αυγά. Κι αν όχι αυτή , τότε ποιος;

Για παράδειγμα αναρωτιόμαστε τι φοβάται να επιβάλλει την τάξη και να εφαρμόσει τους νόμους που η ίδια ψήφισε. Ποιος την εμποδίζει να εξαπολύσει ένα ανελέητο κυνήγι στο λεγόμενο μικροέγκλημα με τους διαρρήκτες που τείνει να γίνει γάγγραινα. Πόσο δύσκολο είναι να χώσει μέσα αυτές της συμμορίες που κατά κύριο λόγο είναι Ρομά και όχι από τη μια να τους πιάνουν οι αστυνομικοί και από την άλλη τους αφήνουν οι δικαστές ελεύθερους με περιοριστικούς όρους, για να κάνουν την επομένη ακριβώς τα ίδια και να σπέρνουν πανικό σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας.

Φταίνε οι δικαστές ή οι νόμοι που έχουν θεσπιστεί και καλούνται να εφαρμόσουν; Είναι σαφές πως κάτι στραβό υπάρχει κι είναι η κυβέρνηση που πρέπει να το διορθώσει άμεσα. Αλήθεια, πριν μερικές μέρες είδαμε θριαμβευτικές ανακοινώσεις της αστυνομίας για μια πολυπληθή συμμορία που ρήμαζε σπίτια σε όλη την Αττική. Μήπως να μαθαίναμε και πόσοι απ’ αυτούς προφυλακίστηκαν και πόσοι αφέθηκαν ελεύθεροι και για ποιους λόγους;

Ποιόν φοβάται η κυβέρνηση και επί πέντε χρόνια ενώ το είχε υποσχεθεί, δεν τοποθετεί τις 1.000 κάμερες στους δρόμους που θα βλέπουν σε πραγματικό χρόνο τους παραβάτες στους αδιάβατους δρόμους και θα επιβάλλουν τα πρόστιμα σε πραγματικό χρόνο κατευθείαν στην ΑΑΔΕ;

Γιατί φθάσαμε μετά από πέντε χρόνια και παρά τη δεδηλωμένη βούληση, το θέμα να σέρνεται σε διάφορες επιτροπές και ανεξάρτητες αρχές που τάχαμου μελετούν ενδεχόμενα παραβίασης των προσωπικών δεδομένων; Λες κι αυτό είναι το πρόβλημα μας ως κοινωνία. Εμείς είμαστε σούπερ ευαίσθητοι σε θέματα ελευθερίας ενώ όλες οι άλλες χώρες στον Δυτικό κόσμο που εφαρμόζουν τέτοια συστήματα ελέγχου της παραβατικότητας, είναι ανάλγητοι και καταπατούν τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών τους; Γιατί τα ακούμε κι αυτό από διάφορους αργόσχολους δικαιωματιστές.

Γιατί είναι τόσο δύσκολο να πιάσουν τα κυκλώματα που κλέβουν καλώδια και χαλκοσωλήνες από τις σιδηροδρομικές γραμμές και βάζουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των επιβατών των τραίνων; Υπάρχουν μήπως αντιδράσεις και από ποιους; Κι αν δεν υπάρχουν, λέω με το φτωχό ου το μυαλό, πόσο δύσκολο είναι να βρουν που πάει αυτό το κλεμμένο δημόσιο υλικό; Σε κάποιο χυτήριο; Σε κάποια μάντρα που μαζεύει τέτοια υλικά; Μιας ημέρας έρευνα και θα βρεθούν οι κλεπταποδόχοι. Δεν είναι δα και κάποιο πολύπλοκο και δαιδαλώδες εγκληματικό σύστημα.