Και η Ευρώπη πώς θα αποφύγει τους επίδοξους «τραμπίσκους»;

Δεν επέλεξαν τυχαία να δοκιμάσουν κάποιον άλλο πρόεδρο και ό,τι βγει. Τον έχουν δοκιμάσει ,τον ξαναψήφισαν και τώρα πλέον ξέρουν τι να περιμένουν. Παράλληλα έστειλαν ένα μήνυμα στους ελιτίστες δημοκρατικούς πως έπρεπε να προσέξουν τα πραγματικά προβλήματα του μέσου Αμερικάνου που τα φέρνει δύσκολα με τα οικονομικά που έπρεπε να είναι η προτεραιότητα αυτών που τον κυβερνούν και όχι μόνο η Woke ατζέντα και η αφ’ υψηλού άσκηση μιας πολιτικής των σαλονιών που δεν τους αφορά. Και οι διάφοροι πολυεκατομμυριούχοι αστέρες του Χόλυγουντ και της show biz δεν θα μπορούσαν να επηρεάσουν εύκολα την ψήφο τους, στο όνομα μόνο της ελευθερίας και των δικαιωμάτων που υπερασπίζονταν οι Δημοκρατικοί στην προεκλογική περίοδο. Προτίμησαν να επιλέξουν έναν τύπο που κινείται στα όρια της νομιμότητας τόσο στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες όσο και στις προσωπικές του ανύπαρκτες ηθικές και ανθρωπιστικές αξίες. Ένα τύπο με απλοϊκή λογική, περιορισμένο λεξιλόγιο και παιδεία, που μοιάζει πολύ με τους χιλιάδες «σωτήρες» των ελληνικών καφενείων που καταλήγουν τις βαθυστόχαστες αναλύσεις τους με το γνωστό «κάνει με μια μέρα πρωθυπουργό, να δεις πως διορθώνονται τα πράγματα»!

Το κακό όμως δεν είναι τι πρόκειται να συμβεί στις ΗΠΑ. Έτσι λειτουργεί η Δημοκρατία και εφόσον η πλειοψηφία αποφάσισε αυτό, αυτό και θα βιώσουν.

Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο για όλους εμάς στην Ευρωπαϊκή ήπειρο και ο αντίκτυπος που δημιουργείται στους διάφορους επίδοξους «τραμπίσκους». Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά ποιοι θριαμβολογούν στην Ευρώπη για να αντιληφθείτε τι μπορεί να μας επιφυλάσσει η μοίρα αν στα επόμενα χρόνια επικρατήσουν οι διάφοροι Όρμπαν, και ακροδεξιοί εθνικιστές που εφάπτονται με τα όρια των ναζιστών, στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες.

Και δεν πρέπει να αισθάνεται καθόλου καλά η συστημική ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ, με το αποτέλεσμα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Αν δεν κατέβουν σύντομα από τους περίκλειστους θώκους της εξουσίας για να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα των ευρωπαϊκών κοινωνιών, δεν θα αποφύγουν τον καταποντισμό σε ορατό χρόνο.

Οι ΗΠΑ με τη συμμετοχή της πολεμικής τους μηχανής στη διάθεση του ΝΑΤΟ και της ανάληψης δράσεων για την επίλυση προβλημάτων στην Ευρώπη, την ώρα που οι Ευρωπαϊκές χώρες δεν έκαναν και πολλά για την άμυνα τους, μάλλον επί Τραμπ θα επαναξεταστούν όλα από μηδενικής βάσης. Η εποχή της χρησιμότητας των ΗΠΑ ως μεγάλη αγορά για να πωλούν τα ευρωπαϊκά προϊόντα, μάλλον τελειώνει κι αυτή. Δεν το έκρυψε άλλωστε ούτε στιγμή καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο ο Τραμπ που μιλούσε για μεγάλους δασμούς τόσο στα κινέζικα όσο και στα ευρωπαϊκά προϊόντα όταν εκλεγεί. Και αν κι όταν συμβεί ποιοι θα έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα; Μα προφανώς οι χώρες του πλούσιου Βορρά που σέρνουν το οικονομικό άρμα της ΕΕ και ήδη από τον πόλεμο της Ουκρανίας και μετά αποσυντονίστηκαν και κινούνται στα όρια της ύφεσης ενώ οι μεγάλες βιομηχανίες τους έχουν περάσει σε ζημιές, περικοπές θέσεων εργασίας και κλείσιμο μονάδων.

Φαντασθείτε τι θα γίνει αν κλείσει και η αγορά των ΗΠΑ.

Πεδίο δόξης λαμπρό για τις ακραίες λαϊκίστικες, απλοϊκές και για αυτό επικίνδυνες φωνές που δυναμώνουν σε όλες τις χώρες.

Αν θέλει επομένως η Ευρώπη αλλά κι εμείς ως χώρα να μη βρεθούμε αντιμέτωποι με «τραμπίσκους», οφείλουν οι σημερινοί ηγέτες να κάνουν άμεσα στροφή στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας. Τα προγράμματα σφικτής δημοσιονομικής πολιτικής που βόλευαν τους ισχυρούς του Βορρά και την πληρώνουν μέχρι σήμερα οι ασθενέστερες οικονομίες όπως η δική μας, πρέπει να χαλαρώσουν για να πάρουν ανάσα οι πολίτες και να μη γίνουν θύματα των σειρήνων του λαϊκισμού και των ακραίων. Η κατά κυριολεξία γηραιά Ευρώπη πρέπει να επανεφεύρει το ρόλο της στη νέα τάξη πραγμάτων, να κτίσει την αυτονομία της έναντι του εντεινόμενου ανταγωνισμού τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την Κίνα και να ξανακοιτάξει κατάματα τα προβλήματα των πολιτών. Καλή η πρωτοπορία με τις ελευθερίες, τα δικαιώματα των μειονοτήτων και των προσφύγων όμως πάνω από όλα καθήκον τους, είναι η ευημερία και η προοπτική των ευρωπαίων πολιτών. Έννοιες που έχουν διαταραχθεί εδώ και χρόνια αλλά οι δικές μας πολιτικές ελίτ δεν θέλουν να το δουν και να ασχοληθούν γιατί προφανώς έχουν άλλες προτεραιότητες.